Η αλήθεια, με την ατέρμονη συνοδεία της από λέξεις-που πονούν μονάχα τους αθώους-έρχεται ως ηθική κατακλείδα των φυσικών νόμων.
Η συνέπεια της διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα έχει σκληρότητα καθαρά γεωμετρική.
Ο άνθρωπος ψάχνει την αλήθεια που δημιουργεί η φύση. Ψάχνει τη χαρά που θα τον κάνει να βρει την αλήθεια.
Η φύση έχει ντυθεί τα εξωτικά της μπιχλιμπίδια και περιμένει τον εραστή της. Η σούφρα της φύσης είναι έτοιμη να δεχτεί την πρωτόγονη τυχαιότητα της ανθρώπινης κατάστασης.
Αφήνει κάθε στιγμή τον άνθρωπο ελεύθερο να την καταστρέψει και να τη συντρίψει. Να διεισδύσει μέσα της ανακαλύπτοντας όλα εκείνα τα οργασμικά της ενδιαιτήματα.
Οι άνθρωποι μοιραζόμαστε το ίδιο νερό με τα αγρίμια και τα πουλιά. Μα έρχεται η στιγμή που αντιδικούμε με τη φυσική τάξη. Τρώμε και καταβροχθίζουμε από λαιμαργία. Μικρόψυχοι κάτω απ’ τις τρυφερές φλέβες της ουράνιας γονιμότητας, του αέρα και του ήλιου, ιδρύουμε θρησκείες και φυλακές, ιεραρχίες και σχέδια, για να δολώσουμε και άλλες κτήσεις.
Η Άνοιξη διαθέτει όμως αυτή την αυθάδεια της φύσης για σπατάλη.
Είναι το στεφάνι της αγριελιάς πάνω στο φαλακρό κεφάλι του Καίσαρα.
Είναι οι ορχιδέες που δανείζονται όλες τις αλλόκοτες μορφές του αιδοίου, αφήνοντας τις λεσβιάζουσες ανθρώπινες γλώσσες μας να ζήσουν για λίγο την ουσιαστική αλήθεια.
Μακριά απ’ την εμφιάλωση της ευχαρίστησης και μακριά απ’ τα συσσίτια των ψυχοθεραπευτών στις αδύναμες καρδούλες.
Μακριά απ’ τα κηρύγματα της εσχατολογίας και την προφητική αντάρα που μας θέλει κουτάβια για να φυλάμε τα λεφτά του Συγγρού.
Η Άνοιξη δεν χρειάζεται μοιρολόγια και σπασμωδικά νοήματα. Ίσως με την αυθάδειά της τροφοδοτεί τις μέρες της οργής όσων θέλουν να ζήσουν και τώρα ξεπετάγονται μέσα απ’ τα ανίερα χαλυβουργία των καταπιεσμένων τάξεων.
Η Άνοιξη έχει τον πρώτο λόγο, γιατί καθρεφτίζει την ολότητα της ζωής πάνω στα ερωτικά μας όργανα, που στέκονται τόσο κοντά στην ζωογόνα θαλπωρή της, όσο το φράγμα του Λούρου στην ενέδρα της ηλεκτροπληξίας.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 
Χαίρε έαρ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!