115
Ακόμα κι όταν μιλάει για τις ψείρες ο ποιητής, το κάνει με μια στοχαστική μεγαλοπρέπεια. Ψάχνει να βρει την ιερή κοσμογονία πίσω από κάθε γεγονός και κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια. Στο τελετουργικό του πρωτόκολλο καταγράφει τις απέραντες επικράτειες. Τοποθετεί τη λογοτεχνική κοπριά της εποχής του γύρω απ’ τα νέα βλαστάρια.
116
Οι γεροπαράλυτοι και οι σαλιάρηδες όσων ετών και να είναι κάνουν χαλασμό γύρω τους από χορούς και νταγερέδες. Δίνουν συνεντεύξεις για όλα τα παταφυσικά φαινόμενα. Αλλά από έργο μηδέν. Ζαχαρωμένες πληγές και αλκοολισμός σαστισμένος. Αφρός και κακιούλες συνοδεία ούρων.
117
Όταν ο στρατολόγος τον ρώτησε με μισοπατρική μέριμνα, γιατί παιδί μου προτιμάς να κωλογαμιέσαι απ’ το να έρθεις στο στρατό αυτός απάντησε: προτιμώ να μου γαμάνε τον κώλο κύριε, παρά το μυαλό.
118
Αχ, ο κώλος της! σμιλεμένος, τριμμένος με γυαλόχαρτο, λειασμένος, απαλός, σφιχτός, γυαλιστερός σαν μπάλα του μπιλιάρδου και λείος σαν το κρανίο ενός λεπρού. Ιδού η ποιητική περιγραφή του εφήμερου. Της ομορφιάς που γουργουρίζει μες στον αθεόφοβο οχετό της φθοράς. Ιδού όλα τα μαθήματα δημιουργικής γραφής καταχωνιασμένα στο λαβύρινθο μιας μαντόνας. Ιδού ο λογαριθμικός παρανομαστής των ποιητικών ιδεών και της ουτοπίας.
119
Προσηλωμένοι διαρκώς σ’ αυτή την υγρή στιγμή της έμπνευσης, για να ξεγεννήσουμε το μακελειό. Τέχνη χωρίς μακελειό και ποίηση χωρίς πεινασμένη λάμψη στο βλέμμα ζέχνει ακαδημία. Κυρίες της φιλολογίας με διπλά ονόματα, νομοθέτες κάλλους στραγγαλισμένου.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 