Χαρίσματα

Νot care what land thou bear’ st me to
so not again to mine

Byron

 

Χαρίζω τις παρελάσεις στη Χρυσή Αυγή. Χαρίζω τον πατριωτισμό στη χούντα, γιατί πραγματικά της ανήκει. Χαρίζω τα γιαταγάνια του παππούλη μου στη Λιάνα Κανέλλη να τα κάνει σκιάχτρα στον Περισσό. Χαρίζω τη σημαία και τα σύμβολα στη σοσιαλδημοκρατία. Χαρίζω το μαρμαρωμένο βασιλιά στους παιδόφιλους ιεράρχες μας. Χαρίζω τα παλούκια απ’ τα σύνορα της χώρας στους δυστυχισμένους ομοφυλόφιλους που τρύπωσαν μέσα σε οικογένειες για να γλυτώσουν το διασυρμό της σούφρας τους. Χαρίζω κάθε ξύσμα μίσους σ’ αυτούς που δικαιωματικά τους ανήκει. Χαρίζω τον πολιτικό φιλελευθερισμό στα κουτάβια της μικροαστικής πλήξης. Χαρίζω την κοινοβουλευτική ρητορεία στο γερμανικό ιδεαλισμό. Χαρίζω στους δημιουργικούς επιχειρηματίες τα κλειδιά της πόλης. Χαρίζω την Ευρώπη στην Ασία και τη γαλάζια πατρίδα στους Οθωμανούς. Χαρίζω στην αχαλίνωτη υποκριτική αριστερά της εξουσίας όση ματαιοδοξία μου εγχείρησε η κακή μου εκπαίδευση. Χαρίζω τα βιτριόλια του εθνικισμού στους διευθυντές των σχολείων. Χαρίζω τον Ιησού Χριστό στον Εωσφόρο και τον Αλλάχ στις εταιρίες πετρελαιοειδών. Χαρίζω ότι με παρασύρει αργά-αργά στο φόνο, ότι με έλκει πλάι του. Χαρίζω ότι με παρωθεί στα έγκλημα με την ίδια αυτή ακατανόητη εξουσία που ασκεί καμιά φορά το κοιμώμενο νερό στη λάμψη της σελήνης.