Καθέδρα μανιασμένων σπλάχνων και σχισμών

Όσο πιο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκεται ένα έργο τέχνης, τόσο πιο απειλητικό και κρίσιμο γίνεται το περιεχόμενό του.

Οι άνθρωποι απεκδύονται τα λαμπρά τους φορέματα και δοκιμάζουν τους υπέροχους σεξουαλικούς χαλβάδες.

Σα να πάσχουν από κάποια γελαστή αρρώστια, με όλα τα νεύρα να υπακούουν σ’ ένα σωρό από χαλασμένα ρολόγια, βγάζοντας τα ψεύτικα δόντια και τα μελαγχολικά σάβανα, ρίχνονται στους δοξαστικούς σπασμούς της ερωτικής τέχνης.

Ο έρωτας αιωρείται πάνω από κρεβάτια, καρέκλες ή πατώματα. Σκηνοθετούμε αυτή τη μέγιστη τέχνη παίρνοντας πόζες γελοίες και πολεμικές. Μα η γελοιότητα εδώ είναι ιερή, είναι παιχνίδι πάθους εναντίον των εφήμερων ρόλων και είναι μιαν Άνοιξη που όλα τα δέντρα της καρδιάς τη ρουφάνε μέχρι και την τελευταία ισχνή τους ρίζα.

Ιδού, ο καρεκλοκένταυρος Έρως, το μεθύσι της λαχτάρας που η πεισματάρα φύση αποκαθηλώνει απ’ τα ερεβώδη κύτταρα της προϊστορίας.

Ιδού, τα μέλη του σώματος απλωμένα σαν τα πλοκάμια της μέδουσας, παραστρατημένα σε ανίερες συμμαχίες με το σώμα του Άλλου.

Ένα σύμπαν από σχισμές και διαθλάσεις μιας ακατέργαστης αιωνιότητας πειραγμένης απ’ τη συνείδηση που τσαλαβουτά μέσα στους αστρικούς βάλτους της φαντασίας.

Ο πόνος και η ηδονή δεν βρίσκονται ως περιτετμημένα τσουτσουνάκια πάνω στον πάγκο της μικροαστικής επιστήμης της εγκράτειας, αλλά περιμένουν σα σκιαγμένα αηδόνια το χέρι του καλλιτέχνη να τα οδηγήσει στην ουτοπία της μεταφοράς.

Ο ερωτισμός και η συνακόλουθη ιδιοτροπία του, η σεξουαλικότητα που διυλίζεται μέσα στο ποιητικό πανδαιμόνιο της ανήσυχης φύσης μας, δεν είναι αιτίες καταχρηστικών δαπανών, εκχυδαϊσμού του όντος, υπερβολής, σπατάλης εαυτού ή ο ύστατος φαύλος κύκλος μιας θανατηφόρας βίας.

Είναι ότι έχουμε εν μέρει από κοινού, μερικοί απ’ τους τρόπους ύπαρξής μας, νόησης του εαυτού μας, στοχασμού πάνω στον εαυτό μας.

Είναι τα μύχια δυνητικά δεδομένα μας, με τα οποία προσπαθούμε να φτιάξουμε με το ζήλο ενός επίμονου κηπουρού ένα μεγάλο βιβλίο εικόνων και παραμυθιών ερωτικού μεθυσιού και πυρακτωμένης περιέργειας, που θα συνοψίζει την ιστορία των αναπαραστάσεων του Σώματος.

Μια κοσμογονία καθησυχαστική μα και συνάμα βίαιη-απότοκη των ταξικών επαναστάσεων και των αιτημάτων για αληθινή ζωή-ένα παγκόσμιο βιβλίο που θα μπορούμε να ανοίξουμε σε περίπτωση αϋπνίας ή πλήξης, αυτού του αισθήματος που κάνει άνω κάτω τις βεβαιότητές μας και τους ατέλειωτους μονολόγους μας.