Sierk van Meeuwen
Στις πόλεις δεν συμβαίνει τίποτα. Έσπειρα
στο χαρτομάντιλο σημεία και τέρατα
Σπέρμα και άλλα τέτοια ιδεώδη. Την ονόμασα
ροπή προς την αμφιβολία την αγάπη
και την ξεστόμισα μαζί με φιλιά πεθαμού
διεκδικώντας τις πολλές αρρώστιες των λίγων.
Οι λόγιοι παλεύουν με τα κόκκαλα για να μην αφανιστούν
Οι αγίες ψεκάζουν με βιτριόλι το θάμνο τους
Στάζουν τα μπιμπίκια της έφηβης
το πείσμα της ρομφαίας μου
Στάζουν τα εύθυμα άσματα το κατρουλιό τους
Ω ήρθε η ώρα
να γιορτάσει η κλειτορίδα το κόλλυβο
μούσκεμα ν’ αφήσει τη φωλιά του πυρετού
η τελευταία χρυσή βροχή