Σκόρπισαν τα σπόρια απ’ το χάος στην ποδιά σου
Εργάτρια του σεξ στριγκλιά της Βαβυλώνας
Υπάρχουν μνήμες που μασιούνται στο στόμα
Πουκάμισα αδειανά που τα γέμισαν άχυρο οι εωσφόροι
φτιάχνοντας σκιάχτρα για να μην περνά
το γλυκό γαμήσι απ’ τα μέρη μας
Ήλιους ομοιώματα ήλιων
Αιδοία ομοιώματα αιδοίων
Σε ξέρω θάνατε απ’ έξω κι ανακατωτά
Εμπιστεύσου το θνητό διακονιάρη του αργού ερχομού σου
Με κρασί θα σου ξεπλύνω τα κόκκαλα
Με σπουδή θα σου γαμήσω τα μάτια
Πίνω νερό όπως οι σφήκες στην έρημο
Οδηγώ τους ηγήτορες σε αχρηστία
Άσχετοι οι νόμοι της φύσεως με το χρόνο
Μόνο ηδονή δίνουν και παίρνουν οι ντροπαλοί
Ω! τέχνη που ποδοπατάς τα κοριτσάκια
Σαν έκζεμα ξεσπά ο λυρισμός και σε αγκαλιάζω
Να σε κολλήσω φύση μου αφροδίσια και κοπετούς
Να πάθεις κωλούμπρα απ’ τα τόσα μου πάθη
Να δεις το γαρούφαλλό της να ασκητεύει αντίκρυ μου
Τη θανάσιμη αλληγορία της ευτυχίας
Καύχημα των ερωτευμένων η άνευ όρων πουτανιά
Τα δόντια που μασάνε τη δίκροκη γύμνια
Τα δόντια μου
Ποια γλώσσα βρήκε βλέννες και ουρλιαχτά!
Και ποιος αφρός
σαϊλός αλαφροΐσκιωτος
τρύπωσε
όπως οι ψείρες στα μπαμπάκια!
Ω! ναι, χνούδι ηλεκτρισμένο αλληλούια
γυρνώ σαν σκύλος τώρα
περιστρέφομαι
Προσεύχομαι στην άλγεβρα του ήλιου
Κορνάρουν οι λαγνείες στη λεωφόρο
Να εδώ, θα με πατήσει η Σκυλοχάρυβδη
Θα τρέξει αίμα η γαλιάντρα ηδονή
Κι οι Φράγκοι θα γελούν και θα με ζωγραφίζουν
Θα παίζουν εμβατήρια οι έφηβοι
με την ψωλή ορθή
στοχεύοντας τον κώλο της σελήνης
Τις μυρουδιές που βγάζουνε οι μαϊντανοί στα Τρίκαλα
θα υμνούν τα υγρά ρουθούνια
Δρόμοι που άγιασε το πρωτόπλαστο χνούδι
Ώσπου να στομώσει το θαρραλέο μουνί τα γιαταγάνια μας
Να γλεντήσει η λεσβία μας στύση
την ήττα της
Μακριά απ’ το βασίλειο του πειθήνιου οργασμού
Τρώνε μικρές μπουκιές τα σαρκοβόρα λουλούδια
Η Αμερική γυμνή στο βάθος του γκαράζ
Ο Ιησούς παζαρεύει μεσκαλίνη
Ανάβουν τα βυζάκια σου στο πρώτο άγγιγμα
Εγκώμια λιγνά σαν οχιές
Πουλάνε τις κλάψες τους
οι ποιητές του άστεως και της βαρεμάρας
μα δεν τις αγοράζει κανείς
Καθώς ο ήλιος μια νέα ρουτίνα
λίγο πριν ξυπνήσει μέσα μου ο κεραυνός
λίγο πριν ξεφλουδίσω την καρδιά απ’ αυτή την άγρια πέτσα
τα γερατειά το θάνατο και το ζεστό κακάο
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 