Πάλι και πάλι η γλώσσα μου γλιστρά

Namio Harukawa

Μονόλογοι μεταξύ τεράτων η τέχνη
Η λαϊκή τέχνη όμως είναι βαθιά ερωτική τέχνη
γι’ αυτό κάνει κάποιους να παραμιλούν
Στέγνωσαν τα δάκρυα ομολογούν οι ειδικοί
Μα μέσα απ’ τα δάκρυα ξεφύτρωναν πάντα
τα πιο όμορφα χαμόγελα
Ο πάσχων από αϋπνία αμείβεται με ερωτικά μαρτύρια
Η γλώσσα ολισθαίνει στους αυτοβασανισμούς μου
Φορώ την κιλότα σου για κράνος κι ο πανικός σβήνει
Με σχοινί με σέρνεις στα αλμυρά κωλομάγουλα
Ω ναι, διαθέτω μηδέν ψυχικά προσόντα
και βαριέμαι του θανατά όταν δεν είμαι στρυφνός
Πάλι και πάλι η γλώσσα μου γλιστρά
πάνω απ’ τις ρέουσες παλίρροιες

Οπίσθια όψις ποδηλάτου

Ο ποιητής αξιοσέβαστος νάρκισσος
Ετούτης της σχισμής το μυαλό
Η γύμνια των καρδιναλίων
Τα δάχτυλα που σκανδαλίζουν τους εσπερινούς
Αχ! παιδάκια της πρωινής μαλακίας
με την αγνότητα της ερωτικής μοναξιάς
Οι σκυλόφραγγοι μας θάβουν αμετάφραστους
Οι ακαδημίες βγάζουν γάγγλιο αφρό
Κυρίες τυλιγμένες στην οσφύ τους
που γεννήθηκαν με πεσμένα βυζιά
μας δείχνουν το δρόμο
Οδός άνω και κάτω
Κάτω η λογοτεχνία της νύστας, τώρα
Μαθαίνω γάβγισμα ασέλγεια βρισιές

Ο τελευταίος λήθαργος της γενιάς του τριάντα

Πόσο βαρετές φιλολογίες
Ω! δόκιμες κυρίες
Τη μυρουδιά του σαπουνιού πάνω στο δέρμα σας αναπολώ
Μπολ με καρπούς ξηρούς
Το αλκοόλ σαν γράσο
Ο τελευταίος λήθαργος της γενιάς του τριάντα
Ροζ πλανήτες και ξεκοιλιασμένα γατιά
Λόατκι βεδουίνοι με χαλασμένα δόντια
διαβάζουν εγκώμια για το πετρέλαιο
Ερωτικοί μπουρζουάδες ταξιδεύουν στο Σινά
Η ακρόπολη βραδυπορούσα θλίψη
σαν ετοιμοθάνατη μέλισσα στο μολυσμένο αττικό ουρανό
Και πάλι ποίηση αιώνια φτιαγμένη από σφαίρες
θα γράψουνε της γης η κολασμένοι
κι ας πουλάνε γενιά του τριάντα με το τσουβάλι
οι τσίφτες στον Ιανό

Me And The Devil Ή Από τη Γη στη Σελήνη

Όταν ομιλούν οι άνθρωποι των τεχνών οι αγρότες σωπαίνουν
Το επικίνδυνο μονοπάτι της αλήθειας οδηγεί στην κοπριά
Κυρίως ο ευνουχισμός
Οι ολλανδοί πατατοφάγοι
Οι κανονιές και τα όρνια και τα πτώματα
Μα κυρίως η πιο γεροδεμένη κι η πιο ευγενική καρδιά
Αυτή που άκουσε πρώτα το φεγγάρι
Αγνό όσο τα κοκκινογούλια
Γόνιμο όσο τα πρόσωπα των γυναικών
Εδώ δε γελούν ξεδιάντροπα τα περίστροφα
Οι κυνηγητικές μπότες και τα τζάκετ των δολοφόνων
Ω! ναι Νικόλα Κάλλας
το διδακτορικό για τον ποιητή είναι ότι το πτώμα για το δολοφόνο
Κι ο μαύρος ποιητής Gil Scott-Heron
Θυμάσαι που έγραφε το εβδομήντα
Δεν μπορώ να πληρώσω το γιατρό, αλλά ο Λευκός είναι στη σελήνη