Αγαπάτε αλλήλους

υπό του Γάλλου καλλιτέχνη Clovis Trouille

 

Οι ερωτικοί-επαναστατημένοι ενάντια στη μπουρζουαζία-καλλιτέχνες, αγαπούσαν ανέκαθεν το ομαδικό πνεύμα.

Η στιγματισμένη ελληνική αρχαιότητα απέβη αρκούντως διεγερτική για τις εικαστικές τους ανησυχίες.

Η παρτούζα και το όργιο άρχισαν να ξεπηδούν μέσα απ’ τις πλούσιες εκκλησιαστικές αυλές.

Απ’ το μεσαίωνα ως τη γαλλική επανάσταση τα ανθρώπινα κορμιά ψαχουλεύτηκαν έως τον πιο κρυφό πόρο. Οι συγγραφείς και οι εικονογράφοι έκαναν υπερωρίες για να διαδώσουν τη μεγάλη επανάσταση και τη σπουδαία αλλαγή, προχωρώντας ακάθεκτοι προς τον εικοστό αιώνα, τον αιώνα της μεγάλης σφαγής.

Η τεχνολογία βοήθησε στον εκδημοκρατισμό της ηδονής.

Οι ευρωπαϊκές χώρες, που διέθεταν τα μέσα, άρχισαν να εκσφενδονίζουν μαζί με τις κουράδες και τις βόμβες τους και κάποια ακατέργαστα διαμάντια.

Ότι έφτανε όμως, στη φτωχή μας χώρα, έφτανε κουτσουρεμένο απ’ το συγκρότημα Λαμπράκη που λειτουργούσε ως φίλτρο της μικροαστικής αριστερής ηθικής.

Οι ερωτικοί ζωγράφοι και οι ερωτικοί ποιητές δεν μπορούσαν να γλιτώσουν απ’ τη μέγγενη της ηθικής λογοκρισίας, τουτέστιν απ’ την ανηθικότητα των νταβατζήδων της ακαδημίας.

Ο Clovis Trouille έλαβε μέρος στον πρώτο μεγάλο πόλεμο αποκομίζοντας απ’ αυτόν ένα δια βίου μίσος για το στρατό και την πατρίδα.

Κατήγγειλε την εκκλησία ως διεφθαρμένο ίδρυμα και τον καθολικισμό ως σκατολογικό ιδεολόγημα.

Ένας καρδινάλιος, ένας παπάς και ο Ιησούς απεικονίζονται σε πράξεις σοδομισμού, πεολειχίας και κολπικής συνουσίας με μια ομάδα από μοναχές.

Η πλούσια καθολική εκκλησία που ρουφούσε το μεδούλι των κατώτερων τάξεων υπήρξε ο πιο σπουδαίος ερωτικός καμπινές.

Οι ορθόδοξοι υπήρξαν πάντα πιο συγκρατημένοι, με μια εκλεπτυσμένη μεσογειακή εμμονή στην παιδεραστία.

Ο Αρετίνος εξώθησε την κατάσταση εις το έπακρον, αφού, δημοσίευσε τα σονέτα του κάτω απ’ τη μύτη του πάπα, δείχνοντας πως ο σοδομισμός είχε αποβεί γι’ αυτόν μια μονομανία.

Κάποιος χριστιανός έγραψε με κόκκινη μπογιά στον λευκό τοίχο του νεκροταφείου των Τσουκαλάδων της Λευκάδας τη φράση: Όσους δεν γαμούν κώλο ο θεός να τους συγχωρέσει.

Η αφάνταστη δύναμη του ερωτισμού είναι πολιτικό όπλο.

Μα πρέπει να ξέρεις να στρέφεις τα όπλα σου στον εχθρό και να πολεμάς με τον τρόπο του, εκτελώντας όλες τις αυταπάτες που σπέρνει το συμφέρον του.

Το γαμήσι είναι θεϊκή υπόθεση. Και αφού ο άνθρωπος είναι θεϊκός, ξέρει πως το σονέτο της κωλοτρυπίδας είναι πιο επιδραστικό απ’ τις ξενέρωτες επιστολές του αποστόλου Παύλου προς τους Κορινθίους.

Ξέρει πως ο Ιησούς ήτο τόσο πουτανιάρης που εξαγρίωνε τους φαρισαίους.

Ο θεϊκός άνθρωπος ξέρει πως το φιάσκο της ανάστασης και της μετά θάνατον ζωής υπήρξε η μεγαλύτερη διανοητική ατιμία κατά των αγραμμάτων φτωχών εξαθλιωμένων τάξεων, που κάθε φορά που συνέρχονταν απ’ τους πολέμους των αφεντάδων τους, έτρωγαν τη φάπα του ρωμαιοκαθολικού αδερφάτου.

Η κωλοτρυπίδα υπήρξε για τους μοναχούς η μυστική πύλη προς τον παράδεισο.

Αφού στερήθηκαν το μουνί λάτρεψαν τον κώλο.

Η ομορφιά, την ώρα της αδυσώπητης κάβλας, έλαμπε πιότερο απ’ την αρετή.