Τι ανιαρό που είσαι άπειρο σύμπαν!
Οι ωχρές σου καλαμίδες, τι μαγεία!
Τα δάχτυλά μου βυθισμένα στα ποτάμια
Με γαυγίζει ο σκύλος
Σχεδόν ευτυχισμένος και στοργικός
Σχεδόν τόσο μόνος αφού δεν μπορεί να μου πει μια λέξη
Για σένα το άπειρο σύμπαν
Για την αγάπη
Για το μηχανικό σεξ
Για την αϋπνία μου
Να, τώρα, μετρώ παγκόσμιους θεούς αντί για πρόβατα
Όλη η δημιουργία ένα καλαμπούρι
Ω έναστρε ουρανέ, παγκόσμια αλυσίδα βεγγαλικών!
Να η ψυχή μου
Πάντα με το χέρι απλωμένο για ζητιανιά
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 