Μαλάκα πάρε το όπλο σου

Η αστυνομική βία σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία

Για κάποιο λόγο οι άνθρωποι φιμώνονται. Και δεν είμαι σίγουρος ότι κάποιος ή κάτι τους φιμώνει, διότι αν είναι έτσι τα πράγματα θα πρέπει να ξεπαστρέψουν αυτόν που τους φιμώνει.

Μιλώ σε τρίτο πρόσωπο διότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ή την εαυτή μου άνθρωπο ή κάτι τέτοιο. Είμαι ένα ζώο και ως ζώο ομιλώ. Ζώο απείθαρχο άγριο όπως όλα τα συνηθισμένα ζώα από καταβολής κυττάρου. Είμαι το ζώο που προχωρά παραπέρα.

Σίγουρα ως ζώα αναγνωρίζω τους φίλους μου και τους ομοίους μου που συμπεριφέρονται απείθαρχα και στρεβλά.

Που δεν γκρινιάζουν για τα φίμωτρα αλλά απλώς δεν τα φορούν.

Που δεν διαμαρτύρονται στο αφεντικό τους ειρηνικά αλλά απλώς του δαγκώνουν το χέρι. Γιατί ευλογημένος είσαι όταν δαγκώνεις το χέρι του δυνάστη σου, όταν είσαι τόσο αθώος που δεν μπορείς να συνυπάρξεις με χριστιανούς ή φιλελεύθερους ή αναρχομικροαστούς με κακή αισθητική και πολλές αυταπάτες.

Γιατί ευλογημένος είσαι όταν κατανοήσεις πως υπάρχει η ομορφιά, αυτή η ομορφιά που τροφοδοτεί το μυαλό και το κορμί με την πιο σπουδαία χημική ουσία.

Αυτή η ομορφιά που οδηγεί την ψυχή- δηλαδή την ψίχα και την ουσία του κάθε μοναδικού κορμιού-σε έναν ερωτικό ίλιγγο που δεν την αφήνει ήσυχη ώσπου να φυτέψει στο ζεστό της χώμα τους σπόρους όλων των υψηλών πραγμάτων.

Και δεν υπάρχουν υψηλά πράγματα και ουσίες εάν δεν υπάρχει ερωτισμός. Αν δεν υπάρξει αυτή η λεπτεπίλεπτη ύφανση των εννοιών πάνω στο δέρμα της αλήθειας. Της αλήθειας τού καθενός ξεχωριστά και της αλήθειας όλων μας.

Η ζωή θα πρέπει να οριστεί μάλλον ως ερωτικός συναγωνισμός, ως περαιτέρω ανάπτυξη και εσωτερίκευση του πρωτόγονου πολέμου και της ομαδικής βίας.

Ως ζώο που είμαι αντιδρώ με το θυμικό.

Νοιώθω το όνειρο να απομακρύνεται, να γλιστρά πίσω στο παρελθόν, σκοτεινό τρεμουλιάρικο και μακρινό.

Για κάποιο λόγο αδυνατώ να είμαι άνθρωπος. Να υπακούω σε παράλογους κανόνες και σπασμωδικές εντολές. Για κάποιο λόγο δεν ανήκω σ’ αυτά τα όντα που λέγονται άνθρωποι. Δεν είμαι σαν κι αυτούς. Δεν έχω το ίδιο σουλούπι.

Είχα σπουδαίους συμμαθητές που τα κατάφεραν. Πήραν αξιώματα, έγιναν πρωτοσέλιδα, γράφουν τη γνώμη τους και πληρώνονται. Μιλούν για λεφτά, κάνουν υπολογισμούς, αγαπούν τη δημοκρατία που τους κολακεύει δίνοντάς τους το ποσοστό υπεραξίας που τους αναλογεί απ’ το παγκοσμιοποιημένο καταπίστευμα της εκμετάλλευσης κάθε ικμάδας δύναμης, πνευματικής ή σωματικής.

Ως ζώο έχω την αξιοθρήνητη υποχρέωση να συμμετέχω σ’ αυτή την ανατριχιαστική κωμωδία της ζωής.

Να ομιλώ και να γράφω με διαύγεια και χαρά ξέροντας πως πάω ντουγρού στη μεγάλη κατηφόρα. Ξέροντας πως οι δηλητηριώδεις ατμοί της σήψης θα ακολουθούν το σαρκίο μου έως τον κλίβανο.

Σε μια σπουδαία γιορτή, σε ένα αληθινό σεξουαλικό όργιο που μόνο η φωτιά ξέρει να το αφανίζει σωστά και να το σκορπά μέσα στα χνώτα των άλλων ζώων.

Ως ζώο λοιπόν ισχυρίζομαι πως είναι άπρεπο ο άνθρωπος να φυτοζωεί σε φοβητσιάρικη εξάρτηση απ’ τους γιατρούς και το κράτος και τις πρακτικές τους. Πως είναι άπρεπο στη μια και μοναδική του ζωή να φοράει φίμωτρα και πανοπλίες. Να γίνεται καλός μπάτσος ή καλοκουρδισμένος δολοφόνος ανάλογα με τα συμφέροντα του αφεντικού του.

Ισχυρίζομαι πως είναι άπρεπο να περιμένεις άλλοι να κάνουνε την επανάσταση για σένα αύριο μεθαύριο ή σε χίλια χρόνια.

Ισχυρίζομαι πως είναι άπρεπο και βλακώδες να περιμένεις τη γλυκιά παρηγοριά της εκδίκησης μιας δευτέρας παρουσίας ή μιας αυτορυθμιζόμενης ουτοπίας που θα προκύψει απ’ τις ζαριές που ρίχνουν οι θεωρίες των παιγνίων στα αφυδατωμένα στομάχια των πεινασμένων.

Ισχυρίζομαι, ως ανυπεράσπιστο ζώο, πως το να διαλέγεις ενστικτωδώς αυτό που προκαλεί ζημιά στον εαυτό σου ή την εαυτή σου, το να δελεάζεσαι από τη δυσοσμία των «ανιδιοτελών» κινήτρων, αυτό αποτελεί τη συνταγή της παρακμής.

Τραβήξτε λοιπόν με δύναμη αυτό το ηθικό φύλλο συκής του αλτρουισμού κι αυτή τη διάλυση των ενστίκτων που παραλύουν απ’ τα ηθικά ψέματα του παρακμιακού. Απ’ το σακάτεμα της ζωής που δεν είναι ζωή κι απ’ την κολλητική αρρώστια της πειθαρχίας.

Μαλάκα πάρε το όπλο σου. Και να ξέρεις πως το όπλο σου δεν είναι αποκλειστικά και μόνο το κουμπούρι σου, αυτό δηλαδή που χρειάζεται άδεια απ’ το κράτος, την αστυνομία και τον παπά.

 

2 σκέψεις σχετικά με το “Μαλάκα πάρε το όπλο σου

  1. Παράθεμα: Μαλάκα πάρε το όπλο σου | Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s