Έτρεξε αίμα απ’ τον αλγόριθμο του σώματος
Το στήθος όλο ενοχή κοιτάζει το φεγγάρι
Υπήρξα Λέσβος κάποτε
Τώρα Ιούνης
Των θηλυκών κόβω τη γλώσσα με ψαλίδι
Ξαπλώνω πάνω στα παστέλια σου ηγουμένη αμμουδιά
Στο ανθισμένο σου ιερόσυλο μπουρδέλο
Τρίβω τους πιο ωραίους σου καρπούς
τα δάχτυλά σου
Η άμμος σου η στάχτη μου
καθώς βυθίζομαι στα πιο ζεστά υγρά σου που βρυχώνται
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 