Η σαγήνη του Καλιγούλα, έληξε απότομα, όταν οι υπήκοοί του που τους είχε μετατρέψει σε ιδιοκτησία έπαψαν να γοητεύονται. Η μεταφυσική ανάγκη του ανθρώπου που αφήνεται να γητευτεί έχει συνήθως δυσώδη κατάληξη. Κι ίσως όλες αυτές οι παραφυάδες του συναισθήματος και η γλυκιά θαλπωρή της ερωτικής έλξης-απ’ τον δυνατό και γενναίο αγαπητικό-οδηγούν τους ανθρώπους να δεχτούν την ύπαρξη μιας εξουσίας, που δεν εκπορεύεται από μια ενόρμηση ή μια ανάγκη, αλλά από τη λαθεμένη ερμηνεία των φυσικών γεγονότων, από την αμηχανία του νου μπροστά στον ωκεανό των εκκρίσεων και των οσμών. Και τι απομένει άραγε στη ζωή όταν η αμφιβολία βιώνεται σαν αμαρτία, σαν ιεροσυλία απέναντι στην αιώνια αγάπη και σαν δηλητηριώδη δυσπιστία απέναντι στην καλοσύνη των άλλων;