ετούτη η σκυθρωπή σιωπή τους κυβερνά
βλαμμένοι και ξενέρωτοι πηγαίνουμε ινκόγκνιτο
στ’ αρχαία τους πορνεία τόσο ερωτόπληκτοι όσο
ο μπαμπινιώτης με τη φλέσσα όσο η αρβελέρ
με το χριστό κι η παναγία με τον κρίνο της όσο
το σαλιωμένο δάχτυλο με τα σαρκώδη χείλη
τις φαντασίες τρίβουνε σα ρίγανες οι γέροι
ποιητές να νοστιμίσουνε τη γεύση του θανάτου
συντάσσοντας τού ζαχαροδιαβήτη ωδές
εκδρομές στη βάλια κάλντα με μωρούδες
απ’ τη σκήτη της αγίας ηδονής στυλό μολύβια
στα τσεπάκια κουβαλώντας σαν αχθοφόροι
που θα τους κάνουν μια χαψιά του επέκεινα
οι παμφάγες ανεμώνες
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 