Τρέφομαι απ’ τον επίγειο έρωτα, τρέφομαι απ’ την ασέβεια αυτή που ανοίγει μια βαθιά πληγή στη συνείδηση που φλέγεται, τρέφομαι απ’ τις εικόνες αλλά όχι απ’ τη σκιά της θεϊκής όχλησης. Ο θεός νεκρανασταίνεται γύρω μου και γίνεται η άπειρη κοροϊδία. Βαριέμαι σημαίνει βαριέμαι να πιστέψω σε κάτι, να γίνω κάτι ή να είμαι κάποιος. Μέσα σ’ αυτόν τον ίλιγγο της ειρωνείας των πραγμάτων που τυχαία βρέθηκα δίπλα τους, μέσα σ’ αυτόν τον επαχθή κόσμο, υπάρχει μια μέθη, μια φυσική μαστούρα του εαυτού όταν αυτός γελά με τον εαυτό του. Η χαζομάρα, η ηδονή, η ορμή, το πάθος δεν χρειάζονται κόλλυβα και τελετές. Η φιλοσοφία με την απροσδιοριστία της μας άφησε μόνο ένα βλάσφημο γέλιο. Το σύμπαν είναι ταπεινό γιατί δεν παίρνει αποφάσεις. Το γέλιο μου είναι η αθωότητά μου, το ξεγλίστρημα κάθε φορά της συνείδησης στη φυγή. Καμιά ηθική εξασφάλιση δεν μπορεί να φιμώσει το δαίμονα του γέλιου. Ακόμα και οι ψευδαισθήσεις πολυτελείας ακόμα και τα πιο χιονισμένα και δύσβατα βουνά, ακόμα και η κτηνώδης θέληση για δύναμη.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 