Ο Κορνήλιος, η Φαντασιακή θέσμιση και οι γαλλικές σούπες

διαβάζω μια ωραία κουλτουριάρικη ομορφιά. Ιδού:

Ο Καστοριάδης και η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας,……

….μια περιπέτεια με υψηλό βαθμό δυσκολίας που ανέβαινε καθώς προχωρούσαμε στις σελίδες της ΦΘΚ, από την κριτική του μαρξισμού στην κριτική της συνολοταυτιστικής σκέψης και, μέσω της πραγμάτευσης της ριζικής φαντασίας της ψυχής, στις κοινωνικές φαντασιακές σημασίες…………

Το κόστος φυσικά αυτής της φαντασιακής πανδαισίας είναι 9 εβρώ η ώρα. Ε, τι να κάνουμε, ανεβαίνει το πετρέλαιο και η φούντα ανεβαίνει και το φροντιστήριο. Για όποιον επιθυμεί βεβαίως να προπληρώσει το συνολικό κόστος του σεμιναρίου υπάρχει έκπτωση 10%. Οι »ελευθεριακοί΄ ξύπνησαν, τζάμπα θα τα λένε σαν τους κουκουέδες;

​

Το ζήτημα βέβαια εδώ, είναι αν θα τραβάμε τις κωλότριχές μας όλοι μαζί ή ένας ένας.

Εντάξει η κριτική του μαρξισμού, αλλά αυτή η κριτική στη συνολοταυτιστική σκέψη πόσα καντάρια μαλακίας περιέχει;

Ενδιαφέρεσθε να ξεθολώσετε ένα θολωμένο πράγμα και σεις το θολώνετε ακόμα περισσότερο, όταν παίζετε με λέξεις όπως ψυχή και φαντασία .

Άκου να δεις τώρα, μέσω της πραγμάτευσης της ριζικής φαντασίας της ψυχής…και πραγμάτευση και ριζική φαντασία-η σκέτη είναι μπανάλ-αλλά και ψυχή…..Χωρίς ψυχή δεν σπας φιλοσοφικά αυγά. Ακόμα και ο πατήρ Λουδοβίκος δεν απογείωσε την αρλούμπα σε τόσο δυσθεώρητα ύψη. 

Η φαντασιακή θέσμιση του Καστοριάδη μοιάζει σχεδόν με φάρσα αφού προϋπήρξε ως τραγωδία.

Τα διδακτορικά που γράφονται με το ζόρι, τα εγκωμιαστικά άρθρα που στο τέλος δεν λένε τίποτε και πάει λέγοντας….

Η μεγαλοσύνη όμως ενός έργου βρίσκεται στο κριτικό εύρος που αυτό διαθέτει. Τα ζωντανά έργα τα τροφοδοτεί αυτή η συνεχής ανάγκη για κριτική και όχι η συνεχής ανησυχία για αποδοχή.

Ο Καστοριάδης είναι το σημείο τομής της νεοφιλελεύθερης σκέψης και της ξεθυμασμένης αντικομουνιστικής αναρχίας.

Αν και ο ίδιος ξεκίνησε ως φανατικός μαρξιστής, κατέληξε απολογητής του καλού καπιταλισμού, ρίχνοντας αυτή τη σφαλιάρα της φαντασιακής θέσμισης στα κουλτουριάρικα κωλομεράκια μας.

Όπως όλοι άλλωστε, έτσι κι ο Καστοριάδης, έχει το μικρό του στρατό.

Καμιά κριτική όμως δεν θεμελιώνει την αξία του έργου του, αφού μια συνεχής επανάληψη όρων και νεολογισμών, δανείων και αντιδανείων, μουτζουρώνει την κατάσταση ακόμα περισσότερο. 

Ο Κορνήλιος, δυστυχώς, θα γίνει αυτό που προσπάθησε να αποφύγει, ένας απολιθωμένος άγιος μέσα στο εικονοστάσι της ταξικής θολούρας.

Απ΄την ανελέητη χειρουργική κριτική τού Σοσιαλισμός Ή Βαρβαρότητα, πέρασε σε μια φλυαρία της οργής για την επανάσταση.

Μια φλυαρία που προκύπτει από μια υπεραφθονία εννοιακών διατυπώσεων.

Μια φλυαρία που προκύπτει από την απόλαυση που νιώθεις να λες συνεχώς το ίδιο πράγμα με διαφορετικές παραλλαγές.

Μια φλυαρία-εργαλείο στα χέρια μοχθηρών ανθρώπων.

Οι παρεκτροπές και τα ελαττώματα, είναι αυτά που μπορούμε να μιμηθούμε πολύ εύκολα, χωρίς να χρειάζεται σπουδή και ιδιαίτερη εξάσκηση.

Αν κάτι λοιπόν, θα γοητεύει, υπνωτίζοντας τους οπαδούς του Κορνήλιου, είναι οι μυστικιστικές αμηχανίες και φυγές του, σε κείνα τα μέρη όπου παρασύρθηκε ως στοχαστής των γεγονότων και διαφθάρηκε από την κενόδοξη ενόρμηση να λύσει το αίνιγμα τού κόσμου και της ζωής με τους δικούς του όρους καλοζωίας και όχι με τους όρους κακοζωίας των υποτελών. 

Στη διάρκεια των Δεκεμβριανών τάχθηκε ντε φάκτο στο πλευρό των κυβερνητικών δυνάμεων, αφού όπως δήλωνε αργότερα, η αντίσταση του αθηναϊκού λαού στο μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και στην απρόκλητη δολοφονία άοπλων διαδηλωτών στις 3 Δεκέμβρη δεν ήταν παρά “σταλινικό πραξικόπημα” με στόχο την εγκαθίδρυση “κοινωνίας ρωσικού τύπου”.

Εξάλλου ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του στήριζε με πολεμική φρασεολογία την πεποίθησή του ότι η αντίσταση των κομμουνιστών στην κατοχή ήταν εγκληματική ( [το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ] “έσφαζε τους πάντες και τα πάντα”, “έκανε ό,τι ήθελε και σκότωνε όσους ήθελε”), προκαταλαμβάνοντας πολλά χρόνια πριν τη δημιουργία του το λεγόμενο “νέο ρεύμα” της ιστοριογραφίας, με κύριους εκπροσώπους τους Καλύβα-Μαραντζίδη, την αναπαλαίωση δηλαδή της θεωρίας των κονσερβοκουτιών σε σύγχρονη συσκευασία.

Θυμάμαι πάντα μια γλυκιά ανήσυχη κουλτουριάρα κοπέλα, τρελή φαν της φαντασιακής θέσμισης να μου λέει: μ΄αρέσει να διαβάζω τον Καστοριάδη κι ας μην καταλαβαίνω Χριστό…..