Για τους δεξιούς υπαλλήλους η τέχνη αν δεν είναι χάσιμο χρόνου είναι διακόσμηση.
Οι βροχές οι άνεμοι και οι καταιγίδες της ιστορίας, που σμίλεψαν το μνημείο, συγκαταλέγονται ανάμεσα στους υπερήφανους χορηγούς.
Το μνημείο δεν έχει σήμερα παρθένες και ιερά κρανία, αλλά σκαλωσιές και υπνωτισμένους τουρίστες που πρέπει κι αυτοί ως κατακτητές να πατήσουν πάνω στις ιερές πέτρες τις αγιασμένες απ΄το λίπασμα του δυτικού ιμπεριαλισμού.
Ο τουριστικός στρατώνας που λέγεται Παρθενών υπήρξε ναός, αποθήκη, μπουρδέλο αλλά προβάλετε μόνο ως αρχαίο απολίθωμα μιας παρελθούσης δόξας.
Οι αρχαιολάτρες και οι μικροαστοί αριστεροί παθαίνουν ηλεκτροπληξία με την πραγματικότητα.
Και είναι να απορείς.
Καλά δεν καταλαβαίνουν οι μαλάκες πως οι άνθρωποι που είναι αδίστακτοι στο να βομβαρδίζουν όσους δεν κάθονται καλά, οι άνθρωποι που έχουν γαμήσει λίμνες ποτάμια και βουνά με τα οικολογικά δήθεν λιβανιστήρια της πράσινης μαλακίας, οι άνθρωποι που κάνουν το μαύρο άσπρο, που διακινούν όπλα, πρέζα και ελεημοσύνες θα κωλώσουν στο μάρκετινγκ της αρχαιοπληξίας;
Ο Μακρής ήθελε να ανατινάξει την Ακρόπολη με δυναμίτη, ο Μακρής υπήρξε οραματιστής σε μια κοινωνία γλυκούληδων νοικοκυραίων, γι΄αυτό έφαγε πόρτα απ΄τους φίλους του.
Ο Μακρής έδωσε την πιο διαλεκτική λύση στη διαμάχη.
Ο Μακρής έβλεπε στο μέλλον. Ήξερε πως είμαστε μια χώρα δούλων και γκαρσονιών που περιμένει τον όσιο τουρίστα με το δολάριο και το ρούβλι για να μπορεί να αγοράζει ψωμί το χειμώνα.
Ο Μακρής ήθελε να ανατινάξει το ήδη ανατιναγμένο μνημείο. Ήξερε πως μόνο αν ξεκολλήσεις απ΄τον αρχαίο ένδοξο βούρκο και την παρδαλή σκουριά τότε θα ξαναφτιάξεις πολιτισμό.
Η Μενδώνη είναι η φυσική συνέχεια των πλασιέ και των κατακτητών. Δεν κάνει τίποτε άλλο απ΄αυτό που κάναν αιώνες τώρα όλοι οι αγαπητικοί του ξεσχισμένου κάλλους.
…………………………………………………………………………
Σ.Α.Σ.Α. να ανατινάξουμε την ακρόπολη !
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ Αριθ. 1
Έχοντας κοινή αισθητική και κοσμοθεωρητική άποψη, πως η καταστροφή κι η θνητότητα της μορφής των όντων περιλαμβάνονται στο περίγραμμα της ολοκλήρωσης της ζωής.
Έχοντας βάλει σκοπό μας την καταστροφή του Παρθενώνος, μ’ απώτερο σκοπό την παράδοσή του στην ουσιαστική αιωνιότητα, που δεν είναι παρά η χωρίς επίγνωση ροή κι η πλούσια σε πιθανότητες αυτόματη μετασκευή της ύλης, που κακώς ονομάζουμε ‘χαμό’.
Αντιπαθώντας τη χρονική και ιστορική κατοχύρωση της Ακρόπολης, σαν κάτι ανήκουστο και ξένο προς τη ζωή.
Νιώθοντας απαραίτητη την ανάγκη της αιωνιότητας στην τέχνη, μόνο κατά τη διάρκεια της ώρας της δημιουργίας.
Καταλαβαίνοντας τον Φειδία, που έδωσε μεν στο έργο χρονοϊστορική υπόσταση, χωρίς όμως να είναι τίποτα παραπάνω στα πλαίσια της υποστασιακής αιωνιότητας, για την οποία δεν υπάρχει χρονική διάρκεια και που γι’ αυτήν ένα δευτερόλεπτο δεν έχει διαφορά από τρία δισεκατομμύρια αιώνες, χάρη στις βουλητικές της ιδιότητες και στη δυναμική της χροιά, που μόνο στ’ άτομα νοούνται και κανέναν δε νοιάζει ο αριθμός των ατόμων αυτών.
Μισώντας τον Εθνικό Τουρισμό και τις εφιαλτικές- φολκλόρ αρθρογραφίες γι’ αυτόν.
Νομίζοντας πως κάνουμε μια ανώτερη καλλιτεχνικά πράξη, όντας σίγουροι πως όλη η γελοία και ψεύτικη επιβίωση όχι μόνο δε συγκρίνονται, έστω και μειονεκτώντας, μ’ ένα λεπτό ενεργητικής δράσης κι απόλαυσης, αλλά και καλλιτεχνικά είναι βλαβερή, προετοιμάζοντας ερασιτέχνες περιηγητές και ευνούχους.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
Να θέσουμε ως σκοπό μας την ανατίναξη αρχαίων μνημείων και την προπαγάνδα κατά αυτών.
Πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη του Παρθενώνα, που μας έχει κυριολεκτικά πνίξει.
Η προκήρυξη αυτή δεν αποσκοπεί παρά να δώσει ένα μέτρο απ’ το σκοπό μας. Είναι ένα βλήμα που ξεκινάει με λίγες πιθανότητες για στόχο τους πολλούς, μα δεν που επιζητάει παρά ελάχιστους.
Γιώργος Βασιλείου Μακρής
Γενικός Διοργανωτής της ΣΑΣΑ (Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων).Νοέμβριος 1944
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 
https://periodikotrypa.wordpress.com/2013/10/07/destroy-acropolis/?fbclid=IwAR07kXPO-dolJ0PAShpqLm2omO9EX9wdKmjFbDHiAZhKO62LOMOiobTSyaw
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο συγγραφέας και φίλος του Λεωνίδας Χρηστάκης στο βιβλίο του «η ιστορία της αλητείας» (εκδόσεις Στύγα), ο Γιώργος Μακρής «…γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 από καταπιεστικούς γονείς, μοναχογιός. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός με εξουσιαστικές ροπές, δίκαζε ακόμη και στο σπίτι του. Μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβη όταν ήταν έξι χρονών, ο Γιώργος Μακρής παραμένει χωλός σε όλη του τη ζωή και βαδίζει με δυσκολία… γράφτηκε στην Νομική Αθηνών αλλά δεν φοίτησε ποτέ… μαθαίνει Γαλλικά και Αγγλικά και διαβάζει μετά μανίας όλους τους συγγραφείς της εποχής εκείνης (Σαρτρ κ.λπ.) στην γλώσσα τους. Ζει σχεδόν μόνος από το 1948. Δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και περιφέρει το σαρκίο του από καφενείο σε καφενείο και από στέκι σε στέκι, ξοδεύοντας άσκοπα τα χρήματα της μητέρας του και μετά μένοντας απένταρος για εβδομάδες… Ήταν λιγομίλητος και με πολύ χιούμορ. Πάντα με ένα βιβλίο ή ξένο περιοδικό στο χέρι, αραγμένος στις καρέκλες των ζαχαροπλαστείων ή των καφενείων της πλατείας Κολωνακίου διάβαζε… υπήρξαν περιπτώσεις που την έστηνε σε μια καρέκλα καφενείου και δεν σηκωνόταν ούτε μετά από εικοσιτέσσερις ώρες. Το ίδιο γινόταν στο δωμάτιο που έμενε… Έγραφε κείμενα δικά του, μετέφραζε και αλληλογραφούσε με φίλους και γνωστούς. Τα γραπτά του ακουμπούσαν τις υπαρξιακές φιλοσοφίες της μεταπολεμικής εποχής. Τα ποιήματα του, γιατί κυρίως ποιήματα έγραφε, αντανακλούσαν τις περισσότερες φορές τις ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις.Οι μεταφράσεις πλησίαζαν περισσότερο τις φιλοσοφικές του διαθέσεις. Οι ολοκληρωμένες ήσαν τρεις. Του Άλντους Χάξλεϋ, του Οκτάβιο Παζ και του Ζαν Μιρό….»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
[Ακρόπολη]
Στο πρώτο πλάνο
ο Παρθενός
ο δηλητηριασμένος με ψυχαρική μελάνη
ο ψεύτικος ο νεκρός
ο σκοτομένος με φακό σε πλούσιο χαρτί
από τον Μπουασονά
νεκροθάπτη της Ελλάδας –
για φόντο χέρια σταυρομένα
μπλεγμένα
σε θέση προσευκής
εντατικής προσευκής
τα χέρια φλύαρα χοντρά
στα δάχτυλα για δαχτυλίδια
σύρματα ηλεχτρικά
που τρεμοσβούν τη λέξη
Ρενάν
– Ο επίσημος της ακρόπολης
κανδηλανάφτης –
πάνου στα μάρμαρα
πόδια κοιλιά στήθεια χέρια
μαλλιά ξέπλεκα
της Νταλιλάς
αλλά οι τρίχες κομμένες
είναι χορεύτρα που βαρέθηκε τα παρκέτα
και πηδά
σε παληά μάρμαρα
προκλητικά
πηδά ανάμεσ’ σε κολόνες
τοποθετημένες φανταστικά
από ποιητή μεγαλόπνοο πολύ
τον Χερ Καρλ Μπέντεκερ
κι’ όλα αυτά
κάποιας έκθεσης Ζαππείου ο προβολέας
ρεκλάμα οίκου γαλλικού
τα χτυπάει σαδικά
με μπουνιές στ΄αυτιά μας
έχει απόφαση ο αθεόφοβος
να ριμάρει με το φεγγάρι
ενώ σε νύχτες πανσελήνου
ο φορατζής εισπράττει τα φιλιά
που κρύβει ψεύτικης καρυάτιδας η φούστα
κι’ αφίνει σ’ αυτές
χοντρές κοιλιές
σ’ αυτούς σωληνάρια εξακόσια εξ
μόνο κύλινδροι φαίνονται εδώ πέρα
κολόνες ίσιες πεσμένες
μαρμάρινες και άλλες
ρολ – φιλμ άγκφα κόντακ
νομισμάτων – τα ρέστα
αλλαγμένων δολλαρίων και στερλινών
κυλινδρικά επίσης οι λέξεις ετούτες
ζουμερά πέφτουν
λέξεις εμπνευσμένες
από τη φρίκη που μας προξενούν
οι κανονιές του Μοροζίνη –
τα κανόνια κι’ αυτά κυλινδρικά
κάθε μέρα γκρεμίζουν τις ακρόπολες
που αναστηλόνουν άλλοι σε πλάκες αρνητικές
φωνάζουν τα κλικ των κόντακ
λέξεις που απαγγέλει
με ρυθμό μηχανής άντλερ
κυρία ηθοποιός
εκπορνεύει τ΄αυτιά μας
μ’ αδύναμο λάρυγγα
οχετό της ψυχής της
που χύνει τελικά
σε χειροκροτήματα
– μαύρη αφροί θάλασσας ενετικής.
ΝΙΚΗΤΑΣ ΡΑΝΤΟΣ [1933]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΙ
ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ
Συμπολίτες,
υπάρχει παρέμβαση της τεχνολογικής επιστήμης, καθοδηγούμενη απ’ τη διεθνή μαφία, (περιοχής Πλάκα-Μοναστηράκι) για τη σωτηρία της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ απ’ τον πορτοκαλή θάνατο που της την έχει στήσει.
Οι πατριδοκάπηλοι των “ιερών παραδόσεων του έθνους“ και των “μνημείων του αρχαίου ημών πολιτισμού” διοχετεύουν υστερία με τα μέσα ενημέρωσης.
Οι ενωμένες κουρούνες της διεθνούς αντιδιαστολής πρέπει να ανησυχήσουν. Οι τουρίστες να πάψουν να τη χαζοβρίσκουν διασχίζοντας με τα λαστιχένια παπούτσια το “έργον της παγκοσμίου αρχιτεκτονικής, μνημείον ελευθερίας και δημοκρατίας”.
Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ πρέπει να ακολουθήσει την βιολογική διαδικασία κι από το φυσικό της τέλος να ξεφυτρώσει η περικοκλάδα μιας καινούργιας παράστασης, με τον Mick Jagger και την Cabiria και όλους τους ανθρώπους να σκάσουν μύτη στο χώρο με χιλιάδες χρωμομπάλονα, ταμπόν, τα-ρα-τα-τα-ρα-τα-ρα, τσουκνίδες και σπέρμα. Οι τουρίστες από δω και μπρος αντί της ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ να επισκέπτωνται το “OCTOPUS PRESS”.
Να επιτραπεί στον Jagger και τον Πουλίκα να τραγουδήσουν αγκαλιά με τις κόρες (Καρυάτιδες).
Πάνω στην ΑΚΡΟΠΟΛΗ και από κάτω της, όπου και νάστε κυτταχτήτε στα μάτια, χαμογελάστε ο ένας στον άλλο, προχωρήστε τη γνωριμία σας, πάνω απ’ όλα αυτογνωσία. Ψάξτε το σακάκι σας, στις εσωτερικές σας τσέπες, και πιο μέσα στα σωθικά σας.
(Πού είναι τα τσιγάρα Max;)
Αφήστε την Ακρόπολη να πεθάνει.
Αφήστε την.
Τέος Ρόμβος δια χειρός Max [1975]
Μου αρέσει!Μου αρέσει!