
Έκανα τη σκέψη μου πεταλούδα
Για να φτάσει μέχρι το στήθος σου
Έγινα βάτραχος θρίαμβος τέρας
Η γη δεν είναι γη αλλά μια πέτρα
Κάθομαι πάνω της κι αγναντεύω τη νύχτα
Για να φέρω το τέρας στα μέτρα μου
Για να κερδίσω την τελευταία μου ήττα
Γράφοντας και ξεγράφοντας τη σκέψη
που έκανα πεταλούδα για να φτάσει
μέχρι το στήθος σου, γράφοντας και
ξεγράφοντας το ωραίο μου ποίημα
Αλλάζοντας κάθε τόσο στις λέξεις σειρά
Στήνοντας αυτή την χαλασμένη παγίδα
Στα βάθη της πεισματάρικης λάσπης
«Θα ανεβω και θα τραγουδησω,
στο πιο ψηλοτερο βουνο, να ακουγεται,
στην ερημια ,
ο πονος μου με την πενιά…»
Συντροφε,το αναγκαιο παντα βρισκει τροπο να ξεπερνα ακομα και τον καλυτερο ,τον πιο οργιωδη εαυτο μας…
(Άρα)ο Μαρξ ηξερε τι ελεγε…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Επ,επ,επ…υποσημείωσις σοβαρή!
«Σύντροφε» με την έννοια του δημιουργικού αναρχισμού.
Όχι μ αυτήν του γραφειοκρατικού συναυνανισμού…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο