Γράμματα και αριθμοί Ή Τα βέλη των μοχθηρών αρχαγγέλων

Δέκα αριθμοί, εικοσιτέσσερα γράμματα, ένα τρίγωνο, ένα τετράγωνο κι ένας κύκλος παλεύουν να λύσουν το μεγάλο αίνιγμα του κόσμου.

Οι θρησκείες θα πεθαίνουν και θα παρακμάζουν μαζί με τους πολιτισμούς που τις γέννησαν, θα εκφυλιστούν σε σχηματικές τελετές και σε κοροϊδία λόγων δίχως νόημα.

Όμως τα Σύμβολα, οι λέξεις και οι αριθμοί, που γίνανε τα σφοδρά της εργαλεία, θα ζουν αιώνια, αφού η ομορφιά και η κομψότητά τους αντανακλά την αρχετυπική συνθήκη της θέλησης για ζωή, δηλαδή τη θέλησης για αθανασία.

Εμείς οι τρομαγμένοι πρίγκιπες ερχόμαστε πάντα αργοπορημένοι, βγάζοντας ήχους αμφιβολίας, δυσθυμίας και κόπωσης, φτάνοντας πολλές φορές να διαδίδουμε πως το να ζεις δεν σημαίνει τίποτε άλλο από μια μακρόχρονη αρρώστια.

Όμως οι αριθμοί, τα γράμματα και τα σχήματα στήνουν κάθε φορά τον πόλεμο εναντίον της παρακμής.

Γίνονται οι χτίστες και οι γκρεμιστές μαζί. Γίνονται οι νόμοι της διαλεκτικής που διαφθείρουν κάθε πλάνη, με όση ποιητική ασέλγεια επιτρέπουν στην τόλμη μας οι γκαστρωμένοι καιροί.

Μακριά απ’ την περιοχή της ηθικής και της θρησκείας, δηλαδή μακριά από κάθε κυριαρχικό σύστημα της συνείδησης οι λέξεις και οι αριθμοί αφήνουν στο κορμί του κοριτσιού τον έρωτα κι όχι την αμαρτία.

Μόνο οι λέξεις και οι αριθμοί μπορούν να ξεμπερδέψουν την αιτία απ’ το αποτέλεσμα, γελοιοποιώντας τα τεχνάσματα των θεολόγων και των υπασπιστών τους.

Μόνο οι λέξεις και οι αριθμοί μπορούν να κάνουν τη μεγάλη ανταρσία κι από φανταράκια της εξουσίας να γίνουν πυροδότες της επιθυμίας για ζωή, καρφώνοντας στην καρδιά το θρησκευόμενο δύσπιστο κτήνος που μας κληροδότησε ο αρχέγονος φόβος, η λάμψη του μαχαιριού και η πρώτη αστραπή.

Μόνο οι λέξεις και οι αριθμοί, ως διαλεκτικά συμφραζόμενα του αιωνίου και αδιάσπαστου χάους μπορούν να μας λύσουν τα χέρια απ’ τα δεσμά του Σκοπού.

Γιατί Σκοπός δεν υπάρχει, αφού όλοι είμαστε αναγκαίοι, κομμάτια του πεπρωμένου, όλοι ανήκουμε στο Όλον, είμαστε μέσα στο Όλον και δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να κρίνει, να μετρήσει, να συγκρίνει, να καταδικάσει το Είναι μας, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως θα έκρινε, θα μετρούσε, θα σύγκρινε, θα καταδίκαζε το Όλον.

Καμιά πρώτη αιτία και καμιά εξουσία. Η απάντηση όλων των αινιγμάτων είναι ο άνθρωπος, απέναντι σε κάθε προσταγή της ηθικής και της θρησκείας.

Απέναντι στην πλάνη της ψευδούς αιτιότητας, ένα λουλούδι σκορπά το άρωμά του, τόσο άσκοπα όσο οι έρωτες σκορπούν τα ανθρώπινα πλήθη στο συμπαντικό καρναβάλι της γέννησης και του θανάτου. Εκεί που το τραγικό και το γελοίο τα συντροφεύει η λογική στην αποκαθήλωση τους. 

Εκεί όπου τα βέλη των μοχθηρών αρχαγγέλων σκοτώνουν την πνευματικότητα του γορίλα και της εξελιγμένης μαϊμούς, ανάμεσα σε λαίμαργους ανθρώπους, ανάμεσα σε τέρατα που κυνηγούν την επιτυχία και τη δόξα, ανάμεσα σε εφευρέτες μπιχλιμπιδιών και εραστές αστυνομικών σκύλων.

Ο ναζιστής και ο φασίστας καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται

Ο ένας κύριος κυκλοφορεί με τσεκούρι λέγοντας πως πρέπει να κρατήσουμε τις αυλές του Άουσβιτς καθαρές, ο άλλος κύριος καίει τούρκικες σημαίες και φωνάζει φασιστικά συνθήματα.

Ο ένας γίνεται υπουργός εσωτερικών και ο άλλος υπουργός υγείας.

Οι δυο κύριοι είναι οι ναζιστικοί θύλακες της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αν δει κάποιος τις υποθέσεις των δικηγορικών τους γραφείων θα καταλάβει πολλά.

Η σπέκουλα των δυνάμεων καταστολής με τις φασιστικές οργανώσεις προστατεύεται θεσμικά.

Η μπατσοδιανόηση ξέρει πολύ καλά πως τα πρώτα δοντάκια που θα βγάλει η τανάλια σε μια λαϊκή μαζική εξέγερση, αύριο μεθαύριο παραμεθαύριο, θα είναι των αξιωματούχων και των πραιτοριανών.

Η φλώρικη δεξιά του Μητσοτάκη αγκαζέ με το ακραίο νεοφιλελεύθερο κέντρο έχει ανάγκη τους σκληρούς μπράβους ώστε το μαγαζί να λειτουργεί απρόσκοπτα και αποτελεσματικά.   

Οι ηλίθιοι φασίστες της πλέμπας δεν μπορούν να καταλάβουν-απ’ τα ισχυρά δηλητήρια που έχουν καταναλώσει-πόσο αναλώσιμοι είναι.

Η μισή κυβέρνηση άλλωστε είναι φιλοναζιστική. Η άλλη μισή κλείνει δουλειές με αμερικανογάλλους εμπόρους όπλων.

Η αντιπολίτευση περιμένει το σήμα του Βαρδή και του Βαγγέλα για να κάνει ντου στα χειμερινά ανάκτορα, δίνοντας καμιά δουλειά και στους δικούς της,-που παίζουν την μπαλάντα του τρίτου δρόμου-, περιμένοντας τον καπιταλισμό με το ανθρώπινο πρόσωπο να κάνει το θαύμα του.

Η αγορά αδιανόητων όπλων εν μέσω σαρωτικής πανδημίας θέλει πατρίδα θρησκεία οικογένεια να δουλεύει στο φουλ.

Χωρίς εθνικισμό και πατριδοκαπηλία οι έμποροι όπλων δεν σπάνε αυγά.

Τα παιδιά του λαού ήταν και θα είναι για την εξουσία φανταράκια που γαμούν χανουμάκια.

Όταν ένα διαχρονικό έγκλημα εις βάρος των δυο λαών, της Ελλάδας και της Τουρκίας, ονομάζεται αμυντική συμφωνία, δίνοντας το μεγαλύτερο κεφάλαιο του παραγόμενου πλούτου για μαχητικά αεροπλάνα που θα δολοφονήσουν αμάχους αν χρειαστεί, κάνοντας ήρωες δέκα μαλακισμένα που παίζουν βίντεογκέιμ με το τζόιστικ που τους χρυσοπλήρωσε ο χεσμένος κοσμάκης.

Η χούντα εκτός απ’ την αμερικανοκίνητη ζωτική πνοή-σχέδια Μάρσαλ και δε συμμαζεύεται-που νομιμοποίησε στον σβέρκο μας τον αμερικάνικο παράγοντα, ήρθε στην πραγματικότητα να πάρει τη ρεβάνς. Να εξοντώσει κάθε επαναστατικό στοιχείο που μιλούσε για ριζική αλλαγή του συστήματος.

Οι αγωνιστές πέθαιναν στα ξερονήσια και τις φυλακές και οι δεξιοί κάναν το σταυρό τους μην έρθει ο κομουνισμός.

Οι παπάδες αποδείχτηκαν πιο καπάτσοι αφού συνεργάζονταν με όλους.

Το Άγιο Όρος είχε ανοίξει τις αγκάλες του στο Χίτλερ με εμετικές επιστολές αγάπης προς τον φύρερ. Τον σωτήρα της ανθρωπότητας όπως τον αποκαλούσαν, αφού, θα καθάριζε τον πλανήτη απ’ τους κομμουνιστές και τους Εβραίους.

Το θεάρεστο ετούτο έργο το συνεχίζουν με σπουδή τα παιδιά και τα εγγόνια του ταγματασφαλίτη, αφού, οι φασίστες πλασάρονται ως ιδεολόγοι και η σαρωτική-μέχρις εξοντώσεως του διαφορετικού-βία που ευαγγελίζονται, πλασάρεται ως ιδέα και όχι ως εγκληματική πρακτική. 

Το ξέπλυμα του φασισμού και του ναζισμού, για να μπορούν να λειτουργούν ανενόχλητα και ανεμπόδιστα ετούτα τα σκιάχτρα, το έχει εργολαβία η λεγόμενη συστημική δημοσιογραφία.

Δεν υπάρχει συστημικός δημοσιογράφος που δεν έχει χαϊδέψει τ’ αρχίδια του Κασιδιάρη και του Μιχαλολιάκου.

Απ’ τον ευτυχισμένο γεροντόπουστα Πρετεντέρη, γνωστή κοκότα της ομαδούλας Λαμπράκη, που κάθε Κυριακή στην ελεύθερη τηλεόραση-έτσι τη λέγαν τότε-είχε τη μισή ΕΠΕΝ στο πάνελ, έτσι για να ακουστεί και η άποψη των άλλων βρε αδερφέ, μέχρι τον Θεοδωράκη και το μνησίκακο πρόταγκον που ήταν τρέντι το κωλοχάιδεμα και η πλακίτσα με το γκρικ-φύρερ Μιχαλολιάκο λίγο πριν τις εκλογές.

Οι ναζί και οι φασίστες δεν πέταξαν ούτε ένα ευρώ για διαφήμιση. Η διαφήμιση ήταν τζάμπα. Προσφορά της επιχείρησης.

Οι καπιταλιστές σιχαίνονται τους φασίστες αλλά όταν τους χρειάζονται τους πληρώνουν καλά.

Φωτορομάντζο Σαρκαστικών Οδών

Η νεογέννητη λίμπιντο ξεπερνά όλες τις πιθανές καταστροφές. Όλοι όσοι αγαπούμε τους δρόμους και τη σατανική τους ομορφιά γεννάμε ευτελείς συνειρμούς, ημερολόγια, σημειώσεις κι άλλα ασυνήθιστα θαρραλέα ντοκουμέντα. Η θύελλα του δρόμου έχει ήδη εγκαθιδρύσει τους σπόρους της μέσα στο μυαλό μας. Ο δρόμος μας γλιτώνει απ’ τις υστερίες των κλειστών χώρων. Κι όπως μεγαλώνοντας αποκτάμε την υγιή και μετριοπαθή επίγνωση ότι ο γενετήσιος μηχανισμός συγγενεύει με τον οχετό, έτσι κι εδώ, στα απατηλά ρείθρα των δρόμων αποκτάμε τη βεβαιότητα πως η ζωή συγγενεύει με τον πόνο.

Όταν βγεις στο δρόμο διαπιστώνεις πως ο χείμαρρος των παράλογων εικόνων είναι τεράστιος. Πίσω απ’ τις λάσπες και τις εικόνες οι λέξεις. Πίσω απ’ τις λέξεις μια αριθμομηχανή γεγονότων, πραγμάτων και καταστάσεων. Ένας κλόουν, μια γάτα, ένα τροχόσπιτο. Η θέση και η άρνησή της, μαζί, σε πρώτο πλάνο. Ένα βάθρο γεμάτο φως και σκοτάδια, έτοιμο να σε καταπιεί και να το καταπιείς.

Ετούτα τα θέματα του δρόμου είναι θέματα διατριβής για ψωροφαντασμένους. Η αλήθεια τού δρόμου είναι ένας αλεξανδρινός στίχος, ένας ρυθμός που σηματοδοτεί την πρόσβαση στις νοστιμιές και τα πλοκάμια του βλέμματος.

***

Εδώ, οι άλλοι γύρω μου είναι παιδιά. Τώρα χαϊδολογούν τα τραύματά τους, αφήνουν το εφηβικό τους κάτουρο πίσω απ’ τους θάμνους ή στον τούρκικο καμπινέ ή στους άλλους τρομερούς βωμούς που θα συλήσουν οι διευθυντές λυκείου και οι δεσποτάδες.

Αυτός ο δρόμος δεν θα με κουράσει. Σίγουρα θα με αφήσει ευτυχισμένο, εξεγερμένο και συνεπαρμένο.

**

Ιδού η γοητεία του δρόμου. Μόνο ο τρελός, ο εραστής και ο ποιητής μπορούν να τον διασχίσουν.

**

Στο δρόμο είμαστε πάντα εξόριστοι δίπλα στους εξόριστους. Καθόμαστε δίπλα στα ποτάμια της Βαβυλώνας και θρηνούμε.

**

Τόσες παράξενες μυστικές επιθυμίες, κληρονομημένες ίσως απ’ τους προγόνους μου-όπως οι φτωχογειτονιές, οι στρατώνες και οι αντρικές λέσχες- ξυπνούν μέσα μου παιδικά όνειρα που παραπέμπουν στη νοσταλγία μιας χαμένης πατρίδας, τραγικής και ενθουσιαστικής, την οποία διαμόρφωσαν οι παράξενες ιερότητες της σεξουαλικότητας και της συνείδησης του θανάτου.

**

Αυτός ο δρόμος είναι πολύ γνωστός, έχω ξανάρθει εδώ. Αυτός ο δρόμος είναι τα γεννητικά όργανα και το σώμα της μητέρας μου. Είναι ένας τόπος χωρίς αμαρτία, χωρίς τύψεις. Μιλά τη γλώσσα των λουλουδιών, των οσμών και των γεύσεων.