Για την πτήση, χρειάζονται τόσο ο άνεμος της φύσης όσο και ο άνεμος της ψυχής. Η πτήση είναι ενεργή ερωτική επιθυμία και πορεία προς τον οργασμό και τη σεξουαλική ολοκλήρωση.
Ο ονειροπόλος έχει τη συνήθεια να αγοράζει πουλιά και να τα λευτερώνει απ’ το κλουβί τους.
Ξοδεύει τις οικονομίες του χαρίζοντας μια διπλή ελευθερία. Ελευθερία απ’ τη φυλακή της επίγειας ζωής αλλά επίσης απελευθέρωση από τη βαρύτητα και κατάκτηση του κόσμου της πτήσης.
Η πολλαπλή επιμονή στο θέμα της πτήσης τείνει να γίνει το υποκατάστατο μιας ελπίδας στα θεία, από την οποία ο ονειροπόλος μοιάζει να έχει παραιτηθεί.
Ο ονειροπόλος διαθέτει έναν άγρυπνο σκεπτικισμό που μοιάζει με τη γαλήνια αποστασιοποίηση των πρωτόγονων συγγενών μας που κατοικούσαν σε έναν κόσμο θαυμάτων και θρεπτικών ουσιών.
Να λοιπόν η ελεύθερη φύση και η αστείρευτη δύναμή της, η ευκολία να περνά από τον πόνο, όχι στο σύμπτωμα, αλλά στη δημιουργία. Κι αυτό είναι μια καλή αρχή για τον μιμητή της. Τον καλλιτέχνη, αυτόν τον πρωτόγονο ονειροπόλο που κρατά το μικρό μαύρο κουτί του γεμάτο με τα υπολείμματα του παρελθόντος, ανακαλύπτοντας πως η πτήση απαιτεί μια γενναιότητα ανυπακοής, σπάζοντας τις αλυσίδες της μνήμης.
Γιατί αυτό θέλει να καταφέρει πανηγυρικά. Να ικανοποιηθεί με τον εαυτό του. Γιατί όποιος δεν είναι ικανοποιημένος με τον εαυτό του είναι συνεχώς έτοιμος για εκδίκηση κι εμείς οι άλλοι θα λογαριαζόμαστε για θύματά του.
Η επιθυμία για την πτήση, την αιώρηση δηλαδή πάνω απ’ τις νοστιμιές της ομορφιάς και του ερωτισμού, η θαυμαστή πανουργία της φαντασίας που θέλει να τα ξαναφτιάξει όλα απ’ την αρχή, κάνοντας για λίγο την ακόρεστη και μελαγχολική ψυχή να νοιώσει χορτάτη, αφήνοντας τους συκοφάντες της φύσης να βυζαίνουν τα μαστάρια του πρόστυχου θεού της πατριαρχίας και της εξουσιομανίας των όντων, του παπαεπιστήμονα που κάθε φυσική ανθρώπινη κλίση θα τη βαφτίσει αμαρτία ή αρρώστια.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 