Μάρθα

Νόστιμο πτώμα
της ευρωπαϊκής μας κουλτούρας
Το ίδρυμα του Νιάρχου
κάθε τόσο
σε βγάζει απ’ τη λειψανοθήκη σου
Η ζωή είναι κώλος
Είμαστε ότι βιδώνουμε
Η Μάρθα ταμίας στου Σκλαβενίτη
μετρά φραγκοδίφραγκα και ταξικές ήττες
ρύζια μακαρόνια
χύμα άγρυπνες νύχτες
αλλαγμένες ζωές
θα ήθελε μόνο πούτσο και τρυφερά λόγια
σε τούτο τον εμφύλιο που σιγοβράζει