Όλα για το βραβείο, το πιο ερεθιστικό αιδοίο

…οι ποιητές μας και οι ποιήτριές μας γράφουν σήμερα για το πουλί τους, αύριο για το πατρικό τους σπίτι, για τον καφέ, τα σώβρακα Μινέρβα, για τη μάνα, οι ποιητές μας ηχογραφούν, διαβάζουν, μονολογούν, και φαίνεται η λατρεία του κάθε Εαυτού για τον εαυτό του, ο μονογενής σπασμός μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, η μίμηση ως αποφορά της γεροντοφιλίας και του εικονικού ξεκωλιάσματος των παίδων, που η διάπλασίς τους έγινε με ευρώ ή δραχμές, με δολάρια ή εκπτωτικά κουπόνια, με παπά μανούλα και ψυχολόγο, παίδες εν φαντασιακή ανομία, εξάδερφοι της αφροξυλάνθης φαντασμένοι καβάφηδες επηρεασμένοι απ’ τη βαψομαλλίαση των γενναίων της γενιάς του εβδομήντα που γίναν σταρλετίστες στα επιχορηγούμενα απ’ τον Φόρντ λογοτεχνικά μαγκαζίνια, συννυφάδες κουμπάροι με ωραίες αυλές δίνοντας την τσίχλα μασημένη στην επόμενη γενιά κάνοντας τις πληρωμένες συλλογές νόμο της αγοράς, περιδιαβαίνοντας σαν γύφτικα σκεπάρνια στο μαγαζάκι του κάθε πικραμένου, διαβάζοντας πομπωδώς το ελάχιστο Τίποτα σε φίλους συγγενείς και ομοτέχνους ατέχνους, περιμένοντας έναν καλό λόγο απ’ το λόγιο της ενορίας, απ’ τον αντιδήμαρχο αυνανισμού της ματαιοδοξίας, απ’ την μαντάμ Κατεστημένου κριτικήν εις την Καθημερινήν περιμένοντας με όλη την απολίτικη σύγχυση έναν ανδριάντα εις την γενέτειρα, μια πλακέτα τιμητικήν, μια δωρεά αποτριχώσεως-εις την κοντή μα φιλόδοξη ψωλή-από τη στέγη Γαμάτων και Τεκνών, μια χορηγία επιμηκύνσεως από το Σταύρος Νιάρχος το πιο γαμάτο μαγαζί …..