Μετά τον πειρασμό

Γυμνές γυναίκες και αποχαλινωμένα θηρία ταράσσουν τα όνειρα του Αγίου Αντωνίου, τον οποίο βασανίζει το κεντρί της σάρκας.

Ακόμα και στον ερημότοπο είναι σπαρμένη η δυναμική φύση της ακόρεστης νύφης.

Η απομόνωση τού ερημίτη στην έρημο δεν τον προστατεύει απ’ τον πειρασμό και τις εφόδους του διαβόλου, όπως δεν τον προστατεύει ούτε η σοφία που θα ανέμενε κανείς από ένα θεοσεβές γερόντιο.

Χώμα μηρυκαστικό και μνήμες που ξυπνούν τα έγκλειστα μυστικά.

Είμαι ο Άγιος Αντώνιος με το άφραχτο στόμα. Είμαι ο επιτήδειος ηδονοβλεψίας και ο σταυρός μου είναι καμωμένος απ’ τα αμέτρητα κοκαλάκια της στέρησης.

Μες στις καλύπτρες οι προδότριες αδερφές μου με τα στήθη τους σείουν το εύθραυστο καύκαλο του ερωτισμού.

Βλέπω την Εύα με τις δυο τρύπες ανάμεσα στα σκέλη. Βλέπω το χνούδι της να ζυγιάζεται ανάμεσα στη φρίκη και την ομορφιά.

Μόνο ο ρόλος της ως μητέρας, υπό την προϋπόθεση ότι θα τον υποδυθεί με γενναιότητα υπό το βλέμμα της Παρθένου, της επιτρέπει να εξαγοράσει την αμαρτία της και να σωθεί.

Και μόνο μια θρησκεία έφτασε στο σημείο να επινοήσει την Ευχαριστία, ένα τελετουργικό αμιγώς κανιβαλικό. Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου και τούτο εστί το αίμα μου, πιείτε εξ’ αυτού πάντες.

Μόνο μια θρησκεία βασανιστών και ιεροεξεταστών μπορούσε να στρεβλώσει τόσο την ερωτική πρακτική μετατρέποντάς τη σε κάτι τερατωδώς άσεμνο.

Είμαι ο Άγιος Αντώνιος που ξυπνά απ’ το λήθαργο τού θανάτου και του μηδενισμού της σάρκας.

Από μάρτυρας που απολαμβάνει τον πόνο και το θάνατο για να κερδίσω μια θέση στον παράδεισο γίνομαι η ερωτική μονάδα που κραδαίνει το φαλλό αντί για το σταυρό.

Γίνομαι ο προφήτης του Κάμα-Σούτρα. Κάτω απ’ τον ήλιο της Ινδίας και κάτω απ’ τον ήλιο της ζωής είμαι, ο ίδιος, άντρας και γυναίκα, αρσενικό και θηλυκό, ένα ακτινοβόλο σώμα για μια χαρούμενη ύπαρξη.

Από την συνθλιμμένη, διακορευμένη, λιανισμένη σάρκα κυλάει, το αίμα της ανθρώπινης μοίρας.

Είμαστε ζωή και ηδονή, σήψη και θάνατος. Η αγιότητά μας είναι η εμπιστοσύνη στο μουνί και στον πούτσο. Στις υπέροχες μέρες που θα περάσουμε γυμνοί στο κρεβάτι το χειμώνα και γυμνοί στην αμμουδιά το καλοκαίρι.

Είμαι ο Άγιος Αντώνιος που ξεπέζεψε απ’ το σταυρό του μαρτυρίου. Τι να απέγινα άραγε, δεν έμαθε ποτέ κανείς.

Αφροδίσια της μεγαλοβδομάδας

απόσπασμα απο το αφήγημα
του συγγραφέως Αντωνίου Αντωνάκου:

Οι πειρασμοί του Αγίου Αντωνίου

αφορισθέν
εκ της ιεράς συνόδου
και της ακαδημίας Αθηνών

ως πόνημα απαράδεκτον δια την διάπλασιν
του λαού και της νεολαίας

******

Εις το άκτιον οπου αλλοπαρμένη η Κλεοπάτρα εστέφθη περιπαθώς τον ρωμαικό φαλλό του συνοδού κυριών και μεγαλομάρτυρος αδωνίου προστάτου των φαλλοφόρων αγγέλων στράβωνος του ελαιουργού και φαίδων εκ περγάμου, έλαβε χώρα ερωτικήν ναυμαχία κατά την εβδομάδα των παθών που κατέγραψε εις μαγνητοταινίαν εποχής της γαλλικής εταιρίας Leriane η οσία προκοπία μοναχή νύμφη χριστού εκ του νυμφώνος και του ιερού χαρεμιού όπου ρώσοι ναυτικοί ομιλητικοί και σπουδαίοι στην κατανάλωση βότκας μιλούσαν πλησίον της θερμάστρας για τον πόλεμο και τα κατορθώματα του μεγάλου αλεξάνδρου για τον πομπήιο για τον αννίβα και τον σκιπίωνα τον αφρικανό. Στα γκαλά που οργάνωναν κυρίες του καλού κόσμου δια την προώθηση της βυζαντινής μουσικής και την διάσωση των αυτοχθόνων του ηλίου του μεσονυχτίου βασίλευε ειρήνη και αφθονία αφού ακόμα και ο ναύαρχος ζυριέν ντε λα γραβιέρ περιπαθώς αναφέρει τα κορίτσια που επήγαιναν πρωί πρωί να κρεμάσουν στα κλαδιά της συκιάς το κλουβί όπου η τριγώνα γουργούριζε ως να νυχτώσει τους ερωτικούς της αναστεναγμούς. Διάφοροι δυτικού τύπου σεξομανείς εγράψαν εγκώμια δια την κτηνοβασία στις εξωτικές χώρες της ελληνικής υπαίθρου που ο πατριωτικός οίστρος μετεβάλετο εις κορβέτα έτοιμη να αποβιβασθεί εις κάλικατ. Στην είσοδο του πορθμού της μαλάκας ζώα άγρια και αιμοβόρα φίδια με τρομακτικές διαστάσεις σκορπιοί που το θανατηφόρο τους τσίμπημα έστελνε αδιάβαστο ακόμη και τον πατριάρχη της ιστανμπούλ μύγες που επέφταν πάνω στα κρέατα ποντικοί τόσο μεγάλοι και τόσο πεινασμένοι που ρίχνονταν ακόμα και σε χριστιανούς που εσυνουσιάζοντο εις την κλίνη τους ανεμοστρόβιλοι άμμου και σκόνης που υψώνονταν στον αέρα και ξανάπεφταν σε πυκνά σύννεφα. Τα διατάγματα της απελάσεως οδήγησαν το λαό εις την καλιέργεια ινδικής κάναβης εισαγώμενης απο ένα κρατίδιο της παράξενης πόλης ντεσίμα μέσα στον κόλπο του ναγκασάκι που ήτο σαν μια βεντάλια με κομμένη λαβή. Απο τα νησιά της σούνδας στη θάλασσα της κίνας ο αυτοκράτωρ κανγκ-χί της δυναστίας των μίνγκ δέχτηκε τους ιησουίτες με τιμές. Ο αυτοκράτωρ τούτος καλιτέχνης παρά επιστήμων εθαύμαζε μονάχα τον ζωγράφο τζιοβάννι γκιραντίνι απο τη μοδένα που είχε διακοσμήσει την εκκλησία των ιησουιτών στο παρίσι. Τον έβαλε να του κάνει το πορτραίτο του κι έπειτα τοιχογραφίες όπου θα απεικονίζοντο τα αιδοία των γυναικών της επικρατείας του. Εργασία δύσκολη και κοπιαστική για τον γέροντα ζωγράφο και μοναχό. Κοίλα κάτοπτρα μικροσκόπια θερμόμετρα βαρόμετρα τηλεσκόπια εκκρεμή ηλιακά ωρολόγια πυξίδες μετέφεραν οι ιησουίτες με τα πλοία τους στο πεκίνο. Οι μοναχοί εδίδαξαν στους ξωτικούς το θεώρημα του πάπου και του μενελάου διέδωσαν την πορνογραφία και το κλύσμα την πατάτα και το βυζαντινό χριστός ανέστη. Οι τεμπέλες φυλλές υπο την εππήρεια της καλοπέρασης και του αυνανισμού εδώσαν το πνευματικό τους σκάλπ και επήραν το ευαγγέλιο. Αιώνες μετά ο αιδαισιμότατος ντέσμον τούτου προιόν της ιεραποστολικής διακονίας του λουδοβίκου γιότα βε είπε το αμίμητον μάγκες πιάστε τα γιοφύρια μπάτσοι κλάστε μας τ’ αρχίδια. Δια τούτον ο οηέ έχρισε τον αφρικανόν πάστορα τελετάρχη των οργίων εις την καρδιά της μαύρης ηπείρου οπου οι εταιρείες διενεργούσαν πειράματα ανθωπιστικά με εξαιρετική επιτυχία στις εμφύλιες διαμάχες και τους λοιμούς. Η προσφορά της ελληνοτάτης ποιητικής που εψαλίδιζε το πλατωνικό ο αγών μου κάνοντας κολάζ με συνταγές ανθρωποφαγίας ερεθίζοντας το σημείο τζί του προέδρου της δημοκρατίας που ως άλλος καλβινιστής εντυπωσιάζει ακόμα τις μάζες με διαγγέλματα που γράφουν μοδέρνοι συγγραφείς λάτρεις της αγοράς και του ιδρύματος λαμπράκη με μόρφωσην εις κόλεντζ κίνγκ και μετεκπαίδευσην εις παρισίους. Φροντισταί πρώην και νύν και εις τους αιώνες που έχουν αποστηθίσει τη συσάχθεια με όραμα δια την εκπαίδευσην των ελληνοπούλων λάτρεις της κικής διμουλά και του ομπάμα με μαύρη καρδιά και μετοχές σε εταιρίες εμπορίας οργάνων γνώστες της ιστορίας που ξεχνούν τις καπνόριζες που εφύτεψαν εις τα χωρία τους και χύνουν αβέρτα όξος σπέρμα και χολή επάνω στο η πόλις εάλω ή στον στόμα ουκρανής ως πορθητές γαμιάδες οικογενειάρχες. Ο καουμπόυς έλλην ιδιώτης βλαχοαστός ωρομίσθιος λάτρης των αγορών ρέκτης της μαντουβάλας και του λαστέξ της κυρίας γιάννας αγγελοπούλου ιέρειας του ολυμπιακού ιδεώδους και των πετροχημικών που εκπλήρωσε το τάμα της με το βαφτίσι της ψωροκώσταινας και του μεγαλοιδεατισμού. Ο έλλην χαράσει το δέρμα του με γυαλί σχεδιάζει θίνες ζωγραφίζει οάσεις αναζητά δάνεια εις τους βουβώνες ανατολής και δύσης. Αγαπά τους παπάδες του τους πατεράδες των φτωχών όπου επηγαίνουν διακοπές εις τη δυτική ακτή του σαν ντομίνγκο έρημη αλλά πλούσια σε αγριογούρουνα και άγριους τράγους. Γίνονται κυνηγοί και ζούν χωρίς νόμο και αφέντη. Για όπλα έχουν μαχαίρια καθώς και τουφέκια κατασκευασμένα γι’ αυτούς ειδικά απ’ τους οπλοποιούς της διέππης και της νάντης. Οι ιερομένοι γερμανοί παιδεραστές στέλνουν δώρα πασχαλινά στην αρχιεπισκοπή λουκάνικα φρανκφούρτης και σκληρούς δίσκους με σκληρό πορνό της καγκελαρίου πρίν αναλάβει ως άλλος ηνίοχος τα ηνία και τα είδη κιγκαλερίας τα υδραυλικά και τα καλοριφέρ των λαών. Και όπως ήρχισα θα τελέψω ο πολύλαλος αφού θα ενθυμήσω εις σε αναγνώστη πως ούκ ολίγοι ιερωμένοι έχουν εκσπερματώσει επάνω στην καινή διαθήκη διαυτό κολάν οι σελίδες εις το ιερόν αναλόγιον όπου οι ψάλται πηδούν τα τροπάρια με κόλπα και χασμωδίες που εμάθαν στην μπάντα του στρατού που εστεγάζετο εις αποθήκην τσιμεντολίθινη εις γουδή.Βεβαιότατα θα αναφέρω και την κλεοπάτραν που εις τα στήθη της μπαινοβγαίνουν φίδια που δαγκάνουν την καρδίαν μου και την ευαισθησίαν του ποιητού να καταθέσει εις τα συμπόσια των πτολεμαίων το φυλαχτό του. Να ειπώ τον δικόν μου λόγον ζητώ για την ανάσταση να γίνω ο ίδιος ιερέας στις ολονύχτιες αγρύπνιες κορασίδων που παλονται ως μέδουσες στην πατρική τους κλίνην σκεπτόμενες τον αρσιβαρίστα αλβανό πατριώτη που εδώξασε την ελληνικήν σημαίαν και τα μελομακάρονα εις την βάρβαρη αλλοδαπή. Και είναι ανήμερα της αγιαβδομάδας όπου τ’ αρνί βγάζει τη γλώσσα του στη γή με τη αναίδεια του σφαχτού που έκαψε εργατοώρες μασουλώντας χορτάρι περιμένοντας ως βιομηχανικός εργάτης τη σύνταξη να πεθάνει ευτυχής για την πατρίδα και την ανάπτυξη. Θα τελειώσω τη διήγηση αλυχτώντας ως λύκος ακούγοντας κάρλα μπρούνι στο γράμμο εις το μνημείο όπου κατέθεσαν στέφανον οι πατριώτες βαν φλίτ διαβάζοντας το χαίρε μαρία κι ενός λεπτού σιγή εκράτησαν όπως στο ανάκτορο του παλένκε κρατούν οι κατακτηταί με τις φιλαρμονικές τους. Θα τελειώσω κραδαίνωντας ως λάσο τον λώρο μου που επήρα λάφυρο απ’την κλινική όπου εγενήθη. Θα τον παρομοιάσω με φυτίλι που συνέδεε την μήτρα της μητρός μου με το κορμάκι που εντός της εννιά μήνες εκκόλαψη έδρεψε και το μπαρούτι του βίου αποκόμισε για τα στερνά. Αφού στη χώρα μου δε βασιλεύει πια ειρήνη. Οι γυναίκες παραλαμβάνουν τους αιχμαλώτους και τους βασανίζουν. Τους παλουκώνουν και τους ψήνουν σε σιγανή φωτιά κάνοντας τον πρόλογο του ανθρωποφαγικού γεύματος.Οι γυναίκες καπνίζουν στη φωτιά τα χέρια και τα πόδια των αιχμαλώτων αντρών αφού πλένουν τα κορμιά τους μέχρι γδαρσίματος ώσπου να τα κάνουν άσπρα σαν γουρουνόπουλα του γάλακτος έτοιμα να ψυθούν στις πασχαλινές σούβλες χύνοντας και μερικά δάκρυα πενθώντας ως κροκόδειλοι για τα μάτια του σύμπαντος.Οι γυναίκες περιφέρουν τον επιτάφιο φαλλό. Είναι ιέρειες που πενθούν το μεγαλοβδόμαδο αυτό που χάσαν για πάντα απ’ τους χριστιανούς. Κι έτσι καθώς το αιδοίο τους ιδρώνει μέσ’ το καμίνι της νοσταλγίας γεμίζουν τα κλουβιά τους μαιμούδες κόκκινους παπαγάλους κολίβρια με σμαραγδιά φτερά ιπτάμενους βατράχους καθώς και τον απαίσιο βάμπιρο που με τα μαύρα του μάτια μοιάζει ενσάρκωση του σατανά.

αιδοίου αποκάλυψης Α

 

῾Εν τῷ μέσῳ τῆς κοιλίας αὐτῆς καὶ τοῦ αιδοίου ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν ἦτο υπερμεγέθης φαλλός, αναβλύζων σπέρμα εκ της αβύσσου ομοίω δενδρίον κάμνον καρποὺς δώδεκα, καθ‘ ἕκαστον μῆνα κάμνον τὸν καρπὸν αὑτοῦ, καὶ τὰ φύλλα τοῦ δένδρου εἶναι εἰς θεραπείαν τῶν πόθων που εγένοντο φύτρες ηδονής ξεφυτρώσας εκ της ουρανίου χλόης φιλτάτων αιδοίων .

 

 

Καὶ εἶδον, καὶ ἰδοὺ γυνή ἱστάμενη ἐπὶ της κλίνης,  ἔχουσα τὸ αιδοίον της ορθάνοιχτο βαλλόμενο πανταχόθεν  εκ των οργίλων φαλλών καυλωμένων ανδρών που ως πύρκαυλοι ηλιοσκόποι διασκεδάζαν τας νεφέλας και μετεκαλέσαντο εξ Αφρικής τους θερμούς ανέμους αὐτοῦ γεγραμμένον ἐπὶ τῶν γλουτών της γυνής που ήτο θωπευωμένοι υπο σιέλου γλώσσης έρπουσας ως δαιμονισμένον ερπετόν ολισθαίνων δια μέσω των τρυπών ταύτης γυνής διακορεύων υπερμεγέθης συράγους, εξηφανίζοντο εν τω απείρω.

Καὶ η καύλα ἐσάλπισε· καὶ εἶδον ὅτι ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν ρανίς σπέρματος ἐκ τοῦ φαλλού, καὶ ἐδόθη εἰς αὐτὸν τὸ κλειδίον τοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου.
 Καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη κραυγή ἐκ τοῦ φρέατος της γυνής ὡς καπνὸς καμίνου μεγάλης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος εκ των οφαλμών της καὶ ὁ ἀὴρ ἐκ τοῦ λάρυγγος αίφνης ετραντάχθη θέτουσα την χείρα επι του αιδοίου ινα συγρατήση τους σπασμούς αυτού ενώ το ερύθημα του προσώπου της μετεβαλλετο εις ωχρότητα.