Μανιφέστο Των Αγρών

Αγαπητέ ανάλγητε φθοροποιέ Χρόνε, που αδράχνεις τις καρδούλες μας και οδηγείς τα αιδοία μας σε παραληρηματικές παραισθήσεις, σου γράφω με το Πνεύμα μου τουρλωμένο και τα νεφρά μου κυρτωμένα πάνω στο βάθρο της καρέκλας.

Παρακολουθώ το ανθρώπινο είδος που συνεχίζει το δρόμο του ως τα σύνορα της γραφής. Που αλληλοαγαπιέται και αλληλοσφάζεται. Που μανιωδώς ξοδεύεται στην επιτηρημένη επιτάχυνση που το κάνει πιο υπάκουο και πιο υποταγμένο.

Παρατηρώ τους σκοπευτές με τα μικρόφωνα που εμφανίζονται στο γυαλισμένο τζάμι, εκείνο το βαθειά ραγισμένο γυαλί που ο Ντυσάν περιέφερε στην γηραιά Ευρώπη.

Παρατηρώ το γουργουρητό της νεκροφόρας και το θάνατο που δουλεύει για τον καπιταλιστή.

Παρακολουθώ τον τραπεζίτη που γκρινιάζει για τη φτωχή ψαριά από σάρκες παιδιών και διαμελισμένους άραβες.

Κοιτάζω στα μάτια τον κεφάτο καπνό της παρέας που ελπίζει αλλά δεν αισθάνεται την επέλαση της ωμής σιωπής.

Κοιτάζω το σκυλολόι των παπάδων με τις μακριές μαύρες φασκιές, που φιλοδωρούν τα ανθάκια για να μη βγάλουν αγκάθια και τους πεταμένους ανθρώπους για να μη δαγκώσουν.

Αγαπητέ ανάλγητε φθοροποιέ Χρόνε, οι άνθρωποι συνεχίζουν να αυτολογοκρίνονται, φανερώνοντας τη δειλία τους να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν το Είναι τους.

Ο ερωτισμός καλυμμένος απ’ το πέπλο της κοινωνικότητας απ’ τη μια κι απ’ την άλλη σάρκες σερβιρισμένες στο πιάτο τού μικροαστού, που την ερωτική του ύπαρξη την προστατεύει ηθικά η παστρική μαλακία.

Η επανάσταση και η καύλα για αλλαγή βυθισμένη μες στο βούρκο της γκρίνιας, απλωμένη σαν φρέσκο βούτυρο πάνω στις σβουνιές τού κοινοβουλευτικού στάβλου.

Επαναστάτες διορισμένοι στο κόμμα και ερωτογράφοι παρασάνταλοι νεροκουβαλητές και βαστάζοι εφοπλιστών που αισίως εγίναν εκδότες και διορθωτές τού μέλλοντος.

Αγαπητέ ανάλγητε φθοροποιέ Χρόνε, είσαι ο μόνος σύμμαχός μου που διαθλάς αντικατοπτρικώς τον πρωτόγονο ναρκισσισμό των συνανθρώπων μου εκεί όπου ανήκει.

Μέσα στο βόθρο του άγχους και της παθολογικής αυτοανάλυσης.

Εκεί στο πανοπτικό έρεβος της εξομολόγησης σε κοινή θέα, όπου συντελείται η αποσύνθεση της διαλεκτικής, εκεί όπου ο λόγος χάνει τη σωματικότητα της γλώσσας και από-λογοποιείται και διαμελίζεται απ’ την προσπάθεια τού τραυματισμένου όντος να κρατηθεί απ’ ότι κυρίως γενετικά το χαρακτηρίζει, προτού περάσει στο λυκόφως της απόσυρσης.

Αγαπητέ ανάλγητε φθοροποιέ Χρόνε, το πρώτα μας μέλημα είναι να καταργήσουμε το υπουργείο τρόμου και το υπουργείο κακογαμίας και το υπουργείο κλαψομουνίασης, όταν θα γίνουμε κυβέρνηση τού βουνού και των ρεμάτων.

Των αγρών και της αμμουδιάς που μας θέλει ζεστούς και ανθρώπινους. Γυμνούς και καυλωμένους, με τυρί ψωμί κι ελιές και βασιλικό πολτό απ’ τον καλοκαιρινό μας τρύγο.

Γράμμα Σε Νέο Ποιητή

Μου παραπονιέσαι φίλε μου πως δεν μπορείς να γράψεις ένα ποίημα της προκοπής και πως τρέχεις σε ψυχιάτρους και πως οι γυναίκες δεν σου κάθονται και πως έγινες εκδότης λογοτεχνικού περιοδικού για να βρεις γκόμενα.

Μα σε πληροφορώ πως όσες γυναίκες δεν σου κάθονται είναι αυτές που δεν τους το ζήτησες.

Αναρωτήθηκες ποτέ πόσο τυραννιούνται οι καημένες περιμένοντας το ντροπαλό μαλάκα να τους ζητήσει αυτό που σκέφτεται;

Να ξέρεις πως η γυναίκα είναι πιο φυσιολογική απ’ τον άντρα, δηλαδή πιο κοντά στη φύση της. Επιθυμεί πρώτα το γαμήσι και μετά τη γνωριμία. Τι να την κάνει τη γνωριμία αν είσαι μπάμιας και αντιερωτικός και καταθλιπτικός.

Μέσα στα πατριαρχικά γλαστράκια που σε φύτεψε η μαμά και ο μπαμπάς τα σποράκια σου περιμένουν τη φιλευσπλαχνία των θηλυκών για να πετάξουν βλασταράκια στο σεξουαλικό χωματάκι.

Εσύ, ο Έλλην άνδρας, με κοφτερή λάμα χάλκινη τον ανδρισμό σου και τον αντρίκιο σου εγωισμό έχεις τη γυναίκα στα συρταράκια του μυαλού σου ως αχνογελούσα παλαιά οδαλίσκη, που μόλις δει την εμορφιά σου θα σου κάτσει, θα σου κάνει παιδιά και νοικοκυριό, θα σου πλένει το νεροχύτη απ’ τα φλέματα, θα σου κάνει μαγειρίτσα, πίπα, μασάζ.

Μέσα στη μεταμοντέρνα παραζάλη των λωτοφάγων αρσενικών που εγίναν τελικώς και τελεσιδίκως ματάκηδες, αφού η στέρηση βάρεσε κόκκινο και ο ψηφιακός μπαξές προσφέρει μόνο μάτι και όχι γεύση και πολυπλόκαμο σπασμό, κάθε άντρας είναι κι ένας βιαστής που περιμένει τη συζυγική αμαξοστοιχία του οργασμού να την εκτροχιάσει.

Η ανίατος ασθένεια της μονογαμίας να ξέρεις πως, απαιτεί εδώ και τώρα γηρατειά κι έναν κατά φαντασίαν υγιή φαλλοκράτη που περιμένει τα κεφτεδάκια απ’ το τάπερ της μαμάς.

Φίλε μου, για να γράψεις ποιήματα πρέπει να τα ζήσεις και για να σου κάτσει μια κυρία πρέπει να της το ζητήσεις ευγενικά. Θέλετε να γαμηθούμε μαντάμ;

Το φλερτ είναι για τους πλούσιους μπουρζουάδες που γαμάνε με τα λεφτά τους και φλερτάρουν απλώς για να φτιάξουν ατμόσφαιρα και να σκοτώσουν κι άλλο τον σκοτωμένο χρόνο τους.

Σου λέω επίσης πως δεν χρειάζεται να εκδίδεις άλλη ρομαντική σαβούρα και λυρισμό του περασμένου αιώνα και σου λέω επίσης πως οι κυρίες που σου στέλνουνε ποιήματα δεν θέλουν ούτε εσένα ούτε το κορμί σου, απλώς είναι φιλόδοξες.

Μακριά λοιπόν από φιλόδοξες ποιήτριες, συνήθως απεχθάνονται το σεξ και κάνουν παρέα μόνο με διάσημα γεροντοπαλίκαρα, παρουσιάζοντας ποιητικές συλλογές της οκάς στου Γαβριηλίδη, βγάζοντας αδιάκοπα σέλφις με το κινητό λες και είναι φλόμπερ.

Επίσης μην δημοσιεύεις άλλους καταραμένους και μπιτ και αυτοκτόνους με το τσουβάλι, γεμίσαμε μαμμόθρεφτους μεταφραστές και προικοθήρες που προκαλούν άφθονο γέλιο.

Να θυμάσαι μόνο, πως, το χιούμορ είναι ένας καλός τρόπος να μασκαρέψεις το θυμό σου και πως το γράψιμο είναι η πιο ενδιαφέρουσα δειλία.

Γράμμα στα κορίτσια

στον Σταύρο Τσιώλη 

Είναι 12 τα μεσάνυχτα, κορίτσια. Ξέρετε που βρίσκεται η κλειτορίδα σας; Ξέρετε πως εσείς και μόνον εσείς διαθέτετε το μόνο όργανο στο ανθρώπινο σώμα που η αποκλειστική του λειτουργία είναι η ηδονή; Ξέρετε ή δεν ξέρετε; Πιστεύετε τα κατηχητικά και τους γιατρούς ή τη Φύση; Ψάχνετε γαμπρό και νοικοκύρη για αναπαραγωγή και συντροφιά στα αστικά βοσκοτόπια ή ψάχνεται εραστές; Ψάχνεται τον πρίγκιπα ή ψάχνεται τον ιπποκόμο των οργασμών σας;

Κορίτσια που περάσατε από δω οι καθηγητές μου έλεγαν πάντα πως αν βγάλω το σχολείο θα είναι θαύμα! Ήμουν ένας αμελής και θρασύς μαθητής. Στα βιβλία μου σχεδίαζα γυναίκες με φτερά και πουλιά αιχμάλωτα που ροκάνιζαν αργά τα χάλκινα κάγκελα του κλουβιού τους. Κι εγώ ροκάνιζα αργά τα κάγκελα του κλουβιού μου.

Κορόιδευα το δάσκαλο των θρησκευτικών που τον θεωρούσα τον πιο μαλάκα δυστυχισμένο άνθρωπο του κόσμου. Του έλεγα πως είμαι εγώ ο θεός και πως τα ξέρω όλα και πως μπορώ να κάνω τους ανθρώπους να μιλάνε απ’ τον κώλο τους και τα πουλιά να βλαστημάνε.

Κορίτσια που περάσατε από εδώ, σας λέω πως εγώ υπήρχα από πάντα μες στο απέραντο κενό. Μόνος και μικροσκοπικός σαν τη μύγα μες στο γάλα. Σαν την καλαμιά στον κάμπο.

Κορίτσια που περάσατε από δω εγώ έφτιαξα τη θάλασσα για να κάνω μπάνιο, τον ήλιο για να μαυρίζω και το σούρουπο για να μελαγχολώ. Εγώ έφτιαξα τα δάση και τα βουνά, τις αρκούδες και τους λύκους, τις αλεπούδες και τα κουνάβια. Το φεγγάρι για να ρεμβάζω και τη νύχτα για να ονειρεύομαι.

Όμως κορίτσια όλα αυτά χωρίς εσάς είναι θάμνοι και τσουκνίδες κι εφιάλτες. Είναι νιφάδες στα ερείπια και θλίψη. Κορίτσια που περάσατε από δω κι άγνωστες ωραίες γυναίκες στα μεταμεσονύχτια όνειρά μας, εσείς υπήρξατε το πιο σπουδαίο μου δημιούργημα.

Εσάς έπλαθα πόρο με πόρο στο βαρετό σχολείο της παιδικής μου ηλικίας. Εσάς λατρεύω τώρα εδώ, που περνάτε μέσα απ’ την παλίρροια της μοναχικής μου μέρας. Μάγισσες που γιατρεύετε τα κορμάκια με τη μαγική λέξη «σ’ αγαπώ». Εσάς πλάθω ακόμα με την ηδονική αυθάδεια του δημιουργού και τον άδολο λυρισμό του τελευταίου κατοίκου της γης.

Κορίτσια που περάσατε από δω, Αγίες στο μεγάλο εικονοστάσι των ποιητών που υπήρξαν όλοι καυλωμένοι θεοί, που σας τραγούδησαν και σας γράψαν επιστολές και σας άφησαν σημειώματα αυτοχειρίας στους καθρέφτες.

Κορίτσια αγαπήστε το Σώμα σας, δείξτε στοργή στην κλειτορίδα σας. Εσείς είστε το κέντρο του κόσμου που έχει χάσει το κέντρο του. Που έχει χάσει εσάς. Τα ζουμιά του.

Ανοιχτή επιστολή στο Νάνο Βαλαωρίτη

Αγαπητέ Νάνο Βαλαωρίτη

έχω την εντύπωση πως, ο φασισμός δεν πολεμιέται με επιστολές, δελτάρια, υπομνήματα, προσθήκες, αρθράκια, υπογραφές. Ο φασισμός έχει τρυπώσει στα τσιτάτα, στη δουλειά, στα έγγραφα. Είναι η παραμορφωμένη εικόνα του κόσμου που δεν αντιστέκεται. Βρίσκεται στο κύτταρο του μικροαστού που δε θέλει μπελάδες. Τον ακούς και τον βλέπεις δίπλα σου στο δρόμο, στο λεωφορείο, στα μαγαζιά. Είναι ο σιτιστής όλων των ανταγωνισμών που καλλιεργεί η εκκλησία, το σχολείο και το κράτος. Βρίσκεται στα γραμματόσημα, στα παιδικά δωμάτια, στα χαρτονομίσματα.

Ο φασισμός είναι αλληλέγγυος με κάθε εξουσία. Με κάθε παλιμπαιδισμό του εγώ που θέλει κέρδος, δόξα και υστεροφημία. Είναι η διαστροφή των ενστίκτων και η παρακμή της νόησης. Είναι η παράδοξη συνθήκη, που κάνει τους ανθρώπους να λαμβάνουν υπόψη, το πιο στενόκαρδο ιδιωτικό τους συμφέρον, την ίδια στιγμή που η στάση τους καθορίζεται περισσότερο παρά ποτέ από τα μαζικά ένστιχτα. Ένστιχτα διαταραγμένα και αλλοτριωμένα απ’ τις ανάγκες που επιβάλει στις μάζες ο Κυρίαρχος.

Καταστάσεις που σημαίνουν σταθεροποιημένη αθλιότητα. Κοινωνίες βασανιστικά αγχωμένες και καταθλιπτικές, έτοιμες να αναγνωρίσουν πάλι την αστική τάξη ως σωτήρα στα όποια δεινά, που η ίδια ιεροκρυφίως προκάλεσε.

Ο φασισμός πριν φτάσει στα άρβυλα και στα πιστόλια έχει φτάσει στα μυαλά και στις καρδιές. Δεν περιορίζεται με νόμους γιατί γίνεται ο ίδιος νόμος. Είναι η φύση της καταστολής κάθε αιτήματος ελευθερίας απ’ τα δεσμά του άγριου καπιταλισμού που δεν υπολογίζει την ηθική αξία της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά την επιβίωσή του.

Ο φασισμός είναι η επιστράτευση των εργαζομένων με πρόσχημα το δημόσιο συμφέρον. Είναι οι αρλούμπες περί ανάπτυξης και ο ανορθολογισμός. Είναι το άνευ όρων ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Είναι οι κορώνες του δοσίλογου Φανούρη που ξεσκατώνει κάθε τόσο την πιο ακραία Θατσερική έκφραση της δεξιάς. Είναι οι φτωχοί και οι πεινασμένοι, τους οποίους μπουκώνει ο χοντρόκωλος κλήρος με συσσίτια.

Είναι τα λουκέτα στα μαγαζιά και στα σπίτια. Οι ανασφάλιστοι χωρίς γιατρό και φάρμακο. Τα χαράτσια, οι φόροι, οι απειλές και οι εκβιασμοί. Τα λεηλατημένα ασφαλιστικά ταμεία, η ανασφάλιστη εργασία, η ανεργία που σπάει κόκαλα. Οι αυτοκτονίες, τα σπίτια δίχως ρεύμα και τα υποσιτισμένα παιδιά. Οι ληστείες, οι βιασμοί, η ασφάλεια, ο φόβος, ο ρατσισμός. Τα χέρσα χωράφια, οι ποσοστώσεις στην παραγωγή, τα μεταλλαγμένα. Τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, οι πλαστικές σφαίρες, τα ρόπαλα, το ξύλο, η τρομοκρατία.

Φασισμός είναι η συμμετοχή σε πολέμους, σε νατοϊκές αποστολές, σε πολεμικές βάσεις ολέθρου και γενοκτονιών. Φασισμό εκπέμπουν τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις. Οι καλοταϊσμένοι δημοσιογράφοι. Οι ορντίναντσες του συστήματος. Οι βαθύπλουτοι επικριτές του ανέργου με τα προγούλια και τη φωνή που γουργουρίζει απ’ το λίπος και την καλοζωία. Οι χειραγωγοί της γνώσης, της κρίσης και της αντίστασης.

Ο φασισμός είναι τρυπωμένος στα τοπικά μέσα ενημέρωσης που σαπουνίζουν τ’ αρχίδια του κρατικού διαχειριστή, του παράγοντα, του βουλευτή, του δημάρχου, του ψωνισμένου πολιτευτή. Φασισμός είναι η στρατηγική επιλογή των κομμάτων εξουσίας να χειραγωγήσουν καταλυτικά το συνδικαλιστικό κίνημα δίνοντας κυβερνητικό επιστατικό ρόλο στις ηγεσίες του.

Φασισμός είναι να σε θέλουν σαν κάποιον που ενώ δεν λειτουργεί το πεπτικό του σύστημα, να ονειρεύεται το τι φαγητό θα του μαγειρέψουν. Να σου προσφέρουν σαν ελπίδα και προοπτική την ένταξή σου στην Μανωλάδα των επιμορφωτικών τους προγραμμάτων και της απασχολησιμότητας. Φασισμός είναι η καλλιέργεια στη μεγάλη μάζα των εργαζομένων της νοοτροπίας της συντεχνίας και του εμφυλίου.  Έμπορος κατά δημόσιου υπαλλήλου. Φορτηγατζής κατά αγρότη. Αγρότης κατά λιμενεργάτη. Με το κάτσε φρόνιμα, βολέψου γιατί αλλιώς θα καταστραφείς και πάει λέγοντας. Για το φασισμό όμως έχει τεράστιες ευθύνες κι ένα μεγάλο κομμάτι του λαού που:

·              Έχοντας σαν μόνη ιδεολογία το συρταράκι τουκαι την τσέπη του, επέλεξε την ατομική πορεία πιστεύοντας ο αφελής ότι θα επιζήσει όταν αντιμετωπίζει τον συνάνθρωπο ως ανταγωνιστή, αντίπαλο και εμπόδιο για τον ατομικό του πλουτισμό.

·             Αδιαφορεί και χλευάζει κάθε σκέψη και πρόταση για κοινή δράση και στάση, εξαπολύοντας μύδρους κατά πάντων την ώρα που αποχαυνωμένος παρακολουθεί τηλεόραση ή χαζολογά στην καφετέρια.  

·             Γλύφει τρέχοντας οιονδήποτε πιστεύει ότι μπορεί να εξασφαλίσει θεσούλα στο παιδί του, καταγγέλλοντας όλους όσους ζητάν πολιτικές που θα εξασφαλίσουν δουλειά σε όλα τα παιδιά.

·             Χρηματίζει και λαδώνει για να πέσει στα μαλακά, χαρακτηρίζοντας μαλάκες όσους προτείνουν αγώνα, κατάληψη και απεργία για τη παιδεία, την υγεία, το φορολογικό, την αδικία, τον εκβιασμό, τα χαράτσια.

·             Τα χώνει κάτω από το τραπέζι για την επιδότηση και την ένταξη στο πρόγραμμα, το μαϊμουδίστικο χαμηλότοκο και την ίδια ώρα φτύνει όσους ζητάν αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις για τους εργαζόμενους.

·             Εύχεται καλή επιτυχία και δηλώνει στήριξη σε όποιον διεκδικεί εξουσία.

Αυτός δυστυχώς ο μικρός , το ψώνιο, ο υστερόβουλος, ο ραγιάς, αυτός ο Χατζιαβάτης των εξουσιών και των μηχανισμών, αυτός ο εκλεκτός της αγοραίας δημοσιογραφίας, αυτός ο χειροκροτητής του κάθε ενός που είναι επάνω, αυτός ακριβώς είναι που κι ο ίδιος σαν εκλεγμένος ή ψηφίζοντας δίνει την δυνατότητα σε άτομα σαν αυτόν, με τέτοια χαρακτηριστικά, να εκλέγονται  και να διοικούν.

Αγαπητέ Νάνο Βαλαωρίτη

Το ξέρω πως το ξέρεις, πως αυτό το διεφθαρμένο σύστημα που τρέφεται απ’ τις σάρκες μας γεννά το φασισμό. Πως η Χρυσή Αυγή είναι η στρατιωτική έκφραση των απόψεων του Πάγκαλου, του Βενιζέλου, του Σαμαρά και του Στουρνάρα. Πως τώρα εσύ, εγώ, εμείς, τρώμε τα κουφέτα απ’ τον κοινοβουλευτικό γάμο της φιλελεύθερης κυράς που ονομάζεται υπεραξία και του υπερτροφικού μπρατσωμένου γόη που ονομάζεται φασισμός. Στο χέρι μας είναι να μην αφήσουμε το ανδρόγυνο να γεννοβολήσει άλλον ένα καταστροφικό πόλεμο, σπέρνοντας όλεθρο κι ανθρώπινα κουφάρια όπως στο παρελθόν.