Χαϊκού και λήθη

1
Σαλιγκάρια τριγυρνούν εκεί που οι ερωτήσεις δεν χρησιμεύουν σε τίποτε. Ένας λόφος, ένα καπάκι τσαγιέρας, μια ανάμεικτη σαλάτα και κρύο ψητό. Είμαι εκείνος επειδή είμαι εγώ. Μπορώ να νιώσω τα νύχια απ’ τα μικρά, σχεδόν αόρατα, ζωύφια. Τα υγρά τους σώματα να σκαρφαλώνουν στο κορμί μου, και να, νιώθω σαν κάποιος ξιπασμένος στρατηγός που παρακολουθεί το στράτευμά του να παρελαύνει.

2
Ήσουν όλη ροζ και κόκκινη. Όταν άκουσα για το θάνατό σου έψαξα να σε βρω.

3
Τιποτένιοι φτερωτοί μικροαστοί!

4
Αυτός που με τη γλώσσα του, θα αποπλανήσει ένα μεγάλο στρατό. Αυτός ο παραχαϊδεμένος φαλλός, αυτός ο έτερος της βίας και της βοσκής, με την μεγάλη αγία γλώσσα.

5
Προσπαθούμε να θεραπεύσουμε αυτή την περιρρέουσα κατάσταση συγκριτικής άγνοιας, με ανοιχτή γελοιοποίηση. Σαύρες. Βατράχια και σκώληκες. Ωραίο πετιμέζι και μεταλλικό νερό. Άγχος. Νεύρα. Καμιά γυναίκα με χορτάτο βλέμμα. Πρώτα χλεύη και μετά παροξυσμός. Κι ευθύς πλακώνουν οι σφυριές στα μηλίγγια. Λέξεις για τη δυσπιστία; Για τη βαρεμάρα; Για την απορία;

6
Μια θηλυκή μορφή σε στάση ζώου είναι καλυμμένη από ένα συμβατικό σεντόνι. Αυτή η θέση υποδηλώνει ότι το άτομο έχει απολέσει την συνείδηση του (αφού έχει παραδοθεί στον Ύπνο)και έχει περιέλθει στην ζωώδη κατάσταση, γι’ αυτό και έχει την στάση των τετράποδων. Η επιστήμη ισχυρίζεται ότι τα ζώα δεν έχουν συνείδηση παρά μόνον ένστικτα. Τα ένστικτα και οι ορμές καθοδηγούν τα όνειρα των ανθρώπων και όχι η λογική ή η συνείδηση τις οποίες διαθέτουμε όταν δεν είμαστε σε κατάσταση ύπνου. Το άτομο σκεπασμένο δεν έχει πρόσωπο, ταυτότητα ή «εγώ» στα όνειρά του. Ανήκει στην σφαίρα του Παράλογου.

7
Και τότε φάνηκε ο νοσοκόμος.

8
Με πιπιλιές, πρησμένα αρχίδια και ψέματα.

9
Ορισμένες λέξεις σε πάνε σ’ ένα καλύτερο μέρος απ’ αυτό που είσαι τώρα. Ορισμένες λέξεις σε απογυμνώνουν και σε πάνε παντού. Και κάνουν την καρδιά σου να χοροπηδά, σαν να είναι πέστροφα, που κυνηγά ένα κομμάτι ουρανού μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα.

 

Notre Dame Ή Το γαλλικό μουνί

1
Ο μόνος φόρος τιμής που μπορεί να αποδώσει κάποιος στη σκέψη των μεγάλων δασκάλων είναι ακριβώς να τη χρησιμοποιεί, να την παραμορφώνει, να την κάνει να στριγκλίζει και να κραυγάζει.

2
Για να καταστούν τα άτομα εργατική δύναμη, διαθέσιμη και πρόθυμη για τον παραγωγικό μηχανισμό, είναι απαραίτητο ένα σύστημα περιορισμών, εξαναγκασμών και τιμωρίας, ένα σύστημα ποινικό και σωφρονιστικό.

3
Οι Γάλλοι θα πρέπει να φτιάξουν έναν καθεδρικό ναό για την Καταγωγή του Κόσμου του Κουρμπέ.

4
Και η Παναγία έχει μουνί.

5
Το ζωντανό και το νεκρό ανταμώνουν μέσα στις εκκλησίες, αποδίδοντας καλλιτεχνικά την ίδια την αρχή της αμφισημίας που χαρακτηρίζει τη σχέση μας με τη σεξουαλικότητα και τον πόθο.

6
Η γυμνή Αφροδίτη και η φασκιωμένη παναγία συναντιούνται στην Olympia του Μανέ, η οποία αποκαλύπτει τα πάντα εκτός απ’ το ερωτικό της όργανο, το οποίο κρύβει σεμνότυφα ή ίσως πονηρά, με το χέρι της.

7
Η γαλλική υποκρισία ήταν χθες, ήταν αύριο.

8
Κάψτε τις γοτθικές αψίδες του θριάμβου που μας μακέλεψε.

9
Η φωτιά είναι η αγάπη που εξαπολύει η φύση στην ανθρώπινη δουλοπρέπεια.

10
Ας καούν οι σκληρόκαρδοι, οι φαρμακόγλωσσοι και τα χαρούμενα σαρκοβόρα.

11
Οι γάλλοι επίσκοποι ξέρουν πως θαύματα κάνουν μόνο οι βιομηχανίες όπλων.

12
Πόσοι πιστοί άραγε εναπόθεσαν τη στύση τους κάτω απ’ τον πέπλο της Νοτρ Νταμ!

13
Νιώθω ακόμα τους καμένους ζωντανούς, τους πνιγμένους από κάπνα, νιώθω πάντα στο πετσί μου εκείνο το δυτικό άνεμο που φούντωνε τις φλόγες και τη βρώμα των λειψάνων παρά τη δυνατή βροχή.

14
Ξεβρακώνοντας τους ποινικούς θεσμούς ανακαλύπτεις πως η εξέλιξη της ηθικής είναι πρώτα απ’ όλα η ιστορία του Σώματος.

15
Οι άστεγοι μέσα στους αιώνες μπορούν να ζεσταθούν για λίγο μόνο απ’ τα αποκαΐδια του γοήτρου κάθε εξουσίας.

16
Όσο η φιλοσοφική σκέψη δεν βεβηλώνει τα τζαμιά και τις εκκλησίες, τόσο η θρησκευτική πίστη θα βεβηλώνει τη σεξουαλικότητα, την απαρχή κάθε φιλοσοφικής σκέψης.

17
Οι Ρωμαιοκαθολικοί παπάδες κατάφεραν να φορέσουν τον πιο κομψό ζουρλομανδύα στα ευρωπαϊκά μυαλά μετά τη γαλλική επανάσταση.

18
Μυαλά φορτωμένα, κορεσμένα, που ξεχειλίζουν από κάθε πόρο, παρατηρούν ένα αλλόκοτο φάντασμα που ταράζει κάθε τόσο τον ύπνο των ισχυρών.

19
Γάλλοι αποικιοκράτες καλοπιάνουν και χαϊδολογούν τρυφερά τη ραχοκοκαλιά της διανόησης ενόσω το πλιγούρι φουσκώνει στα στομάχια των σκλάβων.

20
Μόνον ο θεός δικαιούται να σκοτώνει τον όμοίο του.

21
Το μουνί της παναγίας δάκρυσε στο Παρίσι.

22
Η ηθική ορθόδοξη ψωροκώσταινα συμπάσχει με τις τραγωδίες των Γάλλων, όχι των Άλλων.

Ημερολόγια Αγρών 16-18

16
Γράφει ο Μπλανσό πως όσο η κοινωνία θα σπαράσσεται, η λογοτεχνία θα σπαράσσεται κι αυτή. Κι όταν η λογοτεχνία δε σπαράσσεται καταλαβαίνεις πίσω απ’ τη λέξη το βουτυρομπεμπέ να πηγαινοέρχεται σ’ ένα νευρωτικό σούρτα-φέρτα. Μακριά απ’ τα στοργικά πόδια των γυναικών. Απ’ τα ωραία πλοκάμια.

17
Αγνόησε κάθε πιθανή εκδοχή και πιθανότητα. Σκέψου μια συμφωνική ορχήστρα την ώρα που πιάνει βροχή κι ακούγεται η εισαγωγή του Βάγκνερ να παραπατά, την ώρα που κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν μια κοιλιά γεμάτη φασόλια και αέρια και το χώμα μυρίζει ωραία σκατά.

18
Τρυφερές αναπολήσεις της πρώτης νιότης. Άλλοτε με περιγραφές συνοικιακών σαλονιών κι άλλοτε με σαρκασμό για την γεροντοκόρη που μαραίνεται μες στα λουλούδια της. Ο πόλεμος είναι ο διαφθορέας των πάντων. Ακόμα και της σημασίας των λέξεων. Κάθε γυναίκα που δεν έχει αγγιχτεί ξέρει τι εστί πόλεμος. Και κοιτάζει με θλίψη αυτόν τον αγέρωχα πολεμοχαρή κόσμο που μιλά μια γλώσσα με λέξεις χωρίς σημασία.

Ημερολόγιο Αγρών (10-15)

10
Φίλος ψυχίατρος μου μιλά για τον ιμπεριαλισμό της πρωκτικής διείσδυσης. Είναι ο ύπνος μου δύσκολος του λέω. Πάρε κάτι, μου λέει. Παίρνω, του λέω. Τρώω μέλι και φιστίκια Αιγίνης. Σύκα και γλυκό σταφύλι απ’ τα χεράκια της μαμάς. Σκέπτομαι εμάς τους μελλοθάνατους και μου κόβεται η ανάσα, του λέω. Σκέψου μου λέει, πως είσαι σκύλος που περπατά κατάμονος δίπλα από αυτοκίνητα παρκαρισμένα και καρδιές έτοιμες να σπάσουν για λίγο σεξ. Λέω στο φίλο μου, γίνομαι καλά όταν με γραπώνει κάποια και με φιλά σα λυσσασμένη. Μου λέει, νέα παιδιά έρχονται στο γραφείο μου και μου λένε πως δεν έχουν στύση. Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, του λέω κι ας μη τον λένε Γιώργο. Κλέβω πάντα κάτι απ’ τη μικροαστική γρίνια των ποιητών.

11
Έχω άγριους κολικούς. Ο αριστερός νεφρός κραυγάζει. Μετράν τις πέτρες οι γιατροί στο κομπιούτερ. Περιμένω την πυελογραφία. Δεν είναι τίποτε το να φαγωθείς από ένα γουρούνι με βρόμικη ανάσα καθώς τα λεμόνια λικνίζονται στον άνεμο, σκέφτομαι. Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου. Μα ο Καζαντζάκης δεν γνώριζε πως με χτυπά ο πόνος στα νεφρά. Και στην καρδιά μου δεν ήξερε πως φύτρωσε ελλέβορος.

12
Τι μας μένει αφού ο παντοδύναμος είναι γεμάτος σκληρότητα και ξεδιαλέγει κορμιά! Ίσως μας μένουν μερικά ευρώ και το αίμα μας που είναι το πιο πολύτιμο υγρό στον κόσμο χωρίς αξία. Τι μας μένει ως απροσμέτρητη βαθιά αξία του ρεούμενου τούτου κόσμου; Μα ο σαρδανάπαλος βαρβάτος θυρεός της κλειτορίδος.

13
Ακούω Fazil Say σ’ ένα κολασμένο γκρεμό προς τη θάλασσα. Ο Τούρκος μου λέει, μη χάνεις ποτέ απ’ τα μάτια σου τον έρωτα, δεν πρόκειται να τον ξαναδείς! Μου λέει επίσης, θέλουν να με κάνουν να πιστέψω στον Θεό, κλείνοντάς με στη φυλακή για ενάμισι χρόνο.

14
Γλυκός βροχερός καιρός. Θα μπουσουλήσω μέχρι τη συκιά. Όψιμα σύκα μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη. Τα ξερά της φύλλα σκοντάφτουν σε μιαν ωραία βαρύγδουπη φράση καθώς πέφτουν θαρρείς απ’ τον ουρανό. Η ποίηση της Βίβλου είναι πρόζα μ’ ένα είδος εξυψωμένης συνείδησης. Ο Ιησούς καταράστηκε τη συκιά, αφού η έκσταση ή η μη- έκσταση παρέχει την αφορμή. Κι η σκοπιμότητα καθορίζει τη φόρμα.

15
Περιμένω τον Οχτώβρη όπου ο Σαγκάλ έγινε κομισάριος των τεχνών για ένα χρόνο και νύχτα μέρα άλογα και γελάδια χόρευαν στον αέρα. Και στα εικονίσματα του Στάλιν δεν μπορούσε ο αέρας να σβήσει τη φλόγα.

 

Ημερολόγιο Αγρών (1-9)

 

1
Βλέπω τον έλληνα πρωθυπουργό και τον λυπάμαι. Μιλά στον γάλλο πρόεδρο Μακρόν σαν να ’χει χάσει τελείως το χρώμα του απ’ τη δύσπνοια. Είναι μεσημέρι. Κυκλοφορώ με το σώβρακο. Ελεύθερος μακριά απ’ το προεδρικό μέγαρο των βαυαρών. Έπειτα ακούω αυτόν τον αέρα εδώ στον αγρό να φέρνει αγκομαχητά. Εδώ, ανάμεσα σε δυο γέρικους ποταμούς που χάνονται στην καυτή θάλασσα αφού διασχίσουν ερήμους σπαρμένους με φτωχικά χωριά και επιχωματωμένες διώρυγες.

2
Αν το κόκκινο κρασί είναι το αίμα του Χριστού το λευκό είναι τα ούρα του.

3
Μαθητές υιοθετούν παιδιά του τρίτου κόσμου. Τα πεινασμένα παιδιά διαθέτουν κωδικό. Ο κωδικός αντιστοιχεί σ’ έναν λογαριασμό τραπέζης. Τα παιδιά μαθαίνουν να σώζουν ανθρώπινες ζωές με λεφτά. Μια τεράστια κραυγή φρίκης συμπίπτει πάντα μ’ έναν σύντομο παιδικό οργασμό. Το ηθικό θεμέλιο της φιλανθρωπίας είναι καρφωμένο στη σπλήνα της υπεραξίας.

4
Ο αντικομουνισμός που έβγαλε ρίζες. Το παιδί τού δοσίλογου που μιλά για ελευθερία. Ελεύθεροι άνθρωποι και λοιπά. Ελευθερία του Άρχειν. Εξουσιομανία. Δεσποτισμός. Ευλόγησον δέσποτα, σκύψε ευλογημένη και λοιπά. Ελευθερία στον εξουσιομανή να μας εξουσιάζει. Ελευθερία στο σκλάβο να επιλέξει τη βουλητική του ανεπάρκεια.

5
Σα να ’χουμε βρεθεί παγιδευμένοι σ’ ένα είδος τεράστιας αχλής από αιχμηρό φως και υγρή ζέστη που σου ξεραίνει το λαιμό και σε πλακώνει. Η ακτινοβολία του ήλιου που είναι σα να μας σπρώχνει μες στη βουβή κι ανήμπορη ανάγκη μας να εκραγούμε και να στήσουμε κώλους. Στον εκμεταλλευτή. Στον καπιταλιστή. Στον εργοδότη. Στη μαμά και στο μπαμπά.

6
Άντρες, κάτι ελάχιστα μαχητικοί ταύροι παρακολουθούν μπάσκετ στην τιβί. Η ζωή συνεχίζεται με λιγότερο ενδιαφέρον από πριν. Και φαίνεται πως είναι τελείως αδύνατο, η γκαρσόνα που γλιστρά σαν ελαφίνα ανάμεσα στα τραπέζια, να σηκώσει στο φουστάνι της και να βάλει τον ξεγυμνωμένο της κώλο στο πιάτο με τα ωμά αρχίδια.

7
Τρώω σύκα. Άρα υπάρχω.

8
Η μέρα μετά την πανσέληνο είναι σαν τα χυτά άσπρα μπούτια που με μιαν εξοντωτική ξεδιαντροπιά σε οδηγούν ως την υγρή σχισμή. Όλοι οι νοικοκυραίοι αναποδογυρίζουν κάποτε στα ματωμένα σπλάχνα της κυράς τους.

9
Κι ο έρωτας;