Μητέρα πατρίδα 20 Οκτωβρίου, 2020 / ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ / Σχολιάστε Μητέρα πατρίδαδεν θα σε άφηνα ποτέ μόνη με τους βλάχουςνα σου σκίζουν το καλτσόννα γράφουν με το κραγιόν στην πλάτη σουαντίστροφα μηνύματαΔεν θα σε άφηνα μόνη με τον Αι Γιώργη τον μπήχτημε τον κύριο Ωνάση και τον κύριο ΝιάρχοΜητέρα πατρίδαοι αράχνες σου είναι θησαυρόςοι σαύρες σου χρυσά δαχτυλίδιαΩ! κι οι ρουφιάνοι σουτι γαμώ τα παιδιά!όλο πασατέμπο και ηλιόσπορους τρωνμέχρι να φανώ στη γωνία Κοινοποιήστε:Μοιραστείτε τοRedditEmailΕκτύπωσηFacebookTwitterTumblrΜου αρέσει! Φόρτωση...
Όταν ο Θεός γελά 19 Οκτωβρίου, 2020 / ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ / Σχολιάστε Τα δάχτυλα των ποδιών σου ερεθίζουν τους σκύλουςΟι μαθητές με στόματα ανοιχτάπεριμένουν τις μύγες να ξεμπουκάρουναπ’ τα μάτια της παντρεμένης δασκάλαςΟι γυμνοσάλιαγκες ποδοπατιούνταιΟι μπάτσοι ερωτεύονται αποτριχωμένους παιδεραστέςΩραίους σφιχτοκούραδους γερμανούςΣκουληκιασμένους μουσάτους διανοούμενουςΤα κοριτσάκια ταΐζουν χυλόπιτα τις ψωλίτσες των αγοριώνΓύφτισσες με πέντε ευρώφτύνουν πάνω στις γεροψωλές το πρωινό τους σκόρδοΕρεθισμένοι πατριώτες αγκαλιάζουν ναζιστικά τεκνάΣβουνιές του Μπαρμπαρούση απ’ το ΞηρόμεροΣβουνιές του χουντικού ινστρούκτοραΣβουνιές του ΠαπαφλέσσαΌμως πάλι εδώ γύρω στα λιοστάσια τριγυρνά ο λυρισμόςμ’ ένα καλάμι χτυπά το βασιλιά ήλιο στ’ αρχίδιαΟι γυναίκες δακρύζουνΟι άντρες ρίχνουν χριστοπαναγίες Κοινοποιήστε:Μοιραστείτε τοRedditEmailΕκτύπωσηFacebookTwitterTumblrΜου αρέσει! Φόρτωση...