Η ποίηση είναι η κλειτορίδα της ουτοπίας. Κι όταν η γλώσσα κάνει το χρέος της η ουτοπία φτάνει σε οργασμό.
Με θέα το κενό επινοείς τους πιο στέρεους κόσμους.
Το σαρκοβόρο ωδικό πτηνό γοητεύει με στιχάκια.
Εν μέσω αλγεβρικών δομών το συναγμένο αλατάκι της μήτρας.
Στέφανα γάμου χειροπέδες κι ατιμασμένες προαιρέσεις. Βαφτιστικά εν μέσω θρόμβων ευτυχίας.
Παραδεισένια Λάρισα. Οίστρος καμπίσιος.
Όλες στη σειρά οι βεβαιότητες πήραν όρκο σιωπής.
Αν θέλεις μίλα τόσο δυνατά όσο η ηχηρή σιωπή της νύχτας.
Τα παραδείγματα σκοτώνουν την ακρίβεια της φόρμας.
Η ανεργία του διαβόλου σπέρνει διαβολόπαιδα.
Ιδιότροπες παρθένες με το δάχτυλο στη σκανδάλη.
Το γαμήσι είναι το πρατήριο καυσίμων της ευτυχίας. Κι οι ποιητές στυγνοί πρατη-ριούχοι.
Τα παιδιά των οπορτουνιστών έχουν βιομηχανία με μολότωφ.
Ω διανόηση, αδέξια παλακίδα.
Η παρακμή της νόησης είναι η πραγμάτωση της κοινωνικής βλακείας.
Η ελεημοσύνη είναι μια ιδιαίτερα αξιοπρόσεχτη παραδοξότητα.
Οι μουχλιασμένες θεωρίες των παιδαγωγών είναι η πενικιλίνη της εξουσίας.
Γενναίοι ομοφυλόφιλοι ρυθμίζουν τη λογοτεχνική κυκλοφορία της χώρας.
Το ειρωνικό σαρδόνιο γέλιο των οδοκαθαριστών του κόσμου. Φαφούτικο πάντα εκπληρώνει τις υποσχέσεις κάθε απόρριψης.
Συμμαζεμένοι άνθρωποι του οικονομικού χάους.
Μια χιονοστιβάδα μπαλαρίνες τόσο ανελέητα λευκή.
Όταν ο μικροαστισμός κήρυξε την πλήρη ιδιωτικοποίηση του σεξ, τα μπουρδέλα απέκτησαν ταμειακή μηχανή.
Το παιδί είναι η πραμάτεια της άγονης αρμονίας των συζύγων.
Παρδαλά παρατσούκλια δεσποτάδων στο καρναβάλι του θεού.
Όλες οι θρησκείες έχουν για πιστούς πλάσματα που ζητιανεύουν αυταπάτες.
Ένα φίνο Κυριακάτικο πρωινό προϋποθέτει μια χαμηλόφωνη πόλη.
Άδειο στομάχι πάνω από γεμάτες πιατέλες φέρνει καυγάδες.
Η οικογενειακή εστία είναι ένα συγκαλυμμένο οπλοστάσιο.
Παρατηρώ στις ταβέρνες τους μοναχικούς παραδομένους στην πιο οδυνηρή στιγμή της μοναξιάς.
Ένα ασοβάντιστο φανταστικό πορνείο στα καλάθια των νοικοκυραίων.
Την άνοιξη ο λαμπερός ήλιος επαληθεύει τη βασική αρχή της διείσδυσης.
Ιστιοφόρο με φεγγάρι και φρεσκοκομμένα λουλούδια άδετα και σκόρπια στο κατάστρωμα του κόσμου.
Όταν η τέχνη γίνεται αυστηρή ακόμα και το βαμβάκι σφάζει.
Τουρίστες ξεμαλλιασμένοι με φωτογραφικές μηχανές ψωνίζουν την πόλη.
Να ξεχωρίζεις τις χώρες απ’ τον τρόπο που γδύνονται τα θηλυκά.
Όταν κόβεις τον ομφάλιο λώρο με τα μυστήρια της φύσης, η ζωή σε πετάει έξω με τις κλωτσιές.
Το άκουσμα του κακού σβήνει μέσα στην πρώτη βουβή τρομάρα.
Οι θυγατέρες του διαβόλου έχουν επιστημονικές παρορμήσεις.
Περιμένω την πρώτη τουφεκιά να το βάλω στα πόδια.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 