Όλα για το βραβείο, το πιο ερεθιστικό αιδοίο

…οι ποιητές μας και οι ποιήτριές μας γράφουν σήμερα για το πουλί τους, αύριο για το πατρικό τους σπίτι, για τον καφέ, τα σώβρακα Μινέρβα, για τη μάνα, οι ποιητές μας ηχογραφούν, διαβάζουν, μονολογούν, και φαίνεται η λατρεία του κάθε Εαυτού για τον εαυτό του, ο μονογενής σπασμός μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, η μίμηση ως αποφορά της γεροντοφιλίας και του εικονικού ξεκωλιάσματος των παίδων, που η διάπλασίς τους έγινε με ευρώ ή δραχμές, με δολάρια ή εκπτωτικά κουπόνια, με παπά μανούλα και ψυχολόγο, παίδες εν φαντασιακή ανομία, εξάδερφοι της αφροξυλάνθης φαντασμένοι καβάφηδες επηρεασμένοι απ’ τη βαψομαλλίαση των γενναίων της γενιάς του εβδομήντα που γίναν σταρλετίστες στα επιχορηγούμενα απ’ τον Φόρντ λογοτεχνικά μαγκαζίνια, συννυφάδες κουμπάροι με ωραίες αυλές δίνοντας την τσίχλα μασημένη στην επόμενη γενιά κάνοντας τις πληρωμένες συλλογές νόμο της αγοράς, περιδιαβαίνοντας σαν γύφτικα σκεπάρνια στο μαγαζάκι του κάθε πικραμένου, διαβάζοντας πομπωδώς το ελάχιστο Τίποτα σε φίλους συγγενείς και ομοτέχνους ατέχνους, περιμένοντας έναν καλό λόγο απ’ το λόγιο της ενορίας, απ’ τον αντιδήμαρχο αυνανισμού της ματαιοδοξίας, απ’ την μαντάμ Κατεστημένου κριτικήν εις την Καθημερινήν περιμένοντας με όλη την απολίτικη σύγχυση έναν ανδριάντα εις την γενέτειρα, μια πλακέτα τιμητικήν, μια δωρεά αποτριχώσεως-εις την κοντή μα φιλόδοξη ψωλή-από τη στέγη Γαμάτων και Τεκνών, μια χορηγία επιμηκύνσεως από το Σταύρος Νιάρχος το πιο γαμάτο μαγαζί …..

Υπέρ του γέροντος Υάκινθου του Ζαβολαίμη

Στου Ζαβολαίμη τον καιρό, εις τα παλιά τα χρόνια
ζούσαν βαρβάτοι πούστηδες που τρώγαν μακαρόνια
ερχόταν βάρβαροι πολλοί για να γαμήσουν κώλο
που είχαν πούτσες φοβερές, καταγωγή απ’ το Βόλο

Εχύνανε μισή οκά στο κάθε τους γαμήσι
κι ο Υάκινθος το έπαιζε σμυρνιά σαν τη Μιμή Ντενίση
οϊμέ αλί και τρισαλί φώναζε στο γαμιά του
αφού η πούτσα έφτανε μέχρι τη νεφραμιά του

ξήλωνε το μεταξωτό βρακί μέχρι τον αφαλό του
και η ψωλή βυθίζονταν στον ιερό πρωκτό του
φαίνεται τού λεγε ο Αμπτούλ πως αγαπάς τα σύκα
έλα να σου φυτέψω τη συκιά στου κώλου σου την τρύπα

όταν γερνάει ο άνθρωπος ο κώλος του φαρδαίνει
και να τονε γαμήσουνε δεν το καταλαβαίνει
κι ο Υάκινθος αγίασε με την ψωλή στο χέρι
αφού βαθειά μπαινόβγαινε το άγιο γουδοχέρι

κι ο ηγούμενος που ερχότανε να πάρει το μπαξίσι
τον πήδαγε το φουκαρά μέχρι να ξεροχύσει
γι’ αυτό κι αυτός αγίασε απ’ τα πολλά παλούκια
κι απ’ το λευκό του το βρακί στάζαν όλα τα λούκια

τώρα το σώβρακο αυτό το προσκυνούν γριούλες
σκύβοντας να μυρίσουνε τις άγιες πορδούλες
και τους λεκέδες που άφησε κάθε γυμνός καβλιάρης
στου Ζαβολαίμη το βρακί που ήτο ξεκωλιάρης

Πως ο κυβερνήτης Κούλης Ξεκούλης, έπεισε τον δύσπιστο λαό του, δια την ανάγκην του εμβολιασμού

Ότε απεκαταστάθη η τάξις, και ο ταλαίπωρος  Έλλην, αποκαμών των κρίσεων, των στερήσεων και των κακουχιών επεδόθη εις την εργασίαν του, το έργον της κερδοφορίας των πτωχών κεφαλαιοκρατών  περαιώσας, ο μέγας του πατήρ και Κυβερνήτης Κούλης Ξεκούλης, θέλων να βελτιώση την δημοσίαν υγείαν, απεφάσισεν, ότε ακόμη είχεν να διδάξη προς τον λαόν την εμβολιαστική ηθικήν.

 Έδωκεν όθεν εντολήν όπως αποστείλωσιν αυτώ εξ Εσπερίας αρκετάς χιλιάδας εμβολίων άτινα ειρήσθω, ήσαν τότε πάντη άγνωστα ημίν, και το τίμημα κατέβαλεν εκ του ιδιαιτέρου του κρατικού ταμείου με τη βοήθεια εθνικοφρόνων ευεργετών.

Οι εναντία φρονούντες κατά του Κυβερνήτου Κούλη Ξεκούλη, ήρξαντο διαδίδοντες ότι ο Κούλης είναι ου μόνον Λουθηρανιστής (ή κοινώς ελέγετο Αλούτερος), αλλά και διά της αντιθρησκευτικής και ασεβούς πράξεώς του, τού να προωθεί τα προτεσταντικά εμβόλια, θα κάμη όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς «Αλούτερους».

Τα εμβόλια κατά τους εχθρούς του Κούλη Ξεκούλη, ήσαν απηγορευμένος καρπός, ού και μόνον απλή διείσδισις σύριγγος εις το μπράτσον ήθελεν οδηγήσει το χριστεπώνυμον πλήρωμα εις τα απύθμενα σκότη της κολάσεως, ένθα ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.

Οι αρτιγέννητοι Έλληνες, πληροφορηθέντες τα γεγονότα , οίτιντες είδον τας κούτας  των εμβολίων χύδην ν’ αποταμιεύωνται προχείρως εις την προκυμαίαν του Πειραιώς και τα αεροπεδίαν της Τανάγρης , χάρις εις τα ραδιουργίας των εχθρών και το αμόρφωτον αυτών, εν συλλαλητηρίω επιβλητικώ εζήτουν την αποπομπήν του ως προδότου των πατροπαραδότων της θρησκείας, βροτοφωνούντες: «Κάτω ο προδότης! Κάτω ο Αλούτερος, ο οποίος με τα εμβόλιά  του θα μας καταστρέψη το θρήσκευμα! Κάτω ο άθεος!»

Ο Κυβερνήτης Κούλης Ξεκούλης ακούσας των φωνών του κορυβαντιώντος πλήθους, έσπευσε προς τον εξώστην του μεγάρου Μαξίμου, ενώ το πλήθος, μαινόμενον ως αι προ της καταιγίδος ασυνήθεις βρονταί, εφώναζε «Κάτω ο Αλούτερος με τα εμβόλιά του!»

Ο Κυβερνήτης Κούλης απαθής θεατής των γενομένων, εδήλωσε προς το πλήθος, ότι τα εμβόλια είναι δια λογαριασμόν του, δια την κομψοτάτη Μαρέγκα και τους ψηφοφόρους του, και ουχί δι αυτούς και ας μη ματαιοπονούν.

Ταυτοχρόνως δε, κατά το φαινόμενον μόνον έδωκεν εντόνους και αυστηράς διαταγάς εις τους διορισθέντας φύλακας των εμβολίων-οπλισμένων με ούζι, γόνων χουντικών που εβασανίσθησαν και εκοποιήθησαν από κομουνιστάς και αναρχικούς δια τον φιλοναζιστικό πατριωτισμόν τους – όπως συλλάβωσι και οδηγήσωσιν εις τας φυλακάς οιονδήποτε όστις ήθελε φωραθή κλέπτης των εμβολίων του Κυβερνήτου και των φίλων του. Ιδιαιτέρως όμως είπεν εις αυτούς να κάμουν πως δεν βλέπουν τους περιέργους παρατηρητάς των εμβολίων και να αφήσουν αυτούς να κλέπτουν.

Μετ’ ολίγας ημέρας οι αποθήκαι αδοιάσουσι και τα ράφια εκενώθησαν! Τα εμβόλια τα χτύπησαν όλα οι Έλληνες εις τα μπράτσα και τους μηρούς, εις τα μηλίγγια και τους κροτάφους , εις τους όρχεις και ταις παρειές των χειλέων και συν τη εστιάσει εκείνων επείσθησαν ότι δεν έγιναν Αλούτεροι!

Ο ίδιος κόσμος, όστις ήτο και κατά την κατά του Κυβερνήτου στάσιν, ο ίδιος εκείνος ήρχισε να κρούη τους κώδωνας των Εκκλησιών και εκάλει τους λοιπούς εις γενικήν συνάθροισιν, να διαδηλώσουν την ευγνωμοσύνη των προς τον Κυβερνήτην Κούλη Ξεκούλη.

Η κοσμοπλήμμυρα εκκινεί υπό τας ζητωκραυγάς και τα θούρια και ούτω έξωθι του αττικού ανακτόρου του Κυβερνήτου φθάνει: «Θέλουμε, πατέρα μας, εμβόλια! Σώσε μας, πατέρα, και ας όψονται όσοι μας έβαλαν στα λόγια και τα διαδύκτια να κωλοβαράμε ευτελώς, παίζοντας τόμπολα με την υγείαν μας!»

Προ τοιούτων παρακλήσεων δι ουρανομήκων κραυγών, ο Κυβερνήτης Κούλης Ξεκούλης, εξελθών ένδακρυς, υπεσχέθη εις το πλήθος νέαν προμήθειαν εμβολίων δια του ιδιαιτέρου του κρατικού ταμείου! Συνεχώρησε τους πταίσαντας, διέλαμψεν η αλήθεια, και η εισαγωγή παντός εμβολίου ήρχισεν έκτοτε εν Ελλάδι.

Και ο Κούλης εκέρδισεν τας εκλογάς.

Η μπαλάντα του Γιάννη

Ο Γιάννης είναι λάτρης του μουνιού
μα ξέπεσε να γράφει χάι κού
για την αιδώ της γυναικός
καβλιάρης παρά θίν’ αλός

ζεστά ονειρεύεται αιδοία
να μπαίνει το παλιάλογο στην Τροία
να σπαρταρά η ψωλή πάνω στην τάβλα
να βλέπει πεταλούδες απ’ την κάβλα

ωραίες μαντινάδες ηδονής
γράφει για την κωλάρα της Μιμής
αβέρτα χύνει πάνω στα τελάρα
για της Μιμής την ένδοξη κωλάρα

ω ήλιε εσύ, πελώριο ντεπόν
που γράδωσες στο χείλος των μηρών
ο πονοκέφαλος περνάει με γαμήσι
με γάργαρο ζεστό μελάτο χύσι

οι καλιακούδες κρώζουν στ’ όνειρό του
ξυπνά ο Γιάννης κάνει το σταυρό του
ψάχνει την πούτσα του να δει αν ειν’ εκεί
μα εκείνη έχει δραπετεύσει απ’ το βρακί

παίρνει τηλέφωνο το κράτος τη μαφία
να ψάξουν να τη βρούν πριν γίνει μαλακία
για να βρει πάλι θέση μέσα στο βρακί
η πούτσα η μονάκριβη η πούτσα η στραβή

‘Οταν ο Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτεψε τον οργασμό της Τσιτσιολίνας

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτεψε κάποτε πως θα βάλουν φόρους στα παράθυρα και στις κότες. Στους δονητές και στις κουνουπιέρες.

Προφήτεψε πως το ποθούμενο θα έρθει όταν ανθίσουν δυο πασχαλιές μαζί.

Προφήτεψε επίσης πως η Τσιτσιολίνα θα έρθει σε οργασμό αποκλειστικά και μόνο με τον Ντορί και το Βουκεφάλα, ενώ θα πιάσει παιδί με κροταλία και θα γεννήσει τον νέο πάπα σε κλινική στην Ελβετία, όπου θα την ξεγεννήσει ο ίδιος ο αντίχριστος.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός παραμένει στο τοπ τεν των παγκόσμιων προφητών με διαφορά. Προέβλεψε επίσης και μια δυσκοιλιότητα του Μαραντόνα σε φιλικό με τη Δόξα Δράμας καθώς και μια δυσεντερία του Τσίπρα στο γιουρογκρούπ.

Αλλά το πιο σπουδαίο είναι πως προέβλεψε την έλευση του κορονοιού μαζί με τον άγιο Παίσιο, κάνοντας όλη την επιστημονική κοινότητα να πιστέψει στο θεό και να αφήσει τις μαλακίες.

Φήμες αναφέρουν πως ο επιστήμων Σωτήριος Τσιόδρας είναι απόγονος του Κοσμά του Αιτωλού, αφού ο τελευταίος διατηρούσε σχέση με ένα ιερό ινγουάνα που την ημέρα της αναστάσεως πετάχτηκε απ΄ τον τάφο του Ιησού.

Ο Κοσμάς ο Αιτωλός παραμένει έως σήμερα ο περήφανος χορηγός τουριστικών λεωφορείων, εκκλησιαστικών ειδών, ταβερνείων και άλλων ειδών θρησκευτικής χρήσης, όπως αγιασμένες χειροπέδες με σταυρό, δονητές με ένδειξη αμαρτίας ον-οφ, κολπικά σταυρουδάκια για παρθένες, σοκοφρέτες με αγιασμό κατά της λίμπιντο, πασούμια εξορκισμού, περούκες για φαλακρούς ιερείς, καραμέλες με αγιασμό για το βήχα, κομποσκοίνια και τσολιαδάκια με ενσωματωμένο φακό για τον κάτω κόσμο καθώς και αμέτρητα άλλα ιερά είδη λιανεμπορίου.

Από την παράνοια του πρωκτού στους αλγορίθμους του στόματος

Σίγουρα θα έπρεπε να διαθέτουμε μια τρύπα για όλες τις δουλειές. Ο δημιουργός θα έπρεπε να πάρει πιο σοβαρά την εργονομική μας σχεδίαση.

Αντί να μπερδευόμαστε με στόματα και πρωκτούς γιατί να μην έχουμε μια τρύπα για όλες τις δουλειές και μ’ αυτή να τρώμε και να αποβάλουμε;

Ένας αεραγωγός πάνω απ’ τον πνεύμονα θα ήταν ότι πρέπει. Θα γλιτώναμε πολλές αμαρτίες και πολλά γαμωσταυρίδια και πολλές ποινές απ’ τους πνευματικούς μας και σίγουρα θα κατακτούσαμε μια περίοπτη θέση στον παράδεισο.

Ω ναι, θα ήταν πρέπον και ηθικό να είμαστε μιαν άμορφη μάζα για όλες τις δουλειές. Με μια και μόνον τρύπα. Φαί κακά και σεξ απ’ την ίδια τρύπα.

Να ιδού η ομιλούσα κωλότρυπα, η οποία θα μπορεί κουνώντας την κοιλιά πάνω κάτω, να αμολήσει λέξεις με κλανιές.

Θα μπορείς να μυρίσεις τότε τον ήχο και να ακούσεις τη μυρουδιά. Ο κώλος δεν θα είναι κρυμμένος σε βρακιά και θα είναι από όλους σεβαστός.

Ο ιεροκήρυκας θα κηρύσσει το λόγο του θεού με τον κώλο του, ο δάσκαλος θα τραγουδάει στα παιδάκια λυρικά άσματα με τον πρωκτό του. Τρία σε ένα. Μιλάω, τρώω, χέζω.

Χέρια, πόδια, μυαλό για τη δουλειά και μια μόνο τρύπα.

Η δεύτερη θεϊκή παρέμβαση θα πρέπει να βάλει ένα τέλος στην ανθρώπινη τραγωδία.

Χρέος της εκκλησίας είναι να εμποδίζει με τα κατάλληλα δραστικά μέσα την εξάπλωση ετούτης της μάστιγας και ετούτης της αιρετικής διαστροφής.

Της μανιακής τάσης των ανθρώπων να χρησιμοποιούν τις τρύπες των ως αναρχίζοντες ταραξίες.

Τι δουλειά έχει ο πούτσος στο στόμα, κύριοι; Τι δουλειά έχουν τα δάχτυλα στον πρωκτό και το μίξερ στο αιδοίο;

Με ετούτες τις ατέλειες και τις αναρχίες η πρόοδος δεν θα έρθει ποτέ. Η ανάπτυξη θα μείνει όνειρο θερινής νυκτός και οι αγορές θα πανικοβάλλονται κάθε που ο διάβολος θα φέρνει απ’ τα λαγκάδια κάστανα και χόρτα μαζί με εντεροσπασμούς και σκυλίσιες κάβλες.

Ο πληθυσμός άθλιος και εκφυλισμένος θα γυρνά όπως οι αλήτες στα πάρκα.

Η τεχνολογία δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει με τίποτα όλες αυτές τις λαίμαργες τρύπες. Άλλοι θα πεινάνε και θα θέλουν να φαν. Άλλοι θα θέλουν να γαμήσουν κι άλλοι θα θέλουν να σκοτώσουν για να μπορέσουν να φαν ή να μπορέσουν να γαμήσουν.

Μα μόνο ένας μπορεί να σταματήσει αυτό τον βόρβορο του ανθρώπινου είδους. Ο κατασκευαστής μας. Ο σχεδιαστής μας. Ο θεός μας.

Αυτός ο τύπος με την πυκνόφυτη γενειάδα που χιλιάδες χρόνια πριν γέννησε τον υιό του με εξωσωματική.

Δια τί εμείς να λερωνόμαστε και να υποφέρουμε, να τρέχουμε στους χειρουργούς και τους αφροδισιολόγους, στους γυναικολόγους και στους ψυχολόγους και η παναγία να τη βγάζει καθαρή με έναν και μόνο κρίνο!

Ο δημιουργός πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα αποκαταστήσει ετούτη την αδικία απογειώνοντας το ανθρώπινο είδος εις την κατάκτηση του διαστήματος.

Το αίτημα για μια και μόνο τρύπα είναι ένα δίκαιο αίτημα που η μεγαλοθυμία του δημιουργού μας θα το κάνει πράξη.

Ποτέ πια Σόδομα και Γόμορα κι άλλες φτωχομπινέδικες σεξουαλικότητες.

Ποτέ πια αγγούρια που τα δρασκελούνε σενιορίτες στα κρυφά για να χορτάσουν ανηφορίζοντας στη σφίξη του Βεζούβιου.

Ποτέ πια αχαΐρευτοι κολομπαράδες και σκατωμένες τσουτσούνες. Ποτέ πια τσόντες και ειδωλολατρίες και φαντάσματα της μαλακίας.

Θα σταματήσουν οι ταπεινώσεις και οι εξευτελισμοί. Το αφεντικό δεν θα μπορεί να μας πιάνει τον κώλο κι εμείς δεν θα προσφερόμαστε οικειοθελώς στις παθητικές ομοφυλόφιλες συνευρέσεις για να έχουμε και αύριο εργασία.

Θα είμαστε τα περήφανα όντα απαλλαγμένα απ’ τη φυσική αχρειότητα των ενστίχτων που το μόνο που κάνουν είναι να ικανοποιούν αυτές τις θλιβερές άχρηστες τρύπες.

Όλη η ευτέλεια του ανθρώπινου είδους που κατοικοεδρεύει στις τρύπες θα μετατραπεί σε αρετή.

Ο δημιουργός μπορεί να συνεργαστεί με χριστιανούς επιστήμονες για να δημιουργήσει ένα υγιέστατο μούναρο απαλλαγμένο απ’ τις μέριμνες των οπών του.

Να καταργηθούν τα φύλλα. Το αρσενικό και το θηλυκό να γίνουν ένα. Να μην τα κονομάνε κάτι μάγκες απ’ τη λεύκανση πρωκτού κι απ’ τη χαλάουα στο μουστάκι.

Να μην πλακώνονται οι άντρες με τις γυναίκες και οι νεκροτόμοι με τα πτώματα, ζητώντας νομική προστασία απ’ τους δικηγόρους, αυτά τα ακατονόμαστα καθίκια που ξεμυτίζουν κάθε φορά απ’ τους απόπατους όπου ενδημούν.

Ας τελειώνουμε με τα αδερφίστικα καρναβάλια τα ρεψίματα και τις κλανιές.

Το ανθρώπινο σώμα θα πρέπει να αποκτήσει νέα εργονομία φιλική προς την εργασία και το κέρδος.

Οι τεμπελιές, τα ανήθικα μασάζ και τα κλύσματα θα πρέπει να περάσουν στην ιστορική μνήμη και μόνο.

Το νέο είδος θα πρέπει να είναι ευέλικτο. Ούτε πολύπλοκα κωλάντερα ούτε σούφρες. Καμιά αιμορροΐδα σε κώλο χριστιανού πατριώτη. Μόνο αντίδωρο για τη μια και μοναδική τρύπα. Μόνο μέριμνα για τη σωτηρία της ψυχής.

Τι σημασία έχει αλώστε το φθαρτό μας σαρκίο. Αν έχεις ένα αρχίδι ή δεκαεφτά! Αν έχεις ένα στόμα ή δώδεκα κωλοτρυπίδες!

Ω ναι, ή Δόμνα Μιχαηλίδου και ο Απόστολος Δοξιάδης είναι οι πρωτοπόροι του αγώνος υπέρ της μιας και μοναδικής τρύπας.

Υπέρ της ενοποίησης των οπών.

Υπέρ της τελικής λύσεως, όπου κανέναν αντιστασιακό δεν θα τον τρώει πια ο κώλος του, αφού ο πρωκτός θα καταργηθεί με ιερό ΦΕΚ της αρχιεπισκοπής Αθηνών κι έτσι όλοι οι ψυχικά νοσούντες αντιστασιακοί θα ανανήψουν εις την αγκάλη της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς που δεν θέλει αίματα σπέρματα και σκατά, αλλά παστρικό νοικοκυριό και επιτελικό κράτος.

Η υγιεινή δεν είναι ντροπή

σκίτσο του Χρήστου Μακροζαχόπουλου 

 

Κάθε εορταστικό ξεφάντωμα είναι εν δυνάμει όργιο.

Εκδιωγμένοι από τις πολιτιστικές πρακτικές, οι σάτυροι, οι Βάκχες και άλλα αφροδισιακά πλάσματα της ειδωλολατρικής αρχαιότητας δεν σταμάτησαν ποτέ να επισκέπτονται τη φαντασία της χριστιανικής Δύσης.

Εορταστικές εκρήξεις αναστάτωναν τις εκκλησίες του μεσαίωνα. Οι γιορτές του γαιδάρου και οι γιορτές των τρελών.

Ο λαός που έβγαζε μέσα απ’ το καπέλο της καταπίεσης την ερωτική τρέλα ως λαγό μπροστά στα μάτια της εξουσίας.

Κηρύσσοντας μιαν αντίληψη περί πνευματικότητας θεμελιωμένη στην καταστολή κάθε φιληδονίας και στην ενοχοποίηση της σάρκας-πρώτης ύλης του προπατορικού αμαρτήματος-η εκκλησία πολέμησε με σφοδρότητα την πρακτική των ειδωλολατριών οργίων, όπως είχαν κάνει πριν απ’ αυτήν ο προφήτης Ηλίας και ο Μωυσής, σφάζοντας τους ιερείς του Βαάλ και εξοντώνοντας τους λάτρεις του χρυσού μόσχου.

Μα πάντα ο δολοπλόκος σατανάς, ανταγωνιστής του θεού και των υπαλλήλων του, τρύπωνε στα μυαλά των ανθρώπων.

Τα ζώα έτσι κι αλλιώς ήτο καταδικασμένα να γαμιούνται έως τύφλας, αφού η θεϊκή παρέμβαση στις υποθέσεις τους ήταν ασθενής και αμελητέα.

Η υπόθεση των ζώων ήταν για το θεό μια χαμένη υπόθεση. Ύπνος, φαί, γαμήσι. Τα ζώα, δυστυχώς, δεν έκαναν πολιτισμό.

Απ’ τους πιθήκους και τα βατράχια μέχρι τις λιμπελούλες και τα κολοβακτηρίδια ένα ακατάπαυστο όργιο αναπνέει δίπλα στις ανθρώπινες υποθέσεις.

Και τότε είναι που το αρσενικό και το θηλυκό ξαμολιούνται μέσα στο ερωτικό κενό διαγράφοντας ένα τεράστιο τόξο.

Την ώρα που η παναγία πλένει τα δόντια της και πλαγιάζει μέσα στην παρθενία και την αγαμία της Κοιμήσεώς της, κορμιά πετάγονται σαν φίδια κάτω απ’ το λήθαργο της μικροαστικής πλήξης.

Σ’ ένα δωμάτιο σ’ ένα καλύβι ή σε μια εξοχή ιδρύουν μια νέα θρησκεία που μόνο η φυσική φθορά δικαιούται να καταλύσει.

Ένα αγόρι κοιμάται κι ονειρεύεται. Εξακοντίζει τη ρεύση του στο βάθος χιλίων ροδαλών μουνιών και λείων σαν τα κοχύλια της θάλασσας, νιώθοντας το γδάρσιμο απ’ τις τρίχες στο καβλί του.

Ένα κορίτσι κοιμάται κι ονειρεύεται. Σαλτάρει με τα δάχτυλα ως τις μύχιες ρίζες, ακολουθώντας μονοπάτια του σύμπαντος που οδηγούν στη μήτρα.

Είναι η Μαρία που αγαπά το μουνί της. Είναι η Μαρία που έχει μουνί. Είναι το μουνί της που λάμπει όλο φρεσκάδα, γλυκό και ολόδροσο σαν ανοιξιάτικο χορτάρι.

Ο Ιωσήφ γλείφει το μουνί της Μαρίας, στην αρχή αργά, καθώς της ανοίγει διάπλατα τα χείλη η έξαψή του κορυφώνεται.

Χώνει τη γλώσσα του νιώθοντάς τη να φουσκώνει όπως τσιμπιέται απ’ τις τρίχες.

Η Μαρία μένει ασάλευτη. Ο Ιωσήφ ανηφορίζει στο κορμί της.

Η πούτσα του λαμπυρίζει στην κορφή της χαραμάδας και γλιστρά και χώνεται μες στο μουνί βαθιά μέχρι τη ρίζα, ρουφηγμένη απ’ τη δύναμη της πεινασμένης σάρκας.

Μουσκεμένες τρίχες πίσω απ’ τ’ αρχίδια του Ιωσήφ στεγνώνουν και γίνονται ξερό χορτάρι στο ζεστό ανοιξιάτικο αγέρι.

Ο πούτσος του Ιωσήφ πρήζεται, τεράστια μπουμπούκια ξεπετάγονται οργιαστικά. Μια μακριά κονδυλώδης ρίζα ξεπροβάλει απ’ το μουνί της Μαρίας, σαλεύει και ψάχνει να βρει χώμα να ριζώσει.

Τα κορμιά τους γίνονται κομμάτια μέσα σε χιλιάδες φωτεινές εκρήξεις.

Το δωμάτιο και το καλύβι τους γίνονται σωρός από γκρεμισμένες πέτρες.

Ο Ιωσήφ γίνεται άγαλμα από ασβεστόλιθο και η Μαρία πρασινάδα που φυτρώνει απ’ το καβλί του, σκαρφαλώνοντας ως το μάτι του παντοκράτορα, μέχρις εκείνο το μισοχαμόγελο του Πιστού-Πρεζάκια που έπεσε σε ντάγκλα.

Η παράσταση τελειώνει. Ο λυρισμός γίνεται χαρτονόμισμα. Θεούσες με χαλασμένα δόντια χαρίζουν τις τελευταίες ολόφρεσκες δαγκωματιές στο σώμα του Κυρίου.

Ο Ιωσήφ και η Μαρία υποκλίνονται με τις θηλιές γύρω απ’ το λαιμό τους. Δεν είναι τόσο νέοι όσο δείχνουν στις ερωτικές ταινίες. Φαίνονται κουρασμένοι κι όλο νεύρα.

Δημοκρατικοί πολίτες σε κείμενο συμπαράστασης για την ATHENS VOICE

Όλοι εμείς οι συντάκτες του πιο σπουδαίου εντύπου της πρωτευούσης και των περιχώρων της, ο Παντελής ο Μπατσόφιλος, ο Μάνος το Χαφιεδόμουτρο, ο Πάνος το Καρφί, η Αγγέλα που Κελαηδάει, ο Φάνης ο Λαδιάρης, ο Βαγγέλας ο Μοντελοπνίχτης, ο Νίκος ο Κλάψας, ο Κώστας που κάνει τη Σοπράνο, ο Δημήτρης ο Μπουρδελόφιλος, η Τάνια η Λόατκι, ο Πίπης ο Σκατιάρης, ο Στάθης ο Καψοκαλύβας και άλλοι αφανείς αναρχοδαπίτες καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, το λέει κι ο Βορίδης.

Δοκιμάζουμε ξανά-το είχαν επιχειρήσει άλλωστε οι μπαμπάδες μας το 67 με τα πενιχρά τους τανκς επαναστατώντας εναντίον του κομουνισμού- να μάθουμε τα μούλικα να τραγουδάν με την τσιρίδα τους: Ζήτω και πάλι ζήτω η αστερόεσσα.

Τζάμπα. Με μηδέν ευρώ. Είμεθα η εφημερίς των φτωχών και των κατατρεγμένων. Ο ελεύθερος τύπος που δίνει πάσες στο νόμο και στη νομιμότητα.

Ο εφαρμοσμένος φιλελευθερισμός απ’ την αλλαγή φύλου μέχρι τα πλακάκια του καμπινέ.

Η Athens Voice υπάρχει και θα υπάρχει για να στηρίζει μία κοινωνία ανοιχτή για όλους τους κώλους και κυρίως για τους πιο αδύναμους.

Μπορεί να είμαστε παιδιά τακτοποιημένων αριστερών ή σοβαρών χουντικών με όραμα, όπως μας κατηγορούν οι ξεβράκωτοι ζηλιάρηδες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, οι άπλυτοι και οι ναρκομανείς, αλλά εργαζόμαστε για έναν και μόνο σκοπό. Τη δημοκρατία.

Προστατεύουμε τη δημοκρατία απ’ τα μουνόπανα που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις ιδέες με ιδέες και τον μοντέρνο μισανθρωπισμό μας με επιχειρήματα.

Εμείς που με τόσο κόπο σπουδάσαμε στο εξωτερικό, με τις οικονομίες του μπαμπά και της μαμάς απ’ το χρηματιστήριο και την ευλογημένη διακυβέρνηση Σημίτη, εμείς που στηρίξαμε κάθε υγιή πόρο των μνημονίων εναντίον της πλέμπας που τα φαγε χοντρά και ζητά κι άλλα, προστατεύουμε τη δημοκρατία μας απ’ τους ξεβράκωτους και τα ρεμάλια.

Εμείς συνομιλούμε μόνο με καθηγητές πανεπιστημίου, συγγραφείς, καλλιτέχνες, ακτιβιστές, ωραίους ανθρώπους που καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται όλες τις μέρες του χρόνου και χωρίς αστερίσκους.

Κάνουμε προτάσεις καλοζωίας για ρεστοράν, καφενεία, μπουρδέλα.

Σεβόμαστε όλες τις απόψεις και στηρίζουμε το νέο, το καινούργιο, το δυναμικό.

Στηρίζουμε την ανάπτυξη και μόνον αυτή, τον επιθετικό επιχειρηματία-πολιτικό, τις πολύχρωμες διαστημικές αποικίες για ομοφυλόφιλους χορτοφάγους και ζαλισμένες λεσβίες από μεσκαλίνη.

Στηρίζουμε το λάιφ στάιλ διότι είμεθα απενοχοποιημένοι και όχι κομπλεξικοί κνίτες.

Πατρίδα μας είναι κάθε Digital Subscriber Line που μας δίνει εξουσία και δύναμη. Εξουσία και δύναμη μόνο και μόνο για το καλό της δημοκρατίας.

Για να αντιμετωπίσουμε όλους αυτούς τους άθλιους κρετίνους μπαχαλάκηδες που αμόλησαν αμέτρητες μουνόψειρες στα γραφεία μας, όλους αυτούς τους εκπαιδευμένους σκύλους που ορμούν χέζοντας στο πάτωμα, εφοδιασμένοι με καραμούζες και μαύρες μπογιές.

Είμεθα το μόνο έντυπο που λοιδορείται και βάλλεται τόσο λυσσασμένα απ’ τους κομουνιστάς και τες παραφυάδες των, αφού μόνον εμείς αναζητούμε με πάθος νέους ορίζοντες ανθρώπινης εξαχρείωσης.

Εμείς οργανώνουμε ολόκληρες σειρές διαγωνισμών που αποσκοπούν στην προαγωγή και διάδοση των ποταποτέρων πράξεων και των ταπεινοτέρων ενστίκτων για τα οποία είναι ικανό το ανθρώπινο είδος.

Εμείς διοργανώσαμε τον διαγωνισμό της Ειδεχθεστέρας Πράξεως, τον διαγωνισμό της Ευτελεστέρας Απάτης, την Εβδομάδα Αποπλανήσεως των Παίδων, την Εβδομάδα καταδόσεως του Καλύτερου Φίλου καθώς και τον τίτλο του Απεχθεστέρου Ανθρώπου του Έθνους.

Μόνο στο δικό μας έντυπο, ο κόσμος, μπορεί να μάθει την αλήθεια για το πρεζόνι που έκλεψε ένα οπιούχο υπόθετο απ’ την κωλοτρυπίδα της γιαγιάς του, για τον καπετάνιο που ντύθηκε γυναίκα και το σκασε με την πρώτη σωσίβια λέμβο, για τον αστυνομικό του τμήματος ηθών που ενοχοποιούσε αθώους θέτοντας-με ταχυδακτυλουργικό τρόπο-μια ψεύτικη πούτσα στο άνοιγμα του παντελονιού τους.

Στηρίζουμε πάντα τους κανονικούς ανθρώπους που μας στηρίζουν.

Δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί κ.α. υπογράφουν το κείμενο συμπαράστασης στην ATHENS VOICE μετά την επίθεση στα γραφεία της.

Γιάννης Αδαμάκης ,ζωγράφος

Κυριάκος Αθανασιάδης, συγγραφέας

Παύλος Αθανασόπουλος, δικηγόρος

Θοδωρής Αθερίδης, ηθοποιός – σκηνοθέτης

Διαμαντής Αϊδίνης, εικαστικός

Νίκος Αλιβιζάτος, συνταγματολόγος

Νίκος Αμανίτης, δημοσιογράφος

Νότης Ανανιάδης, δημοσιογράφος

Δημήτρης Αντωνίου, ιστορικός

Λεωνίδας Αντωνόπουλος, δημοσιογράφος

Γιάννης Αναστασάκος, μηχανολόγος ηλεκτρολόγος

Τάκης Αναστόπουλος, πολιτικός επιστήμων

Μαριέττα Απέργη, οικονομολογος

Ελένη Αποστολοπούλου, δημοσιογράφος

Αριέλα Ασσέρ, ψυχαναλύτρια

Όλγα Αυγουστάτου, εκπαιδευτικός

Βασίλης Βαμβακάς, πανεπιστημιακός

Άννυ Βιτσέντζου, δημοσιογράφος

Χάρης Βλαβιανός, συγγραφέας

Ρωμανός Γεροδήμος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Bournemouth

Γιώργος Γερόλυμπος, φωτογράφος

Θανάσης Γεωργακόπουλος, δημοσιογράφος

Βένα Γεωργακοπούλου, δημοσιογράφος

Ρούλα Γεωργακοπούλου, συγγραφέας

Γεράσιμος Γεωργάτος, πολιτικός επιστήμων

Μαρία Γεωργίου, δημοσιογράφος

Αρετή Γεωργιλή, βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone

Λίνα Γιάνναρου, δημοσιογράφος

Κατερίνα Γκαγκάκη, επικοινωνιολόγος

Μανώλης Γκαζής, πολιτικός μηχανικός

Μυρσίνη Γκανά, ποιήτρια

Σωτήρης Γκορίτσας, σκηνοθέτης

Ιωάννης Γρηγοριάδης, καθηγήτης -Πανεπιστήμιο Bilkent, Άγκυρα

Άννα Δαμιανίδη, δημοσιογράφος

Μελίνα Δασκαλάκη, δημοτική σύμβουλος Αθηναίων

Γιώργος Δεπόλλας, φωτογράφος

Περικλής Δημητρολόπουλος, δημοσιογράφος

Γιάννης Δημητριάδης, μουσικός

Αποστόλης Δημητρόπουλος, Δρ εκπαιδευτικής πολιτικής

Γιάννα Διάκου – Αλιβιζάτου, δικηγόρος

Πόπη Διαμαντάκου, δημοσιογράφος

Δήμητρα Δότση, μεταφράστρια

Προκόπης Δούκας, δημοσιογράφος

Απόστολος Δοξιάδης, συγγραφέας

Αρίστος Δοξιάδης, οικονομολόγος

Καλή Δοξιάδη

Αλεξία Έβερτ, δημοτική σύμβουλος

Νίνο Ελματζόγλου, τηλεοπτικός παραγωγός

Αντιγόνη Ζόγκα, συγγραφέας

Σταύρος Θεοδωράκης, πολιτικός / δημοσιογράφος

Μαργαρίτα Ιωαννίδου, συγγραφέας

Σπύρος Καβουνίδης, πολιτικός μηχανικός

Στέφανος Καβαλλιεράκης, ιστορικός

Ελιζαμπέτα Καζαλότι, δημοσιογράφος

Ρούλα Καλαρά, φιλόλογος

Στάθης Καλύβας, καθηγητής πολιτικής επιστήμης Οξφόρδη

Ηλίας Κανέλης, δημοσιογράφος

Βασίλης Καπετανγιάννης, πολιτικός επιστήμονας

Νόνη Καραγιάννη, δημοσιογράφος

Μαριάννα Κακαουνάκη, δημοσιογράφος

Γιώργος Κακλίκης, πρέσβης επι τιμή

Γιάννης Καλογήρου, καθηγητής ΕΜΠ

Ορέστης Καλογήρου, καθηγητής φυσικής ΑΠΘ

Εύα Καραϊτίδη, εκδότρια -Εστία

Παντελής Καψής, δημοσιογράφος

Τριαντάφυλλος Καρατράντος, πολιτικός επιστήμονας

Μαρία Κοκκίνου, αρχιτέκτων

Θοδωρής Καρούνος, ηλεκτρονικός

Δημήτρης Κ. Κατσούδας, πολιτικός επιστήμων

Βάσω Κιντή, καθηγήτρια φιλοσοφίας ΕΚΠΑ

Μαρία Κοζάκου, δημοσιογράφος

Ζέφη Κόλια, συγγραφέας

Ανδρέας Κούρκουλας, αρχιτέκτων – καθηγητής ΕΜΠ

Ξένια Κουναλάκη, δημοσιογράφος

Κώστας Κούρκουλος, δικηγόρος

Κώστας Κυριακόπουλος, δημοσιογράφος

Μιχάλης Κυριακίδης, δ/της σύνταξης της «Μεταρρύθμισης»

Βαγγέλης Λιαλιούτης, δημοσιογράφος

Μυρτώ Λιαλιούτη, δημοσιογράφος

Δημήτρης Λιγνάδης, ηθοποιός / σκηνοθέτης

Οντίν Λιναρδάτου, δημοσιογράφος

Πάνος Λουκάκος, δημοσιογράφος

Χαρά Λουκάκου, δημοσιογράφος

Νίκη Λυμπεράκη, δημοσιογράφος

Πάσχος Μανδραβέλης, δημοσιογράφος

Βασίλης Μαρκής, Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ηθοποιός / σκηνοθέτης

Ρίτσα Μασούρα, δημοσιογράφος

Χρήστος Μάστορας, τραγουδιστής

Θανάσης Μαυρίδης, εκδότης Liberal

Γιάννης Μεϊμάρογλου, εκδότης Μεταρρύθμισης

Αχιλλέας Μητσός, καθηγητής Πανεπιστημίου

Μιχάλης Μητσός, δημοσιογράφος

Τάσος Μπουλμέτης, σκηνοθέτης

Ιωάννα Μουσελίμη, δημοσιογράφος

Κατερίνα Μπακογιάννη, δημοσιογράφος

Γιολάντα Μπαλαούρα, ηθοποιός

Νατάσα Μπαστέα, δημοσιογράφος

Kωστής Μπιτζάνης, πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, διευθύνων σύμβουλος της Τεχνόπολης

Ξενοφών Μπρουντζάκης, εκδότης

Άγγελος Ναστούλης, υποψήφιος διδάκτωρ ΕΚΠΑ

Δημήτρης Ξενάκης, εκδότης InsideStory

Κίττυ Ξενάκη, δημοσιογράφος

Δημήτρης Οικονομάκης, μουσικός

Κατερίνα Οικονομάκου, δημοσιογράφος

Δημήτρης Οικονομίδης, πολιτικός μηχανικός

Ρωμανός Οικονομίδης, ηλεκτρολόγος – μηχανικός

Σπύρος Πανταζής, δικηγόρος

Παναγής Παναγιωτόπουλος, πανεπιστημιακός

Θεόδωρος Πανάγος, συγγραφέας

Χάιμ Πολίτης, μηχανολόγος – μηχανικός

Σήφης Πολυμίλης, δημοσιογράφος

Ειρήνη Παπαγεωργίου, δικηγόρος

Λίνα Παπαδάκη, δημοσιογράφος

Ανδρέας Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος

Ζαΐρα Παπαληγούρα, καθηγήτρια Πανεπιστημίου

Γιώργος Παπαλιός, τέως πρόεδρος ΕΚΚ

Γεωργία Παπανδρέου, δημοσιογράφος

Γιάννης Παπουτσάνης, δημοσιογράφος

Γιάννα Παναγοπούλου, δικηγόρος

Γιάννης Παπανικολάου, οικονομολόγος

Νίνα Μαρία Πασχαλίδου, δημοσιογράφος

Μανουέλα Παυλίδου, Γ.Γραμματέας Ιδρύματος «Μελίνα Μερκούρη»

Σπύρος Πέγκας, Εντεταλμένος σύμβουλος Τουρισμού και Διεθνών Σχέσεων του Δήμου Θεσ-σαλονίκης και πρόεδρος της Μητροπολιτικής Αναπτυξιακής ΑΕ

Ανδρέας Πετρουλάκης, σκιτσογράφος

Νίκος Πορτοκάλογλου, τραγουδοποιός

Μαργαρίτα Πουρνάρα, δημοσιογράφος

Γίτσα Πολυδωρίδη, καθηγήτρια ΕΜΠ

Νίκος Πολυδωρίδης, καθηγητής ΕΜΠ

Χριστίνα Πουλίδου, δημοσιογράφος

Πέπη Ραγκούση, δημοσιογράφος

Χρήστος Ράμμος, τ. αντιπρόεδρος συμβουλίου Επικρατείας

Κώστας Ρεσβάνης, δημοσιογράφος

Λαμπρινή Ρόρη, πολιτική επιστήμων, Πανεπιστήμιο Exeter

Τέλης Σαμαντάς, δημοσιογράφος

Μαρία Σαμπατακάκη, ιστορικός

Όλγα Σελλά, δημοσιογράφος

Σίλας Σεραφείμ, ηθοποιός

Άκης Σκέρτσος, Σύμβουλος πολιτικής στρατηγικής

Χρύσα Σοφιανοπούλου, Επίκουρη καθηγήτρια

Μαρία Στρατηγάκη, αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων

Λεονί Σταφυλά, δημοσιογράφος

Μαργετίνα Στεφανάτου, δικηγόρος

Λιλή Σφήκα – Παπαγιαννάκη

Γιώργος Στόγιας, εκπαιδευτικός – συγγραφέας

Κατερίνα Σχινά, δημοσιογράφος

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος, πανεπιστημιακός, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Τάσος Τέλλογλου, δημοσιογράφος

Νικόλας Τζήμος, πολιτικός επιστήμονας

Γιώργος Τζιρτζιλάκης, αρχιτέκτονας – Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μαρία Τοπάλη, ποιήτρια

Κική Τριανταφύλλη, δημοσιογράφος

Ευδόκιμος Τσολακίδης, ηθοποιός / σκηνοθέτης

Μαρία Τσάκου, νομικός, Amagi radio

Σταμάτης Φασουλής, ηθοποιός / σκηνοθέτης

Κίμων Φραγκάκης, δημοσιογράφος

Βασίλης Φραντζολάς, πολιτικός μηχανικός, δοκιμαστής και σύμβουλος ελαιολάδου

Κωνσταντίνος Χαμπίδης, μηχανικός

Αλεξάνδρα Χαριτάτου, ιστορικός – μουσειολόγος

Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ηθοποιός

Νίκος Χλέπας, καθηγητής ΕΚΠΑ

Κώστας Χλωμούδης, καθηγητής Πανεπιστημίου

Μαρία Χούκλη, δημοσιογράφος

Χρήστος Χωμενίδης, συγγραφέας

Βάσω Ψιμούλη, ιστορικός

Δημήτρης Ψυχογιός, δημοσιογράφος

 

Η Λυδία Κονιόρδου μπορεί να τραβήξει μαλακία χωρίς να αγγίξει την κλειτορίδα της

Ο πολιτισμός της λατρεμένης μας χώρας, στα χρόνια της πολιτικής χολέρας και της διανοητικής παρακμής, χρειάζεται μια γραφική φιγούρα ως ιέρεια στο γραφειοκρατικό του μηλίγγι.

Απ’ την ντόμπρα μαγκιόρα Μελίνα της πασοκοσκυλάδικης αισθητικής περάσαμε στη Λυδία Κονιόρδου, την κβαντική μέντορα της μικροαστικής τρέντι αριστεράς.

Σε μια χώρα που απ’ άκρη σε άκρη την κυβερνά το ρεμπετοσκυλάδικο και η ελληνοχριστιανική μαλακία μιας πεθαμένης παράδοσης.

Σε μια χώρα που πρώτα πρέπει να σου πιάσει τον κώλο ο Τζέφρυ Ράιτ για να γίνεις πρωθυπουργός, υπουργός, γενικός γραμματέας υπουργείου ή άλλου είδους χρήσιμο μαλακιστήρι της άρχουσας ωραίας τάξης.

Τρείς επήλυδες σύμβουλοι ήρθαν να στειρώσουν πρώτα τη μήτρα του τοπίου κι έπειτα τη μήτρα του τόπου.

Ο νοητός μαύρος ήλιος του χριστιανισμού, ενός συνεχούς και ακατάβλητου πένθους για τους πιστούς υπηκόους, η οθωμανική συννεφιά με τη φασιστική ιδιοτυπία του μπόγια της Ασίας και τέλος η ευρωπαϊκή ομίχλη που οδήγησε εσχάτως στα κρεματόρια και στον υποκριτικό ανθρωπισμό των απογόνων της πιο στυγνής αποικιοκρατίας και της πιο ακατάσχετης βαρβαρότητας.

Ότι έκοψε τον παιδαγωγικό λώρο του τοπίου με τον άνθρωπο έγινε θεσμός και σχολική ύλη.

Η φυσική παιδεία σκεπάστηκε με τον προβολέα της τεχνικής, αλλά και της υστεροφημίας ματαιόδοξων γερόντων που η επιστημοσύνη τους εξατμίζεται στο πως ορθογράφεται η λέξη γκαβλί ή η λέξη τρένο.

Οι χημικές ορμόνες πέρασαν στα μυαλά πολύ πριν απ’ τις χημικές ορμόνες των γεωπόνων.

Απ’ το ίδρυμα Φορντ μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο μύλο της εξωτικής και τουριστικής ελλαδίτσας με τα λευκά σπιτάκια του Αιγαίου και τις γαλανόλευκες παπαριές.

Μια παρδαλή αλλά και γραφική συνομοταξία καλλιτεχνών ξεπετάχτηκε απ’ τον κώλο της κότας που γεννά τα φράγκα για τον εξουσιαστικό μηχανισμό του πολιτισμού που έρχεται απ’ τα πάνω.

Η μικροκαμωμένη ελληνική αριστοκρατική τάξη ζευγάρωσε με τους βλαχοαστούς φτιάχνοντας ιδρύματα-πλυντήρια και ιδρύματα-μαϊμούδες με κρατική πάντα προστασία και επιχορήγηση.

Οι πρόθυμοι πήραν τα πόστα, έκαναν καλλιτεχνικές μετάνοιες κι άρχισαν να γυαλίζουν τα πόμολα των μουσείων μοντέρνας τέχνης που έγιναν με περισσή σπουδή απ’ τα γεννητικά όργανα των σφαγμένων στα πεδία της μάχης, δηλαδή της δουλειάς και της δουλείας.

Όσοι πλούσιοι ασχολούνται με τον μηχανισμό του πολιτισμού παίρνουν άφεση αμαρτιών για τους απλήρωτους φόρους, τη μαύρη εργασία, τα εργατικά δυστυχήματα-δολοφονίες.

Φορούν το φωτοστέφανο της φιλανθρωπίας, κάνοντας απενοχοποιημένοι πια, λεύκανση πρωκτού ή διακοπές στο διάστημα.

Λυπάμαι που δεν είμαι πολιτικός, ούτε υποψήφιος για κάποιο δημόσιο αξίωμα και δεν είμαι υποχρεωμένος να σέβομαι τις ηλίθιες απόψεις των άλλων.

Ζούμε σε αντιδραστικές κοινωνίες όπου κατάφεραν να στριμώξουν τον πολιτισμό σε μικρούς στάβλους ίσα-ίσα για να ξεδίνει λίγο το χριστεπώνυμο πλήθος απ’ την πλήξη του μικροαστικού ολέθρου.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι πάντα οι θεωρητικοί, ειδικοί της πνευματικής μπουρδολογίας.

Τα τσάκρα μιας κωμικοτραγικής δυστυχισμένης φιγούρας που μπορεί να συνομιλήσει με την ουροδόχο κύστη του μαρμαρωμένου βασιλιά αλλά και με το βιοπλαγκτόν των όρχεων ενός λόατκι φαναρτζή απ’ την Κομποθέκλα.

Συριζαϊσμός Ή Γλείφοντας το πέος της Νίκης Γουλανδρή

Ετούτοι εδώ οι αριστερόφωνοι της χθαμαλής
παρτούζας, τακτικισταί και μοιρολάτραι
-αφοδεύοντας γιασεμάκια ούζο βουλιμία-
των κάπιταλ κοντρόλς πασίγνωστοι μούτοι

ως το νεκροκρέβατο την πήγαν τη σολιασμένη
ψωλή παλαιών πασόκων χιονοδρόμων, της
μιας στιγμής λάφυρα με Τσουκάτους
ασώματους και γυρολόγους της κουλτούρας

και των συνειρμών σουλτάνους απ’ τη Βάρκιζα
στα αρχαία χοιροστάσια και στων Μεγάρων
τα κοτέτσια, μονόλογοι εντριβές ιστοσελίδες
κράτος που δίνει μποναμάδες και κλωτσές

φόννισες ποινικούς πουτάνες αλβανίδες με
το ανθηρό μεθάνιο, λαλήστατη η παραφύσιν
έδρα, τα ταραχώδη βλαστοκύτταρα της
λαίμαργης πληρότητας του πλούτου, θα βγεί

ξανά το ξύγκι απ’ τον κώλο της θανούσης
μας πατρίδος, συλλογισμοί όλο τυφλότητα
βαρειές ψυχώσεις των αθρόων υπουργών
teens pussys πακιστάνια ψηφοφόροι

κακορίζικοι, τσόλια της άσπλαχνης βροχάδας
επιδοματίες χουντικοί και μοσχοπαπαροθρεμένοι
Είναι αντιβιοτικό γλυκό η εξουσία, ευρέος
φάσματος, της Νίκης Γουλανδρή το ακαταπόνητο

πέος μαλακίζοντας, Νιάρχους Ωνάσηδες φιλεύ
σπλαχνους φιλάνθρωπους φιλότεχνους ιδρυματίες
λοκρούς, τα κόπρανα της μαύρης αίγας γλείφοντας
τη νύχτα που κλάνει το νερό στις υπναλέες βρύσες

έθνη της βίας και των σπασμένων κοθόρνων
μακεδόνες στα πόζαρ με ταρταρούγα σλάβικη
της μαθητιώσας νεολαίας τα ματωμένα ταμπόν
ελλάς ελλήνων χριστιανών και συριζαίων

7 Λίμερικ

 

Κυρά εσύ που ψάχνεις την αγάπη
Και κρέμεσαι γυμνούλα απ’ τον πούτσο του αράπη
Διάβασε και ξεσκόλισε όλο το κάμα σούτρα
Να δεις πόσο είν’ τονωτικό το χύσιμο στα μούτρα
Κυρά εσύ που καύλωσες για αγάπη

***

Ήτανε μια κυρά απ’ την Κομποθέκλα
Που ήθελε να γαμιέται σε καρέκλα
Κι οι εραστές της πάθαιναν λουμπάγκο
Για να ισιώσουν πλάγιαζαν στον πάγκο
Έτσι περνούσε τη ζωή η κυρά απ’ την Κομποθέκλα

***

Ένα γιαούρτι έτρωγε η κυρά του λιμανιού
Μα ήταν ώρα για το γεύμα του μουνιού
Και τότε έψαχνε η κυρά για να’ βρει πέος
Να κάνει μ’ αυταπάρνηση η φύση της το χρέος
Έτσι βούλωνε τρύπες η κυρά του λιμανιού

***

Κυρά που σ’ έπαιρνε ο στόλος από πίσω
Άσε με τώρα μέσ’ τον κώλο σου να χύσω
Άραχλα όλα μάταια και μαύρα
Μέσ’ το μουνί σου κρύφτηκε μια σαύρα
Κυρά εσύ που μπέρδεψες το μπρός με το ξω-πίσω

***

Ήτανε μια κυρά που γούσταρε ένα αγόρι
Μ’ αυτό πηδιόταν με το διάκο το Γρηγόρη
Στις χαρτορίχτρες έτρεχε να ρίξει τα χαρτιά
Φυρή κι ολοφυρόμενη να βρει παρηγοριά
Αυτή η κυρά που γούσταρε έν’ αγόρι.

***

Ήτανε μια όμορφη κυρά απ’ τη Ζαγορά
Μήλα πουλούσε στην υπαίθρια αγορά
Μα είχε μια συνήθεια να μη φορά βρακί
Κι όλοι οι νοικοκυραίοι ψώνιζαν από κει
Κι έγινε πλούσια η κυρά απ’ τη Ζαγορά

***

Μια φορά κι έναν καιρό η κυρά Φροσύνη
Τρύπωσε μέσα σ’ ένα ποίημα του Δροσίνη
Και το Μαβίλη ενέπνευσε να γράψει ένα σονέτο
Πως ζέσταινε με το μουνί, ψωλές, σα νάταν καμινέτο.
Στης παγωμένης λίμνης τα νερά η κυρά Φροσύνη.

Υ.Γ
Τα λίμερικ (limerick) είναι ποιήματα σύντομα, σατιρικά
ή απλώς κωμικά, «δίχως νόημα». Ξακουστά είναι εκείνα
του Έντουαρντ Λιρ (Edward Lear), που το 1864
δημοσίευσε μια ποιητική συλλογή με λίμερικ, με τον τίτλο
The book of nonsense. Τον Λιρ τον μιμήθηκαν μεγάλοι
συγγραφείς, όπως ο Σουίνμπερν, ο Τένυσον, ο Κίπλινγκ,
αλλά μάλλον δεν μπόρεσαν να τον φτάσουν.

Στην Ελλάδα, πρώτος που αποπειράθηκε να γράψει λίμερικ
είναι ο Γιώργος Σεφέρης. Μάλιστα, πήγε να αποδώσει τον
όρο στα ελληνικά με τη λέξη «ληρολόγημα», συνδυάζοντας
το όνομα του Λιρ με τη λέξη «λήρος», που σημαίνει τρελή
κουβέντα, ασυνάρτητα λόγια. Το 1975 εξέδωσε μια συλλογή
από λίμερικ, με τον τίτλο Ποιήματα με ζωγραφιές σε μικρά
παιδιά.

Τα λίμερικ ομοιοκαταληκτούν συνήθως αα-ββ-α.

Ο πρώτος στίχος περιέχει την παρουσίαση του πρωταγωνιστή

Στον δεύτερο αποκαλύπτεται η ιδιότητά του.

Στον τρίτο και τέταρτο έχουμε την πραγματοποίηση κάποιας
ενέργειας.

Ο πέμπτος στίχος είναι αφιερωμένος στην εμφάνιση ενός τελικού
επιθέτου ή παραλόγου ή κάνει επανάληψη με παραλαγή του
πρώτου στίχου…

Η κυρά Σαρακοστή

Η κυρά Σαρακοστή με τα εφτά της πόδια
κρύβει κάτω απ’ τη φούστα της
έξι μουνάκια ερωτιάρικα ορθόδοξα
υγρά λαχανιασμένα. Πλήθος συρρέουν
οι πιστοί, οι θάνατοι και τα ωραία φαντάσματα
αγίων, σε τούτη την πολυεύσπλαχνη γυνή
που διαθέτει δυο βυζιά ένα αφαλό και έξι κλειτορίδες.
Μα, έξι ψωλές όλο γι’ αυτόν
τον γδούπο της αγάπης χάνονται.
Χύνουν κι οι έξι τους μαζί ή εκ περιτροπής
κάθε φορά κι έπειτα άλλοι έξι παίρνουνε σειρά.
Είναι φλεβάρης κουτσοφλέβαρος που περιμένει
οργασμούς κάτω απ’ τη φούστα της κυρά Σαρακοστής.
Απ’ τα μεγάφωνα ο σεβάσμιος παππούλης
μην σπρώχνεστε αδερφοί! αναφωνεί
για σας φροντίζει ο θεός που είναι απέραντα καλός
φτιάχνοντας μηχανές του σεξ ορθόδοξες
μεγαλομάτες παιχνιδιάρικες ζεστές
Κι εσείς τεκνά που διαμαρτύρεστε
πως είναι η σούφρα της σφιχτή, να ξέρετε
πως, με σάλιο και υπομονή κι ο κώλος γίνεται μουνί
Ω! μες στα εράσμια λιβάνια ακούγονται
οι πορδίτσες της κυρά Σαρακοστής
-σεξτέτο ουράνιων πνευστών-
αρωματίζοντας τη γαμησονηστεία που απαιτεί σωστή διατροφή
σαλάτες καλαμάρια και σουπιές
χταπόδια φασολάκια και λουκούμι Συριανό

Μαθήματα Δημιουργικής Ταφής

Ένα παιδί απ’ την Κομποθέκλα, που αργότερα πρόκοψε και έγινε Κύριος Κυρίου, με κάπα κεφαλαίο, διδάσκει σήμερις μαθήματα δημιουργικής ταφής και ερωτικής ψευδολογίας.

Απαγορεύει τη χρήση λέξεων κακών σαν αυτές που χρησιμοποιούν οι πατριάρχαι εις τα ιδιαίτεράν τους όταν με νεαρούς καλογέρους εξοκείλουν εις τις μιαρές των επιθυμίες.

Προπαγανδίζει την πληθωρική χρήση της λέξεως Λαγνεία, αντί της φράσεως, Χύνω αβέρτα μάνα μου!, μιλώντας για πράγματα κάθε άλλο παρά λάγνα, όπως το να φιλήσεις στο στόμα κάποιον που έχει χαλασμένα δόντια ή να μασουλήσεις ένα έμβρυο σαν να ήταν φρέσκια σαρδέλα.

Λάτρης της αριστερής όχθης του Σηκουάνα, ένα σύμπλεγμα ασφαλίτη θείου και ελευθεριακού κηδεμόνα, πιστός ιδεολογικός κύων του Κορνούτιο Καστροσυκιάδη και λογοτεχνικός αγκιτάτωρ όλων των ανήσυχων δεσποινίδων που έχουν ως βασικό τους μέλημα να εξυφαίνουν ολημερίς και ολοβραδίς-συγγράφοντας-νέα συμπλέγματα προς χρήση θρησκευόμενων νεαρών κορασίδων.

Οι πρόσκοποι, οι οργανώσεις της αγέρωχης νεολαίας που κάνει όνειρα για βελούδινες παντόφλες οικογένεια και εξοχικά, οι σύλλογοι γονέων στα σχολεία, οι Αμερικανοί προαγωγοί του κινηματογράφου, οι φύλακες δημοσίων κήπων, η αστυνομία, οι αρχιλοχίες και άλλοι πολλοί είναι οι πελάτες του.

Φυσικά τα μαθήματα δημιουργικής ταφής επαραδίδοντο με το αζημίωτο. Πατώντας πάνω στη ματαιοδοξία των σπουδαστών που θέλουν να σκαρφαλώσουν εις τις παριές του Παρνασσού εντός εξαμήνου.

Άλλοι λιώνουν σε χυτήρια τα χρυσά δόντια των προγόνων τους κι άλλοι τρέχουν στο Ριχάρδο για να ανταλλάξουν τα τιμαλφή τους με τα ευλογημένα σεντς.

Ο ποιητής Βυζάντιος Αμαναρχίδης περιμένει τα νέα ψώνια στο εργαστήριο δημιουργικής ταφής.

Αιωνίως η μνήμη σας αριστουργήματα που δεν θα γραφτείτε ποτέ!

Άγιον Πνεύμα Ή Η μαλακία ως συμπλήρωμα διαστροφής

Θυμάμαι τον πατέρα μου, παλαιόθεν, να με συμβουλεύει να μην παίζω συχνά το πετσάκι μου. Καταλάβαινα τότε πως η συχνότις της πράξεως ταύτης είναι που την καθιστά κατάπτυστη και διαστροφική.

Πολλοί συμμαθητές μου κρατούσαν το ημερήσιο σκορ σε χαρτάκια ή σε λευκώματα, αντίστοιχα με κείνα των κοριτσιών που επιδαψίλευαν καρδούλες και φωτογραφίες από μπογιατισμένους ηθοποιούς που το πρόσωπό τους προσομοίαζε με γυαλισμένο κώλο γουρουνόπουλου.

Όταν η φύσις μού χτυπούσε το καμπανάκι και οι όρχεις εγίνοντο σκληροί σαν φρεσκοκομμένα καρύδια και στο μυαλό μου εβούιζαν μελισσούλες απ’ τα βάθη και τα λαγκάδια της θηλυκής επικράτειας, η δεξιά ευλογημένη χειρ επλησίαζε στα σκέλια σχεδόν αυτόματα και σχεδόν απειλητικά.

Έκλεινα τα μάτια τότε για να ακούσω τα γλαφυρά μηνύματα απ’ το ερωτικό υπερπέραν και να αφουγκραστώ τους χυμούς του σεξουαλικού όρθρου μιας Δήμητρας τότε, που ανάμεσα στα ανθισμένα σκέλια της φαντασιωνόμουν πως θρόιζαν μαύρες Κίχλες.

Μειράκιον βεβαίως εγώ, αλλά και ποιητής απ’ τα γεννοφάσκια, προσέφερα ανεκτίμητες υπηρεσίες εις την τέχνη της μαλακίας, βάζοντας το όνομά μου δίπλα στους σημαντικότερους σκαπανείς και καινοτόμους συναθλητές αυτού του συμπαντικού ολυμπιακού αθλήματος.

Σκεφτείτε όλα αυτά τα σπουδαία πρόσωπα του τηλεοπτικού άμβωνος να επιστρέφουν στην αθωότητα της πρώτης χυσιάς.

Σκεφτείτε τον καθηγητή κύριο Θάνο Βερέμη να τον παίζει στους μετανεωτερικούς καμπινέδες του Σκάι, σκεπτόμενος την κωλοχαράδρα της θεσπεσίας αφέντρας, δημοσιογράφου και ψυχαναλύτριας Σίας Κοσιώνη ή τον εθνικιστή ναζί και μπουρδελομαγαζάτορα Νικόλαο Μιχαλολιάκο να εκσπερματώνει πάνω στα μούτρα του πνευματικού του μπαμπά Αδόλφου Χίτλερ.

Σκεφτείτε πως η αλήθεια και η πραγματικότητα των ανθρώπων είναι η ευχαρίστησις και πως όλα αυτά τα ανθρώπινα σκατολοΐδια της ανθρωποβοσκής, αυτό που κατά βάθος θέλουν είναι να τον παίξουν.

Αν σας πει κάποιος ανήρ, φιλεύσπλαχνες αγαπημένες μου ερωτικές μαινάδες, ότι έκοψε τη μαλακία θα σας πει ένα οικτρό ψέμα.

Ναι! ο Αλέξης Τσίπρας βαράει μαλακία. Ο Σόιμπλε βαράει μαλακία. Ακόμα και ο Σταύρος Θεοδωράκης βαράει μαλακία έστω με το γαλλικό μαλακιστήρι petit tsoutsoun.

Ω ναι! αυτή τη στιγμή ο Θάνος Τζήμερος τον παίζει στο εξοχικό του στο Πικέρμι και ο Κώστας Σημίτης σφουγγίζει με εκσυγχρονιστική δεξιοτεχνία τις ρανίδες άνυδρου σπόρου που εκτόξευσε εις τα σοκολατάκια τζιοκόντα.

Η μαλακία είναι υγεία, υποστηρίζουν σήμερις αρκετοί απενοχοποιημένοι επιστήμονες, αλλά και πολλοί άγιοι αγιορείτες μοναχοί έχουν αναθεωρήσει τις ποινές του θεού όταν δικάζουν την αθώα μαλακία.

Σπεύδω εδώ να σημειώσω και να αναφέρω αρκετές σπουδαίες πληροφορίες που αρκετοί δάσκαλοί μας και χωροφύλακες των σωματικών μας υγρών είχαν αντλήσει από το ευσεβές πόνημα που έφερε τον ερωτόστροφο τίτλο: Πηδάλιον.

Μιαν ανεκτίμητη συλλογή ιερών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συγγραφείς του αναφέρονται οι μοναχοί Νικόδημος Αγιορείτης και Αγάπιος, το κείμενο είναι σε δημώδη γλώσσα και υποτίθεται πως περιέχει μια συνοπτική συλλογή των κανόνων των αποστόλων, των πατέρων, των οικουμενικών και τοπικών συνόδων, προς χρήση για όλους τους, κληρικούς και λαϊκούς, χριστιανούς ορθόδοξους.

Το βιβλίο συντάχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1800 στη Λειψία.

Αναφέρει για τα είδη που υπάρχουν: «Η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου, ή με το χέρι άλλου, ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μηρία.»

Και βεβαίως τεκμηριώνει με ακράδαντα θεολογικά επιχειρήματα τα παρακάτω αληθή που έφεραν την ανθρωπότητα στο χείλος της παρακμής.

«Καθώς όλοι κοινώς λέγουσιν, οι τε παλαιοί και νεώτεροι ιατροί, οι μαλακοί (οι μαλάκες δηλαδής) είναι άθλιοι και ελεεινοί, διατί:
Α΄ κιτρινίζουσι,
Β΄ αδυνατεί ο στόμαχός των και να χωνεύσουν δεν ημπορούν,
Γ΄ ασθενεί η όρασις των οφθαλμών τους,
Δ΄ χάνουσι την φωνήν,
Ε΄ χάνουσι την ευφυΐαν και οξύτητα του νοός,
ΣΤ΄ χάνουσι την μνήμην,
Ζ΄ χάνουσι τον ύπνον, με κάποια ταραχώδη ενύπνια,
Η΄ τρέμει το σώμα των,
Θ΄ χάνουσιν όλην την ανδρείαν του σώματος και της ψυχής και γίνονται άνανδροι ωσάν γυναίκες,
Ι΄ ακολουθεί εις αυτούς η αποπληξία, ήτοι ο ταμπλάς,
ΙΑ΄ ακολουθεί εις αυτούς συχνάκις η καθ’ ύπνους ρεύσις, πολλάκις δε και όταν είναι έξυπνοι διά το πολύ άνοιγμα των σπερματικών τους πόρων, και
ΙΒ΄ τέλος πάντων γηράσκουσιν ογλίγωρα και αποθνήσκουσι κακώς.»

Βεβαίως η αρχιεπισκοπή Αθηνών έχει αναθεωρήσει τα άνωθι επιτρέποντας στους ιεράρχες μας την αποσυμπίεσιν μετά το θεάρεστο έργο κατάποσης αστακομακαρονάδων, σπληνάντερων και μπακλαβάδων απ’ την Κωνσταντινούπολη.

Η ακαδημία Αθηνών έχει θεσπίσει ειδικό κονδύλι για τη μαλακία με διαχειριστή τον Λουκά Παπαδήμο.

Οι έλληνες εκδότες υποστηρίζουν εμπράκτως τη μαλακία εκδίδοντάς τη.

Οι έλληνες ιατροί συνταγογραφούν τη μαλακία.

Οι έλληνες βουλευταί τον παίζουν κάτω απ’ τα έδρανα της βουλής, άλλοι διαβάζοντας Τεν Τεν και Τιραμόλα κι άλλοι ξεφυλλίζοντας το τελευταίο τεύχος της επιθεώρησης για τα μπαζούκας και τα περίστροφα.

Η μαλακία πλέον είναι από όλους σεβαστή.

Σήμερις που η ελληνική διανόησις γιορτάζει το ιερόν Άγιον Πνεύμα ας τιμήσουμε τη θεία φώτιση με μιαν ομαδική μαλακία.

Ας κατεβούμε στις πλατείες συντονισμένοι μες sms. Ας φαντασιωθούμε την Ζαν ντ’ Αρκ, τη Μπουμπουλίνα, τη Μιμή Ντενίση, τα μάτια της Έλλης Στάη, τη Μελίνα Μερκούρη και τη Σοφία Βέμπο, την Αγία Τερέζα και τη δούκισσα του Ουίνδσορ.

Ας φαντασιωθούμε όλα αυτά τα θεσπέσια θηλυκά, που ως παρηγορήτρες γαλούχησαν τόσους σπερματοφόρους αδένες ανδρών με τη συνδρομή του αγίου πνεύματος και του γιουπόρν.

Ω! μαλακία ανδρών επιφανών και μη, ας είναι ελαφρύ το σιφόνι που σε σκεπάζει.

Με λένε Αρτέμη

Με λένε Αρτέμη. Ίδρυσα το κίνημα κατά της αποψίλωσης του αιδοίου.

Διαθέτω 600 δισεκατομμύρια μουνότριχες που συνέλεξα με κόπο σε νεροχύτες, βόθρους και τραπεζικούς λογαριασμούς ελλήνων γιατρών, δικηγόρων, υδραυλικών, μητροπολιτών, ιδιαιτεράδων καθηγητών και εκδοτών ποιητικών συλλογών του κέντρου των Αθηνών που τα πιάνουν χοντρά απ’ τα ψώνια.

Εγώ και οι οπαδοί μου δεν ζητάμε τίποτε άλλο παρά την απόδοση των εν λόγω τριχομονάδων εις τους φυσικούς δικαιούχους.

Ζητάμε να αποδοθεί δικαιοσύνη με στοχευόμενη εμφύτευση τριχών εις τα παραπλανημένα αιδοία.

Οι εν λόγω τρίχες παντός χρώματος και μεγέθους ευρίσκοντο κατατεθειμένες σε ειδικό λογαριασμό στην τράπεζα Mouna Bank of Anatolia.

Οι βρωμεροί προδότες που επινόησαν το λέιζερ κάνοντας το δέρμα των γυναικών να μοιάζει με καψαλισμένο κοτόπουλο και να μυρίζει σαν μπουρί σόμπας στην εσχάρα της οποίας αριστεροί ψήνουν ρέγκες τυλιγμένες με τη Αυγή, θα καταλήξουν οσονούπω στη φυλακή.

Ποιος άραγε να επωφελείται αγαθοί συνέλληνες απ’ το βάρβαρο ετούτο παιδοφιλικής εμπνεύσεως βασανιστήριο;

Θέλετε να παραδώσετε κάθε ελληνική μουνότριχα εις τους δανειστές που έχουν ορμήσει με τα μνημονιακά τους λέιζερ μες στα βρακιά των γυναικών μας;

Θέλετε το μουνί της συντρόφου σας να μοιάζει με μπεκάτσα ξεφτουριασμένη;

Με λένε Αρτέμη. Εργάζομαι για την αποκατάσταση του Hairy Pussy. Πιστεύω στο Δία που δεν θα άφηνε καμιά θεά τσουράπω να ξυρίσει το απ’ αυτό της, θυμίζοντας κώλο γουρουνόπουλου ή πυρέξ.

Με λένε Αρτέμη. Πέριξ των χειλέων μου διαθέτω δείγμα των τριχών που θα σώσουν τη χώρα μας από την επέλαση του γερμανικού αποτριχωτισμού.

Η οργάνωσή μας εξαπλώνεται σε όλη την επικράτεια με γοργούς ρυθμούς. Απ’ τη Καλαμάτα μέχρι το ηρωικό Σουφλί εργαζόμεθα νυχθημερόν δια να επιστρέψουμε στο μαλλιαρό μουνί.

Το διαπίστευμα των 600 δισεκατομμυρίων μουνοτριχιδίων κανείς ανθέλλην δεν θα μας το ξυρίσει. Μολών λαβέ.

Η μπαλάντα του παπά-Άρη

Στη Σάντα Μαύρα εκεί
σε μια ταβέρνα, στη Λευκάδα
έμπλεξα με τον παπά-Άρη τον ιερέα,
καλό κρασί και τον Αρχίλοχο παρέα.

Μες το κρασί και μες το χάος,
ρωτάει: «Είσαι χριστιανός;»
Ήταν καλός παππούλης, πράος,
ε, είπα, ας μη φανώ κακός.

Του απάντησα με ψυχραιμία
δείχνοντάς του το κρασί:
Ετούτο εδώ είναι ευλογία
που δε ρωτάει για θρησκεία.

Αγρότες ήτο οι πρόγονοί μου
και οι γονείς μου δούλοι
εγώ, το εγγόνι, στην ψυχή μου,
πιστεύω μόνο τους μπεκρήδες.

Βαρέθηκα μα το στανιό
την κρατική σφαλιάρα,
ναούς ν’ αλλάζω και προφήτες.
Έτσι κι εγώ τράβηξα πέρα,
από θεούς κι από αγιογδύτες.

Και αποκρίθηκε ως άγγελος Κυρίου
-αφού το σκέφτηκε αρκετά-
απήγγειλε ολίγο Αυγουστίνο,
μουρμουρητά, χριστιανικά
μα εγώ στ’ αυτιά μου
άκουγα μονάχα Αρετίνο.

Στα μάτια του παπά μια σπίθα.
Τρεμόσβηνε σα ναν φακός.
Γελώντας μες από τα στήθια:
«Κρίμα, να γίνεις χριστιανός»

Την πόρτα κοίταξα να φύγω
μα είπε ο παπούλης: «Στάσου!…
Κάτσε να πιούμε ακόμα λίγο.
Για την χριστιανική καρδιά σου!»

Μα ευθύς ξέχασε τα θρησκευτικά του,
ψυχούλες που έχωσε στο λάκκο.
Κι έβαλε τα ελληνικά του,
Έπινε… με τον Αντωνάκο…!

Ιστορίες για αγρίους ή Όταν έκλασε ο Έντι Ράμα

Ο Όμηρος αναφέρει, πως ο Ερμής, ενώ βρισκόταν στην αγκαλιά του Απόλλωνα, που ήτο ο μεγαλύτερος αδερφός του, άφησε να του ξεφύγει ένα μικρό μήνυμα.

Ένας αυθάδης πόρδος που γλίστρησε ως ξεδιάντροπος αγγελιοφόρος κάνοντας ακόμα και το Δία να ξεσπάσει σε βροντερά και αστείρευτα γέλια που αντηχούσαν σε ολόκληρο τον Όλυμπο.

Ο Οράτιος στις σάτιρές του μιλάει για τα θεϊκά αέρια και τις πορδές του Πριάπου, του οποίου η αγένεια τρέπει σε φυγή ένα τσούρμο μαγισσών που επιδίδονταν στις μαγείες τους.

Οι σύγχρονοι ηγέτες που φαίνονται ατσαλάκωτοι στις οθόνες των τηλεοράσεων, μετά βίας συγκρατούν τις πορδές τους.

Ο ένδοξος Θεόδωρος Πάγκαλος έφυγε κάποτε κλάνοντας απ’ το πλατό του μεγάλου καναλιού, αφήνοντας πίσω του την ηχητική πανδαισία του πορδοπαραληρήματός του.

Ο Κώστας Σημίτης είχε ρίξει μια βροντερή πορδή την ώρα που έβγαζε το πρώτο ευρώ από το μηχάνημα αυτόματης ανάληψης, αλλά ο ελληνικός λαός δεν άκουσε τίποτε διότι ζητωκραύγαζε για την αγαθή του τύχη.

Ελέγετο πως μέγας πορδομανής και σπεσιαλίστας των πρωκτικών συσπάσεων υπήρξε και ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμαλής.

Όλοι οι μεγάλοι ηγέτες στις συνεντεύξεις τους επιδίδονται σε εκδηλώσεις εντερικής εγκαρδιότητας. Ο Πούτιν μπροστά στους δημοσιογράφους αμολάει σφιχτές ρούσικες κλανιές Κοζάκου. Ο Τράμπ φοράει ειδικό βρακί με ενσωματωμένο ενισχυτή έκο για μέγιστη ηχητική ευκρίνεια.

Στην πρόσφατη, κατά παραγγελία της CIA συνέντευξη που πήρε ο Αλέξης Παπαχελάς απ’ τον Έντι Ράμα, ο Αλβανός ηγέτης επιδίδεται σε ένα κρεσέντο κλανιάς, το οποίο όμως κόπηκε στο μοντάζ.

Απαράβατος όρος του Αλβανού ηγέτη προς τους Αμερικανούς του Σκάι, ήταν σε κάθε ερώτηση να αμολάει μια πορδή, κάτι που αποτυπώθηκε στο βλέμμα του καλού αμερικανοτσολιά δημοσιογράφου, ο οποίος, όπως πάντα κράτησε τη στάση του αδιάφορου παρατηρητή, που παίρνει απόσταση από τη ζωή και τη βλέπει με ψυχρό μάτι και αίφνης όλα τα δράματα φαίνονται αστεία.

Ωραίος, Σαν Έλληνας

Έφτασε λοιπόν η αποφράς εκείνη μέρα που πρέπει να πω:

Εγώ, ο Αντονέν Αντώ, είμ’ ο γιός μου,
ο πατέρας, η μητέρα μου
κι εγώ

Έφτασε η μέρα που ο χαρακτήρας μου θα κρίνει με πολύ αυστηρότητα τον εαυτό μου.

Ιδού:

Κυρίες και κύριοι αυτό το κάθαρμα εκτοξεύει φράσεις δίχως νόημα.

Κυρίες και κύριοι αυτό το κάθαρμα είναι συκοφάντης.

Συκοφαντεί τα σκατά με παρομοιώσεις. Αντί για το βιασμό και την  πυρκαγιά γράφει τις λέξεις εκκλησία και κράτος. Αντί για το Κύριε Ελέησον ζωγραφίζει μια σουβλισμένη καρδιά.

Είναι τυχοδιώκτης τόσο που λικνίζει πάνω απ’ τη λέξη κλειτορίδα ρουθούνια ιεροψάλτου.

Είναι ο Άμλετ της ψωροκώσταινας εμποτισμένος με τα δηλητήριά του.

Κυρίες και κύριοι η ψυχή τού καθάρματος αυτού είναι κρύα σαν ποδάρι κύκνου βουλιαγμένο σε έλος.

Η αστυνομία του πνεύματος είναι έτοιμη να τον μαστιγώσει οχτακόσιες φορές, είναι έτοιμη να τον κλείσει σε λευκό κελί όπου θα ακούγεται νυχθημερόν ο Βέλτσος να διαβάζει Βέλτσο και η Δημουλά να διαβάζει Δημουλά.

Κυρίες και κύριε κοιτάξτε πως τανιέται κάτω απ’ το δέρμα του η πονηριά και η τρέλα του.

Να, διαβάστε εκεί που υμνεί τον εντεροσπασμό και την τουλίπα, να διαβάστε μιαν ωδή του στο κατούρημα κόρης απ’ το Αμστελόδαμον που ουρεί βλέποντας το ηλιοβασίλεμα στη Οία.

Και να, κυρίες και κύριοι, ιδού το ποιηματάκι που έστειλε το κάθαρμα στην ακαδημία Αθηνών γραμμένο με αίμα χουντικού πάνω σε μια συλλεκτική σερβιέτα της Σοφίας Βέμπο.

Ευχαριστίες οφείλω στη Χαρούλα Χάρου
το θηλυκό θάνατο
που θα κάνει το παρόν σώμα μου κομμάτια
κι ευθύς ξανά θα συναρμόσει
με όψεις χιλιάδες και λαμπρές
σε νέο καινούργιο σώμα
που δε θ’ αφήσει να με λησμονήσετε ποτέ.

Heil Hitler! ή Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα Της Γερμανικής Χέστρας

Κοιτάζω έξω απ’ το παραθυράκι της τουαλέτας. Βρίσκομαι στο οικουμενικό Βερολίνο, εκεί όπου τα αποχωρητήρια έχουν την αίγλη της πολιτικής ορθότητας που επιβάλει η υγιεινή και η υποχονδρία.

Γριές κυρίες με ροδαλά μάγουλα, κοπέλες που βγήκαν στην αγορά με τα δερμάτινα μποτάκια τους, ώριμες με βαριά τυρολέζικα καπέλα και πρακτικά μπεζ παπούτσια με χρωματιστά κορδόνια. Κοιτάζω τα λευκά τους πόδια και τον ωραίο πλαδαρό τους πισινό.

Έξω απ’ τις πόρτες των καμπινέδων βλέπω μια μεγάλη διαφημιστική πινακίδα που, σαν ψυχορράγημα, λίγο πριν την εισβολή στην δημόσια καταβόθρα των περιττωμάτων, γράφει «Sei gut zu deinem Magen», «Να είσαι καλός με το στομάχι σου».

Μέσα στο φινιρισμένο με γερμανικό ιδεαλισμό αποχωρητήριο, οι Γερμανοί σκέφτονται πάλι το στομάχι τους. Φαίνεται η αγωνία και η υπομονή τους για μια απατηλή καθαριότητα.

Απατηλή γιατί στην πραγματικότητα οι Γερμανοί δεν είναι καθόλου καθαροί. Μοστράρουν την καθαριότητα ως μέρος ενός πονηρά μελετημένου σχεδίου για να εκφοβίσουν τους ξένους με την επιθετική υγιεινή της Γερμανίας. Η εξωτερική πολιτική των Γερμανών περνάει μέσα απ’ τη χέστρα τους.

Υπάρχει μια μικρή πλατφόρμα από κεραμικό υλικό όπου μπορεί κανείς να εναποθέσει τα σκατούλια του, ώστε να μπορεί να τα δει και να τα καμαρώσει πριν αυτά διαβούν το Ρουβίκωνα και πριν εξαφανιστούν για πάντα σε μια δίνη δροσερού νερού των Άλπεων.

Αυτό σημαίνει πως αναδίδουν απροσμέτρητη μπόχα και απροσμέτρητο θαυμασμό. Θαυμάζει κανείς την ευγενή προσήλωση στην κουράδα αφού είναι εντολή γιατρού η παρακολούθηση των κοπράνων.

Η καλή υγεία απαιτεί συμπαγές ανοιχτόχρωμο σκατό και οι Γερμανοί αυτό το ξέρουν καλά.

Οι γερμανικοί καμπινέδες ακολουθούν τον κονστρουκτιβισμό της κοινωνικής ταξικής πυραμίδας. Πάνε σύμφωνα με τη θέση στο αεροπλάνο, στο τρένο αλά και στην κατηγορία του ξενοδοχείου.

Στην τουριστική θέση το χαρτί τουαλέτας είναι σκούρο και τραχύ. Μετά γίνεται άσπρο και σχεδόν κανονικού πάχους. Όσοι αγοράζουν κωλόχαρτο από γερμανικό σούπερ μάρκετ μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά στον κώλο τους.

Το κωλόχαρτο των φτωχών είναι κάτι σαν αραχνοΰφαντο γυαλόχαρτο, νομίζεις πως σκουπίζεσαι με χαρτοπόλεμο πασπαλισμένο με ρινίσματα σιδήρου. Το κωλόχαρτο των πλουσίων είναι ροζ και παχύ ή ελαφρύ μωβ και ονομάζεται special Krepp.

Οι γερμανικές χέστρες διαθέτουν μια παγκόσμια πατέντα. Το λεγόμενο παλκοσένικο, πάνω στο οποίο πέφτουν τα σκατά και στέκονται για να τα θαυμάσεις ή να τα περιεργαστείς. (Αχ πόσο λυπάμαι τους μικροβιολόγους! Έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αυτή την κουραδοσπορά σε γραφείο ιατρού. Βεβαίως όλα τα πρωκτικά κτερίσματα ήτο τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτα και λαδόκολλες ωσάν περιποιημένα κοντοσούφλια.)

Τα γερμανικά αφοδευτήρια διαθέτουν μια κοσμική μεγαλοπρέπεια. Τα γερμανικά αφοδευτήρια, φρονώ, πως είναι υπεύθυνα για όλες τις φρικαλεότητες του Γ’ Ράιχ, αφού άνθρωποι που καταφέρνουν να κατασκευάσουν σκατώνες αυτού του μεγαλοπρεπούς είδους είναι ικανοί για όλα.

Η έλλειψη ζωτικού χώρου της Γερμανίας και οι σύνθετες ανάγκες του παγκόσμιου καπιταλισμού οδήγησαν στη σφαγή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Ο γερμανικός φονταμενταλισμός άρχισε να πετά ανθρώπους στους σκατόλακκους.

Απαίτησε απ’ την ανθρωπότητα με τον πιο κτηνώδη τρόπο την ομοιομορφία. Το παλκοσένικο με τα σκατά. Τις χέστρες που η Μητέρα Γερμανία ήθελε να καρφώσει στους κώλους των λαών. Τις χέστρες όπου στρογγυλοκάθονται οι διαπραγματευτές της κακής μας τύχης αφήνοντας την κουράδα τους να γλιστρήσει στον οισοφάγο των φοβισμένων και βολεμένων λαών.

Το Παπάκι Πάει Στην Ποταμιά ή Μπάφος απ’ τα Lidl

Το δικαίωμα στην επιλογή μάς έκανε όλους μύγες μέσα στη λευκή αγκαλιά της μεγάλης γυαλιστερής κοινοβουλευτικής χέστρας. Ότι κι αν επιλέξουμε στο τέλος θα επιλέξουμε αυτό που έχουν επιλέξει άλλοι για μας. Μια μεγαλοπρεπέστατη κουράδα.

Παρασυρμένοι φτωχοδιάβολοι εμείς, απ’ το φιλήδονο γούστο της αστικής τάξης, βυθιζόμαστε πιότερο νεκροί παρά ζωντανοί σε επικά καραγκιοζιλίκια.

Ο τρίτος δρόμος που άνοιξε το μπασόκ με την μπουλντόζα του λαϊκισμού έφερε στην εξωτική μας χώρα τον υπέροχο κοινωνικό αυτοματισμό, τουτέστιν την ανθρωποφαγία με κοινωνικό πρόσημο, που λένε και οι κωλοπετσωμένοι διανοητές της τηλεοράσεως, αλλά και οι τρέντι εθνοσωτήρες μας, των οποίων η ένδοξη περδικούλα εμεταλλάχθη σε κιτρινοσκατουλί παπάκι απ’ τα τζάμπο.

Η ανθρωποφαγία περνάει σχεδόν σαν αόρατη κλωστή αίματος μέσα απ’ όλες τις αναδιπλώσεις των ανθρώπινων κοινωνιών και βρίσκεται πάντα εκεί κρυμμένη στα βάθη της σκέψης που αυτή γέννησε.

Ο μάστορας θέλει να δαγκώσει το σβέρκο του μαγαζάτορα κι ο μαγαζάτορας το τσουτσούνι του υπαλλήλου. Ο δικηγόρος θέλει να πηδήξει τη γυναίκα του φαρμακοποιού και ο φούρναρης τον εραστή του μπακάλη. Και η καψερή η Σούλα με το περίπτερο που πλέον το ονομάζει καπνοπωλείον μεθοδεύει ένα γερό χέσιμο στο ασανσέρ του κυρίου Μάκη του εισοδηματία.

Αλληλοσφαξίματα και πόλεμοι, φαινόμενα της ανθρωποφαγίας της παρακμής. Μιας παρακμής μετουσιωμένης και εκπολιτισμένης που της έχει αφαιρεθεί η ολοκλήρωση, το κεντρί.

Και βεβαίως τι μπορούμε να κάνουμε αφού έτσι έχουν έρθει τα πράγματα κι αφού έτσι τα βρήκαμεν σκατά και απόσκατα!

Μα αν κάποιος εμβριθής ρέκτης της ανθρωπολογίας ή κάποιος άοκνος μελετητής της ανθρώπινης ανάγκης τοποθετήσει το ερευνητικό στηθοσκόπιό του κάτω απ’ τη φουστίτσα της ιστορίας θα διαπιστώσει πως πίσω απ’ την εξέλιξη του ανθρώπου από πιθηκάνθρωπο σε Κρομανιόν σε Νεάντερταλ και σε Homo Sapiens βρίσκεται η κρυφή ρίζα της ανθρωποφαγίας.

Στην ανθρωποφαγία χρωστάμε τους αρχαίους πολιτισμούς, την Ποίηση, την Τέχνη, τα Μαθηματικά, την Έκσταση και το Μυστικισμό, το Δίκαιον, τον Ανθρωπισμό, τη Βιομηχανική Επανάσταση, τον Τουρισμό, τον Πυρηνικό Πόλεμο, τις διαφημίσεις, την Ψυχιατρική, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τους Οργανικούς Διανοούμενους, την Ανόργανη Γυμναστική, το Στέλιο Ράμφο, τη Σώτη Τριανταφύλλου, το Τζόκινγκ, τα σκυλάκια λουλού.

Στην ανθρωποφαγία χρωστάμε επίσης τη ζωή μας και την ύπαρξή μας. Τι κουμουνισμοί και μαλακίες σύντροφοι!

Μυαλά, καρδιές, συκωταριές, φιλέτα. Η ανθρωποφαγία είναι υγεία. Η ανθρωποφαγία είναι πρόοδος. Η ανθρωποφαγία είναι αριστεία.

Αρχίστε το μενού με πρόσφυγες γαρνιρισμένους με πουρέ σπαραγγιών κοντές, συνεχίστε με δημοσίους υπαλλήλους κονσομέ αλά Ντελινιάκ, συνεχίστε με κρεπινέτ από Πακιστανούς συνοδεία τρούφας και νιόκι, τελειώστε με φιλέτο γλώσσας Νιγηριανού με σος ραβιγκότ. Καλή σας όρεξη.

Γελαδερόν

Όταν γελάμε με μια μαϊμού, μια γάτα ή ένα σκύλο, γελάμε διότι αναγνωρίζουμε στις εκφράσεις τους κάτι ανθρώπινα κωμικό. Βλέπουμε τον εαυτό μας, έναν κόσμο αστείο αλλά υπέροχο.

Γελάμε με τα παθήματα των άλλων όπως και οι άλλοι γελάνε με τα δικά μας παθήματα.

Το γέλιο είναι υγεία όπως και η μαλακία. Το γέλιο ανήκει σ’ εκείνους που το προκαλούν, το ασκούν ή το υφίστανται. Το γέλιο δεν είναι χάπι ή υπόθετο να το πάρεις με πρόγραμμα όπως οι δυστυχισμένοι αμερικανοί μετά τη δουλειά.

Πολλές τραγωδίες προκαλούν γέλιο. Οι θεατές ξεσπούν με τρανταχτά γέλια όταν η υπερβολή ξεχειλίζει και γίνεται διδακτική βλακεία.

Τα θεάματα και δη τα κωμικά γίνονται για μια εύπορη τάξη που δεν τα καταφέρνει να γελάει με τον εαυτό της αλλά πηγαίνει στο θέατρο ή στο σινεμά για να γελάσει με τη διακωμώδησή της.

Αυτή τη δουλειά έκανε ο Αριστοφάνης. Διασκέδαζε την τάξη που δεν μπορούσε να γελάσει στο σπίτι της και να ευχαριστηθεί αλλά πλήρωνε τον οβολόν της για να γελάσει. Χρειαζόταν κάποιον που θα γινόταν κωμικός και θα μπορούσε να τσαλακωθεί.

Σκεφτείτε πόσο γέλιο προκαλεί σε μερικούς το κλάσιμο του κωμικού ηθοποιού στη σκηνή αλλά το κλάσιμο εντός της οικίας δεν φέρνει γέλιο αλλά γκρίνια και μπόχα.

Σκεφτείτε πόσο γέλιο προσφέρει το τραύλισμα του ηθοποιού στη σκηνή αλλά αν τραυλίζει το αγγελούδι μας είναι ντροπή.

Δυστυχώς το γέλιο περιχαρακώθηκε στο θέαμα. Μόλις κλείσουμε την τηλεόραση μετά την κωμωδία-συνήθως την αμερικάνικη για μην ξεχνάμε και τις ρίζες μας απ’ το μακρινό Αϊντάχο- πέφτουμε με τα μούτρα στα τσιγάρα τα ποτά και τα γουρουνόπουλα.

Γινόμαστε πάλι καταθλιπτικοί και σοβαροί. Μα οι άνθρωποι που μπορούν και γελούν χωρίς υποκατάστατα είναι υγιείς. Πραγματικά υγιείς κι ας έχουν ζάχαρο ή αρτηριακή πίεση.

Βεβαίως το γέλιο απαιτεί συντροφικότητα. Στο λεωφορείο ή στο βαγόνι του τραίνου, στο καφενείο ή στη δουλειά πολλές φορές οι συμπεριφορές μεταλλάσσονται, συμπαθητικά και εξομολογητικά λέγονται ιστορίες και ακούγονται γέλια. Μα για να μετάσχει κι ο ακριανός και ο διπλανός και ο άλλος θα πρέπει να μπει στο κλίμα, να τον δεχτούμε στην ομήγυρη.

Ο γελαστός άνθρωπος επωμίζεται τα αποσιωπημένα αίσχη των σοβαρών και των αγέλαστων.

Το γέλιο είναι η έσχατη εκδίκηση των μηδαμινών απέναντι στη θεολογική πρωτοκαθεδρία των προσωπείων.

Όποιος δεν μπορεί να γελάσει με τη μούρη ενός αρχιεπισκόπου, που, φορά στο κεφάλι του μια χρυσοποίκιλτη καμινάδα, τουτέστιν την αρχιερατική μήτρα που ο όγκος της ισούται με τον όγκο του μουνιού της όρκας ή με το ψεύτικο χαμόγελο ενός πολιτικάντη που μοιάζει με τον ξυρισμένο κώλο του Γκαστόνε, δημοφιλούς τραβελίου απ’ το Αμστελόδαμο, ε, είναι σοβαρός άνθρωπος. Ένδοξος απόγονος σφιχτοκούραδου χουντικού γυμνασιάρχη.

Δεύτε Λάβετε Μπουφάν

Ομιλία του Άγγλου ελληνικής καταγωγής που κέρδισε το Μπουφάν του Γιάνης Βαρουφάκης στο Λονδρέζικο βιβλιοπωλείο Foyle

Νιώθω τυχερός και ευτυχής. Είμαι αυτός που κέρδισε το δερμάτινο μπουφάν του Γιάνης Βαρουφάκης. Ομολογώ πως κοιμάμαι και ξυπνάω με τα βιβλία του. Έχω ξεκοκαλίσει ολόκληρη τη θεωρία Παιγνίων. Βλέπω καθημερινώς σε βίντεο το κωλοδάχτυλο του Γιάνης προς τους ξένους δανειστές και παίρνω θάρρος και κουράγιο.

Και να, τώρα, ήρθε αυτό το ανέλπιστο δώρο, το δερμάτινο μπουφάν του Γιάνης. Ως γνήσιος φετιχιστής περίμενα μήνες αυτή την ιερή στιγμή. Και να που υπάρχει θεός, αδερφοί. Και ο θεός μου έστειλε το μπουφάν του Γιάνης. Βεβαίως έχω σταθεί τυχερός και σε προηγούμενες κληρώσεις. Στο Λονδίνο πριν μερικά χρόνια είχα κερδίσει μια μεταχειρισμένη σερβιέτα της Μάργκαρετ Θάτσερ και βεβαίως σε μιαν ολονυχτία του Αγίου Όρους κέρδισα το μοναδικό και ανεκτίμητης αξίας σώβρακο του Αγίου Παϊσίου το οποίο κληρώθηκε μαζί με το νυχοκόπτη του.

Όπως καταλαβαίνετε διαθέτω έναν ολόκληρο θησαυρό με πολύτιμα αντικείμενα σπουδαίων ανθρώπων. Ζω και αναπνέω συλλέγοντας προσωπικά είδη ανθρώπων της κουλτούρας, της θρησκείας και της πολιτικής. Αυτή την αγάπη μου για τα φετίχ των διασήμων τη μοιράστηκα ένα διάστημα με έναν εξάδελφό μου ονόματι Βίκτωρ απ’ τη Θεσσαλονίκη.

Ο εξάδερφός μου δικηγόρος στο επάγγελμα και άνθρωπος των γραμμάτων, λογοτέχνης και διανοούμενος μου εκμυστηρεύτηκε την λατρεία του για το κοινό μας βίτσιο. Ερχόταν σπίτι μου και απολαμβάναμε μαζί όλα τα φετίχ της συλλογής μου. Ο Βίκτωρ όμως ήτο και επαγγελματίας κλέφτης και μεγάλη σουπιά, αφού μιαν ωραία πρωία διαπίστωσα πως το έσκασε έχοντας κλέψει απ’ την ειδική γυάλαν το ταμπόν της Κριστίν Λαγκάρντ που είχα κερδίσει σε λοταρία του ΔΝΤ στο Σουδάν. Από τότε οι οικογένειές μας δεν ομιλούν ούτε στο τηλέφωνο.

Τώρα όμως, σήμερα, εδώ, εγώ κρατώ στα χέρια μου το μπουφάν του Γιάνης και ερεθίζομαι τα μάλα. Η συγκίνησίς μου όταν παρελάμβανα απ’ τα ίδια του τα χέρια το φετίχ μου ήτο μεγίστη.

Ο Γιάνης που κατάλαβε αμέσως τον πόθο μου για τα φετίχ-όπως ο κυρίαρχος λαός μας που ποθεί διακαώς να γλείψει τα πασούμια της Αγίας Βαρβάρας ή το κομβίον της σκελέας του Αγίου Θεράπων, βοήθειά μας- μου ψιθύρισε πως όταν βρεθούμε στην Ελλάδα στο επόμενο εκδοτικό γκαλά για να ξεστοκάρει λίγη θεωρία παιγνίων ακόμη, θα μου χαρίσει μια συλλεκτική κομπινεζόν της θείας του που τη φορούσε αποκλειστικά και μόνο στην Αιδηψό στα ιαματικά μπάνια αλλά κι ένα προφυλακτικό που χρησιμοποίησε ο βιομήχανος πεθερός του όταν έκανε δουλειές στο Κατάρ με Σαουδάραβες μεγιστάνες.

Η χαρά μου ήτο βεβαίως απερίγραπτη. Αμέσως τηλεφώνησα στο φίλο μου Δεσπότη Κολοράντο και Μέσης Αμερικής για να του ειπώ τα σπουδαία νέα καθότι υπήρξε ο άγρυπνος καθοδηγητής μου στο φετιχισμό.

Ο Δεσπότης Μπιλ Σπαλιάρας διαθέτει μια απ’ τις σπουδαιότερες συλλογές φετιχιστικών αντικειμένων. Απ’ το γιαπωνέζικο δονητή της πρώτης γυναίκας του αυτοκράτορα Χιροχίτο μέχρι την οδοντογλυφίδα που καθάρισε τα δόντια του ο Λένιν την ημέρα της εξέγερσης της Κρονστάνδης.

Μα το πιο σπουδαίο κομμάτι της συλλογής του είναι τα εξώφυλλα της Αυριανής με το γυμνό κορμί της Δήμητρας Λιάνη Παπανδρέου.

Είχε δημιουργήσει μάλιστα στο Κολοράντο ειδικό Μουσείο, του οποίου οι προθήκες διέθεταν όλα τα εξώφυλλα του λαϊκού αυτού εντύπου με το μουνί της τότε πρώτης κυρίας σε πρώτο πλάνο. Μάλιστα ο αγαπητός Δεσπότης διοργανώνει κάθε χρόνο φιλανθρωπική εκδήλωση καλώντας φετιχιστές απ’ όλο τον κόσμο στα Δημήτρια, όπου πάνω απ’ τις προθήκες με τα καλλιτεχνικά εξώφυλλα της Αυριανής δίδεται κοντσέρτο μαλακίας δωματίου. Φυσικά επίτιμοι προσκεκλημένοι είναι τα αδέρφια Κουρή. Τα έσοδα διετίθεντο στο ίδρυμα Κοσκωτά δια την αγορά πάμπερς.

Μόλις ο φίλτατος Μπιλ ήκουσε το χαρμόσυνο νέο της απόκτησης του δερμάτινου μπουφάν του Γιάνης έκλαψε από συγκίνηση και με παρακάλεσε μια εβδομάδα το χρόνο να μεταφέρεται το ιερό μπουφάν του Γιάνης στο Κολοράντο για προσκύνημα.

Μάλιστα μου υποσχέθηκε πως θα παράγγελνε στο φίλο του ποιητή Ιωάννη Παριζάκι μιαν ωδή για το μπουφάν του Γιάνης. Ο ποιητής Παριζάκης έχει γράψει πάμπολλα ποιήματα για σόμπες, χάπια, βρακιά, μπουφάν, κάλτσες και άλλα είδη ένδυσης και αυνανισμού. Μια κάλτσα, μια ζαρτιέρα, ένα σουτιέν είναι πηγή έμπνευσης γι’ αυτόν. Ελέγετο πως ο ποιητής διαθέτει μονίμως εις την άνω τσέπη του σακακίου του αντίς για μαντήλι μια συλλεκτικήν κιλότα της θρυλικής Μαρίας Ρεζάν.

Και βεβαίως οποία η ευχαρίστησις του ποιητού να συγγράψει ωδή δια το μπουφάν του αγαπημένου σούπερ ήρωα Γιάνης.

Ίσως κάποιοι σκεφτούν πως είμαι διεστραμμένος, αλλά ουχί. Είναι διαστροφή αδελφοί μου να λατρεύεις το καλτσόν του εθνικού ήρωος Καραϊσκάκη, είναι διαστροφή να προσκυνάς τις ολίγες τριχομονάδες του μάρτυρος Νεκταρίου που διεσώθησαν απ’ τη μανία του σκύλου νεκροθάπτου;

Είναι διαστροφή λέγω να διαθέτεις το υπόθετον του ποδοσφαιριστού Μέσιν που κατά λάθος το έκλασε σε φιλικό αγώνα με τη Δυναμό Μόσχας; Είναι διαστροφή αδερφοί να σκύβεις ευλαβικώς πάνω στον ουρητήρα του Ζεύγους Σεφέρη όπου η αγαπητή Μάρω έκανε τον μπιντέ της;

Ω αδερφοί, εσείς που καταλαβαίνετε τη φοβερή σωματική τέχνη του φετίχ, εσείς μόνο μπορείτε να καταλάβετε το σπουδαίο μου απόκτημα. Το μπουφάν του Γιάνης. Αυτό που έχει αποφορά από ολονύχτιο κλανίδι στο γιουρογκρούπ και ολίγον αιματάκι από σφράγισμα του δόκτορ Σόιμπλε. Αυτό το μπουφάν που έκανε το Ντάνιελ Ντάισενμπλουμ αμετανόητο ομοφυλόφιλο. Αυτό το μπουφάν που η ευωδία του ανασταίνει και νεκρούς φετιχιστές.

Σας εκμυστηρεύομαι αδερφοί μου, πως το μπουφάν του Γιάνης το έσωσα τελευταία στιγμή από τα νύχια του κοπρόφιλου Βέλγου καλλιτέχνη Γιαν Φάμπρ, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει στον ιερό χώρο της Επιδαύρου δια να χέζουν επάνω του κακαράντζες οι κορυφαίες κατσίκες του χορού κι έπειτα με μιαν αυτοσχέδια σφενδόνα από στρίνγκ της Έλλης Στάη και της Όλγας Τρέμη να τις εκτοξεύει στους συριζαίους θεατές που με ανοιχτό το στόμα θα προσπαθούσαν να πιάσουν ως άλλοι μυγοχάφτες το καλλιτεχνικό σκατούλη του Γιάν.

Όμως, ω αδερφοί! ο καλός θεούλης των φετιχιστών όπου γης βοήθησε το τέκνο του. Μου εχάρισε το μπουφάν του Γιάνης. Και από ευτυχία σας γράφω ετούτα εδώ τα λίγα λόγια.

Εσκέφτην μάλιστα κάποια στιγμή, όταν θα είμαι σε βαθιά γεράματα, να κόψω σε κομματάκια το μπουφάν του Γιάνης, αφού δεν θα μπορώ πια να το χαρώ, και να το μοιράσω όπως οι ιερείς το τίμιο ξύλο στους πιστούς.

Ας είναι ευλογημένο το Λονδίνο που μου χάρισε τέτοιες στιγμές. Το Άγιον Σόχο αυτό το αγλαϊσμένο παρεκκλήσι του καπιταλισμού, όπου οι ανά τον κόσμο φετιχιστές αποτίουν φόρο τιμής στη θεωρία Παιγνίων και στον προφήτη της, χαϊδεύοντάς του τα υπέροχα άμφια. Το κόκκινο πουκάμισο με το γκρι κολάρο, τη μπλε γραβάτα με τις μαύρες βούλες, μα κυρίως το δερμάτινο μπουφάν. Το σύμβολο της σύγχρονης ελληνικής παλιγγενεσίας.

Στο σπίτι μου τα κουφώματα είναι όλα από τίμιο ξύλο

Διάφοροι αντίχριστοι και αναρχικοί αγύρτες εβγάζουν χολή και όξος όταν καταφτάνουν στην πόλη μας ιερά λείψανα και τιμαλφή αγίων και οσιομαρτύρων. Βυσσοδομούν και τρομοκρατούν τους ιερείς μας που με ηρωισμό και θρησκευτική προσήλωση ιερουργούν πάνω απ’ το σκήνωμα των αγίων μας. Στο Αγριόνιον πόλη της αθεΐας και της ακολασίας, τάγματα αθέων αμολούν μουνόψειρες και άλλα παράσιτα εις τας εκκλησίας όπου εκτίθοντο τα μυροβόλα λείψανα. Οι ιερείς μας τρελαίνονται αφού τα μικροσκοπικά πλάσματα του διαβόλου τρυπώνουν εις τας πλουμιστάς των γενειάδας. Αφηνιάζουν, γίνονται όργανα του σατανά και φωνασκούν ακαταλήπτως, φοβίζοντας γριούλες και γέρους, αποσυντονίζοντας βηματοδότες και τινάζοντας στον αέρα καθετήρες. Ειδικά εκπαιδευμένοι κρετίνοι της αναρχίας, εφοδιασμένοι με μάνικες και καραμούζες, ορμούν εις τα ιερά καταστήματα και ουρούν εις τα ρείθρα των μανουαλίων, με αποτέλεσμα οι πιστοί να γλιστρούν και να υφίσταντο απίστευτη κλωτσοπατινάδα με τραγικά αποτελέσματα. Όταν μας επεσκέφθη απολειφάδι του δεξιού όρχεως του αγίου Σουλπικίου ένας γνωστός αναρχικός της πόλεως το έκλεψε και το παρουσίασε ως μεζέ σε γνωστό ουζερί του Αγριονίου. Μαζί με τη μαρίδα και την τυροκαυτερή ο ανυποψίαστος συμπολίτης μας εκατάπιε και το τεμάχιον του δεξιού όρχεως του αγίου μας. Ντετέκτιβ του εξωτερικού στρατολογήθηκαν για να λύσουν την ανίερη ετούτη κλοπή. Αμέσως ανακάλυψαν το μακάβριο γεγονός. Βρήκαν τον συμπολίτη μας που χαμογελούσε συνεχώς κάνοντας καλές πράξεις -αφού είχεν καταπιεί τον ζωοποιό όρχι-και τον οδήγησαν βιαίως εις την κεντρική κλινική της πόλεως όπου με επαναληπτικά κλύσματα περίμεναν την ηρωική έξοδο του όρχεως. Αγωνία κατέκλυσεν το χριστεπώνυμο πλήθος που είχεν στρατοπεδεύσει εις την είσοδο της κλινικής, περιμένοντας τα χαρμόσυνα νέα. Και ω του θαύματος, ο όρχις εξέβαλεν την ενδεκάτη πρωινήν. Οι πιστοί γεμάτοι εφορεία και αγαλλίαση ζητωκραύγαζαν περιμένοντας να προσκυνήσουν τον θαυματουργό όρχι που δυστυχώς πια δεν ήτο μυροβόλος. Πλείστα τέτοια περιστατικά, λαβαίνουν αδελφοί μου χώρα, κάθε φορά που τα κεντρικά πολυκαταστήματα του Αγίου Όρους θα μας στείλουν εν ιερόν κειμήλιο των θησαυρών των. Σήμερα που περιμένομε εις την πόλη μας το τίμιο ξύλο οι άθεοι οργανώνουν εις την κεντρικήν πλατείαν αλλόκοτα σεξουαλικά όργια και γυμνιστικές τελετές. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος καταδικάζει ετούτες τις ακολασίες. Οι αριστεροί μας βουλευτές πρωτοστάτες στον αγώνα κατά της αθεΐας και της αναρχίας, δήλωσαν πως θα υπερασπιστούν έως τελευταίας ρανίδος το τίμιο ξύλο και εφόσον εκλεγούν θα ιδρύσουν το Υπουργείο ιερών λειψάνων και σκηνωμάτων δια την προστασίαν των σε αλεξίσφαιρη γυάλα, σε ειδική θυρίδα εις την Εθνικήν τράπεζα.

Santa Barbara

Λείψανα κοκαλάκια και εντόσθια, γοβάκια αγίας και κόπιτσες εσωρούχων αγίων και νεομαρτύρων, πέδιλα και καλτσάκια, κροταφικές αρτηρίες απολιθωμένες σε τίμιο ξύλο, σπλήνες και βορβοσυραγώδεις μύες, άπαν το αιμοροϊδικό και μητροκολεϊκό πλέγμα ταξιδεύουν εις την επικράτειαν δια την αναψυχή των πιστών. Όλα τα θαυματουργά κομματάκια του πεθαμένου μέσα σε ψυκτικούς θαλάμους κυρίως για συντήρηση και προστασία απ’ τη μπόχα, θα γιατρέψουν και θα θαυματουργήσουν. Εκεί όπου η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά ο αριστερός όρχις του αγίου Νεκταρίου θα κάνει το θαύμα του. Η μήτρα της Αγίας Βαρβάρας θα βοηθήσει γεροντάκια να πετάξουν τον καθετήρα και συμβασιούχους να επαναπροσληφθούν. Δεν χάνεις τίποτε μ’ ένα προσκύνημα. Κι αν σου κάτσει; Κι αν σε βοηθήσει στο τζόκερ θα σου αλλάξει τη ζωή. Και βεβαίως διαθέτουμε αγίους για όλες τις παθήσεις. Για τη στύση έχουμε τον Άγιο θεράπων, προστάτη των ουρολόγων απ’ τον οποίο διασώζεται μονάχα ο δείκτης-ω! του θαύματος- κάνοντας σε επιλεγμένους πάντα πιστούς την εξέταση προστάτη. Για τις αιμορροΐδες των άγιο Μαυρίκιο τον παλουκοφόρο, προστάτη των ταξιτζήδων και των καταραμένων ποιητών. Για τον καρκίνο την Αγία Αγάθη προστάτιδα των ακτινολόγων και των κηπουρών, της οποίας διασώζονται οι μαστοί και ο αφαλός της σε γυάλα. Την Αγία Αναστασία τη φαρμακολύτρα που προστατεύει τους φαρμακοποιούς και τα λεφτά τους στην Ελβετία. Τον Άγιο Αρτέμιο για τους βαρεμένους και τους δαιμονισμένους. Την Αγία Βαρβάρα για τα λοιμώδη νοσήματα. Ουρολοιμώξεις, δυσεντερία, ηπατίτιδες, τοξοπλάσμωση, σύφιλη, ερυθρά, αλλαντίαση, χολέρα και λοιπά. Είναι μακρύς ο κατάλογος των θαυματουργών Αγίων μας. Τι φάρμακα και εγχειρήσεις και μαλακίες. Πιστοί ανά την επικράτεια γλιτώστε το φακελάκι. Ιδού η λύση. Οι άγιοί μας. Η ορθοδοξία ποτέ δεν σας αφήνει ακάλυπτους. Έχει όλες τις ειδικότητες και καθαρίζεις σχεδόν τζάμπα. Τα πληρώνει όλα το Κράτος. Οι θαυματουργοί Ιατροί-Άγιοι είναι συμβεβλημένοι με όλα τα ταμία. Και βεβαίως διαθέτουν το πρεστίζ αρχηγού Κράτους. Κι όχι σαν κάτι μαλακισμένα γιατρουδάκια που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους. Γι’ αυτό εν Χριστώ αδερφοί, αδερφές και λοιποί, η Santa Barbara είναι εδώ. Ιδού η κάρα, ιδού το οίδημα. Προσοχή στις γριές, υπάρχει κίνδυνος ποδοπατήματος και ασφυξίας και φυσικά στους ανώμαλους που περιμένουν κάτι τέτοιες άγιες συναθροίσεις για να βάλουν χέρι οι άθλιοι!

Δεύτε λάβετε Φως

διήγησις Αγίου Καλαβρύτων και Μουσουνίτσας δια τη Οδύσσειαν του Αγίου Φωτός 

Ήτο μέρα βαριάς μελαγχολίας και σκοτοδίνης. Η πτήσις από Αθήνα είχεν καθυστέρησιν διότι ο άτιμος πιλότος έκανε μαγκιές εις την αεροσυνοδό με στόχο να την γαμεύσει εις αέρος. Ήμασταν κουρνιασμένοι σαν τσόνια 27 Πατριάρχες και 40 διάκοι εις το αεροδρόμιον των Ιεροσολύμων περιμένοντας τον μαλάκα να γαμήσει και να δεήσει κατόπιν να παραλάβει εμάς και το Άγιον Φως για τους Εν Ελλάδι αδερφούς μας, που το περιμένουν με τις λαμπάδες των και τας οικογενείας των, δια να γεμίσουν φώτιση τας ψυχάς των και τα καντήλια των. Αφού εδέησε ο ιπτάμενος εραστής απ’ το Μπογιάτι να προσγειωθεί εις το διεθνές αεροδρόμιον των Ιεροσολύμων δια να μας γλυκάνει και να μετριάσει τα μπινελίκια μας εκέρασεν τουλούμπες απ’ τα χεράκια του εν Χριστώ αδερφού Παρλιάρου Στυλιανού και μας ησπάσθη την δεξιάν. Βεβαίως πολλοί εξ ημών τραβηχτήκαμεν διότι νιώσαμεν αηδίαν απ’ τους γλυκασμούς του που εμύριζαν μουνίλα και γαλοπούλα καπνιστή. Κι αντί να σπεύσει ο άτιμος δια να αναχωρήσωμεν για την πατρίδαν ήθελε να μας κεράσει σάντουιτς με ριζότο και γίδα βραστή. Ο Άγιος Καρπαθίων και Κάτω Μουχρίτσας του έριξε ένα ξεγυρισμένο καντήλι. Ο πιλότος συνετίσθει και απεφάσισε να αναχωρήσει αμέσως. Απογειωθήκαμεν συγκινημένοι απ’ τους Αγίους τόπους ύστερα απ’ την σοβαρήν περιπέτειαν της καθυστερήσεως. Τοποθετήσαμε την λαμπάδαν με το Άγιον φως εις την business class και εδέσαμε τις ζώνες μας. Αφού εκάμναμεν το σταυρό μας δια να έχομεν πτήσιν ασφαλή ανοίξαμε το μπολ με τα κεφτεδάκια που είχε ετοιμάσει ο άγιος Αντιοχείας μαζί με άρτο και κρασί Ρομπόλα. Κάποια στιγμή ηκούσθει σαματάς και χριστοπαναγίες εκ των τεσσάρων θεματοφυλάκων διάκων της αγίας φλογός. Η ατυχία μας ηκολούθει ακροποδητί. Ω τι είχεν διαμειφθεί! Ο Άγιος Στουτγάρδης και Μέσης Αφρικής έβαλεν πιστολάκι δια να στεγνώσει την κοτσίδα του που είχεν κρατήσει υγρασίες απ’ το πρωινό λούσιμο και έσβησεν ακαριαίως το Άγιον Φως. Πανικός και σκηνές αλλοφροσύνης. Τι θα πάμε τώρα πίσω εις την πατρίδαν μιαν σβηστή λαμπάδα με τον Γκούφη! οποίαν ντροπή! Ζόφος εκατέκλυσε την αεροκαμπίναν. Ο Άγιος Συμεών εκ Πάργας Θεσπρωτίας ενόμισεν πως πέφτωμεν διότι ο άτιμος πιλότος αερογαμεί και εβγήκεν αλλόφρων εκ της τουαλέτης με τα ράσα ως τον αφαλόν και τον κούραδον ετοιμοπόλεμον. Κοινώς τα κάμναμεν σκατά και αφού περιπαθώς επέσαμε εις δίνην μελαγχολίας ο Άγιος Περγάμου και Λιοσίων επέταξε μια μεγαλοφυή ιδέαν. Να ανάψωμεν τη λαμπάδα εκ νέου με αναπτήραν. Ακολούθησαν πανηγυρισμοί και ζητωκραυγαί δια την φαεινή ιδέα του. Ο Άγιος Ζωνιανών και Τήλου έβγαλε το τσακμάκι του και άναψε τη λαμπάδαν με σφοδρόν γέλωτα κάνοντας πλάκα αφού φύσαγε τη φλόγα και την ξανάναβε για να μας δείξει πως το πρόβλημα ελύθηκε και οι Έλληνες δεν θα μείνουν με τη λαμπάδα στο χέρι. Ακολούθησε πάρτυ με σιντί από λάιβ ολονυχτία στο Βατοπέδι. Ήτο μια αξέχαστη μεταφορά θείου φωτός εις την πατρίδα. Η ώρα έφτασεν. Το αερόπλοιον ετροχιοδρομούσε εις το Ελευθέριος Βενιζέλος και ένα σμάρι πιστών επλησίαζε το σκάφος με κατάνυξη προεξάρχοντος του πρωθυπουργού Αλεξίου Τσίπρα. Η πόρτα άνοιξεν και το Άγιον φως με τιμές αρχηγού κράτους έφτασε εις τα πάτρια Ελληνικά Εδάφη. Η μπάντα παιάνιζε. Η μυροβόλος Άνοιξις εσκόρπιζε το αεράκι της και οι πιστοί μετέδιδαν με θωπίαν το χαρμόσυνον μαντάτο. Ο Άγιος Ορχομενού και Οιχαλίας άναψε τη λαμπάδα του πρωθυπουργού και τον ησπάσθει τρις. Ο πρωθυπουργός κρατούσε τη λαμπάδα με το αριστερό του χέρι. Το πλήθος αλαλάζοντας εφώναξε: Θαύμα, θαύμα. Πρώτη φορά Αριστερά.

Μαζί τα φάγαμε!

Είσαι θυμωμένος γιατί τα φάγαμε μαζί και δεν τα έφαγες μόνος σου.
Είσαι θυμωμένος γιατί χρειάζεσαι δυο υπηρέτες να σε ξεκαρφώνουν απ’ τη χέστρα.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν είσαι ο θεός και γιατί δεν θα καταφέρεις ποτέ να ξεπαστρέψεις τόσους πολλούς όσους εκείνος στον κατακλυσμό.
Είσαι θυμωμένος γιατί δε σου έδωσαν αρκετά οι Αμερικάνοι για να καταδώσεις τον Οτσαλάν.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν έγινες βεζίρης στη θέση του βεζίρη.
Είσαι θυμωμένος γιατί οι άλλοι γαμούν.
Είσαι θυμωμένος γιατί οι άλλοι αγαπούν.
Είσαι θυμωμένος γιατί οι άλλοι ερωτεύονται.
Είσαι θυμωμένος γιατί είσαι αποτυχημένος άνθρωπος.
Είσαι θυμωμένος γιατί ο μισανθρωπισμός σου είναι δυσκίνητος.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν έχεις φίλους αλλά αυλή.
Είσαι θυμωμένος γιατί πάντα βρισκόταν κάποιος να σου τη φέρει.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο της προκοπής.
Είσαι θυμωμένος που σε φτύνουν ακόμα κι αυτοί που σε γλυφαν.
Είσαι θυμωμένος γιατί σε ευνούχισε τόσο η καλοζωία που ακούς το λίπος να γουργουρίζει σε κάθε σου αναπνοή.
Είσαι θυμωμένος γιατί πάντα υπάρχει κάποιος πιο προκλητικός από σένα.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν έφτιαξες όσους κλώνους προσδοκούσες κι όσα παραδείσια παπαγαλάκια υπολόγιζες.
Είσαι θυμωμένος γιατί κάποιοι αντιστέκονται σ’ αυτό που εσύ με τόσο ζήλο υπηρετείς.
Είσαι θυμωμένος γιατί κάποιοι σε θεωρούν δοσίλογο ενώ είσαι.
Είσαι θυμωμένος γιατί από αποτυχημένος καθοδηγητής της αριστεράς έγινες ναρκισσευόμενος απολογητής του ιμπεριαλισμού.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν κατάφερες να γίνεις οσιομάρτυρας.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν είχες υπολογίσει ότι πάντα υπάρχει κάποιος πιο αδίστακτος από σένα.
Είσαι θυμωμένος γιατί οι προσευχές σου δεν εισακούστηκαν.
Είσαι θυμωμένος γιατί η επίσημη γλώσσα μας δεν είναι τα αγγλικά.
Είσαι θυμωμένος που ο Παρθενώνας είναι στη θέση του και δεν είναι στο Λούβρο.
Είσαι θυμωμένος που οι άνθρωποι αναπαράγονται.
Είσαι θυμωμένος που η ζωή σε αγνοεί και προχωρά μπροστά.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν μπορείς να γράψεις ένα ποίημα όπως εγώ.
Είσαι θυμωμένος γιατί η κοιλιά σου είναι γεμάτη βεβαιότητες.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν αγαπάς τα φλογερά ηλιοβασιλέματα αλλά τις μακαρονάδες.
Είσαι θυμωμένος γιατί βλέπεις κάποιους να καυλώνουν για μουνί κι όχι για μπιφτέκια.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν κατάφερες ν’ αφήσεις σ’ αυτόν τον τόπο όσες κουράδες άφησαν άλλοι πατριώτες πριν από σένα.
Είσαι θυμωμένος γιατί δεν κατάφερες να διαστρέψεις πλήρως το νόημα των λέξεων.
Είσαι θυμωμένος που δεν σε παίρνουν στα σοβαρά.
Είσαι θυμωμένος γιατί από μεγαλόσχημος διανοούμενος στου Λουμίδη κατάντησες παχύσαρκος γελωτοποιός στου Μπαϊρακτάρη.
Είσαι θυμωμένος γιατί ακόμα κι οι ιστορίες κοινωνικού αυτοματισμού που επινοείς είναι πιο γελοίες κι απ’ το ζηλιάρικο μάτι του δημιουργού τους.
Είσαι θυμωμένος που θα καταχωρηθείς στις εγκυκλοπαίδειες του μέλλοντος ως ειλικρινής λεχρίτης και ως κομισάριος του μπάρμπα Σαμ.
Είσαι θυμωμένος γιατί παντρεύτηκαν κι άλλοι πλούσιες όπως κι εσύ.
Είσαι θυμωμένος γιατί έχεις τόση ανάγκη τα φράγκα που φοβάσαι πως αν σου λείψουν θα καταντήσεις σαν αυτούς που πολεμάς.
Είσαι θυμωμένος γιατί δε χάρισες τόσα στους εφοπλιστές και δεν ύμνησες αρκετά τις αιμομιξίες τους ώστε να σε κάνουν αρχηγό.
Είσαι θυμωμένος γιατί υπήρξες ένα παράσιτο γαντζωμένο στο σβέρκο της εξουσίας για μισό αιώνα και παραμένεις παράσιτο γαντζωμένο στ’ αρχίδια της άρχουσας τάξης.
Είσαι θυμωμένος που δεν αυτοκτονούν αρκετοί απ’ την απόγνωση που τους έφερες.
Είσαι θυμωμένος που ο ήλιος θα γυρίζει και μετά από σένα.
Είσαι θυμωμένος σαν μαύρο καλοταϊσμένο κοράκι.
Είσαι θυμωμένος γιατί μπήκες στον κόπο να κάνεις τις προφορικές σου κακίες και γραπτές, αφού τα γραπτά μένουν.
Είσαι θυμωμένος γιατί ανακυκλώνεις συνεχώς το θυμό σου.
Είσαι θυμωμένος γιατί τα βάζεις με τόσο αδύναμους που ούτε διανοούνται να σε πολεμήσουν κι ούτε πρόκειται ποτέ να πέσουν πάνω σου στο δρόμο από κει μακριά που τους έχεις καταδικάσει.
Είσαι θυμωμένος γιατί τα θύματά σου δεν καταδέχονται ούτε να σε φτύσουν.
Είσαι θυμωμένος γιατί αυτό που υποτίθεται ότι πολεμάς είναι τα δικά σου παχύσαρκα κομματικά τέκνα που ένα ένα ξεπήδησαν απ’ την τεράστια τρύπα σου καταβροχθίζοντας το καταπέτασμα.
Είσαι θυμωμένος γιατί κοιμάσαι μόνο με λεξοτανίλ.
Είσαι θυμωμένος γιατί δε σου σηκώνεται.
Είσαι θυμωμένος γενικώς και ειδικώς.
Είσαι καταδικασμένος να πεθάνεις θυμωμένος.

Νεκρολογία Μήτσου Νταβά

[από την μονογραφία: ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑΙ]

O Μήτσος Νταβάς είχε σπουδάσει ηλεκτρολογικαί επιστήμαι στο Βερολίνο. Βέρυ τάμπλ τσόγλανος, από παιδίον εξέθρεπτε ιδίοις εξόδοις πνευματικά τέκνα με αποκορύφωμα το σύγγραμμα Ιδέες και τσόκαρα. Ο Μήτσος Νταβάς είχε ξεχαστεί στο φορμαλισμό μιας Αβησσυνίας. Μιας ερήμου πνευματικής όπου δεν υπήρχαν μπιτ θηλυκά παρά γερμαναράδες φιλόσοφοι και σπουδαία λουκάνικα. Αγαπούσε το Μπάχ και δεν έχανε την ευκαιρία να πιάνει φιλίες λέγοντας γνωμικά. Ρέκτης των ιδεών και χαοτικός αναλυτής του πολιτισμικού σοκ που υπέστη ο χωρικός που κατέβηκε για πρώτη φορά στα Κτελ Κηφισού περνώντας σε φάση εξάχνωσης της σεξουαλικής του υποτονίας. Αλλά και βαθύνους στις παλίμψηστες αυξομειώσεις συναισθήματος. Κλασικός διανοούμενος με πλούσιο μεταφραστικό έργο και δημόσιο λόγο. Αγιάτρευτα ελευθερομανής, ανατρεπτικός τόσο ώστε να παίρνει βραβεία από θειάδες ποιήτριες γκόμενες του Παλαμά και του Σικελιανού. Καθ’ όλην τη μεταπολιτευτική περίοδο, γνωστή και ως αρχή της χιλιετίας του ευνουχισμένου ακροατή, υπήρξε πνευματικός ταγός της ελληνομπαρόκ παροικίας της πλατείας Κολωνακίου, της Δεξαμενής αλλά και ακούραστος σύμβουλος του υπουργού πολιτισμικού οργασμού Νερουλάνου. Ο Μήτσος Νταβάς έλαβε μέρος στην εξέγερση του Μάη του 68 φτιάχνοντας φασουλάδα στα υπόγεια της Σορβόννης ταΐζοντας και καρδαμώνοντας τους εξεγερμένους φοιτητές. Λίγο πριν την επάρατο επταετία λειτούργησε αποστακτήρα σε στάνη κοντά στο Λιδορίκι. Τα τελευταία χρόνια έγραφε μυθιστορήματα και κριτικές στην εφημερίδα Τα Νέα. Χρημάτισε επίσης ισόβιος πρόεδρος του εκεβί. Πολυπράγμων και ακαταπόνητος, ο Μήτσος Νταβάς έχασε τη ζωή του από τροχαίο στο Καπανδρίτι όπου θα έδινε διάλεξη για τον ερωτισμό στα χρόνια της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Δίστιχα

Τόση στοργή και τόση αγάπη, οι παπάδες
για τους Αθλίους ετοιμάζουν φασουλάδες.

Αυτοί προσεύχονται ολημερίς στα θεία
τραβώντας στη μεταλαβιά μια μαλακία.

Βεβαίως είν’ ο πλούτος ανώτερη αξία
γι’ αυτό γύφτος περνιέσαι αν δεν έχεις εταιρία.

Και δεν αξίζει η ζωή σου αν δεν την πουλήσεις
θέλει φράγκα για να φας και να γαμήσεις.

Των εθνικών των επετείων ένδοξες οι μέρες
κάτω από ράσα και κουστούμια οι ζαρτιέρες.

Περνούν παιδάκια θύματα της σχολικής της ύλης
στρατιωτάκια τρυφερά για το βωμό της στήλης

εκεί, που θα γραφτούν τα ονόματα ηρωικών θανάτων
αγνής υπεραξίας και λοιπών μικρών θαυμάτων.

Την ώρα που θα παίρνουν το θεό στο κινητό
για να ρωτήσουν πότε θα ’ρθουν σε οργασμό

κι αυτός σαν μια ξανθιά περσόνα της τι βι
θα απαντά μειλίχια σαν το σοφό Ραβί.

Να ζείτε ταπεινά και τους πλουσίους αδερφούς να μη φθονείτε
δεν σας συμφέρει τέκνα μου, να ελευθερωθείτε.

2076 μ.χ

Το δίσεκτον έτος όπου η χώρα προχώρησε στα φλιτζάνια και τες προφητείες κι άκουσε τα εξ’ αμάξης απ’ τους γιουρογκρούπιζ σοφούς, που έχουν μανία με την ευσχημοσύνη και τα παρτσακλά σχέδια, επετράπη η μπομπότα και ο ζόφος, θεσμοθετήθη η αυτοχειρία και επετράπη ξανά το όνομα Χαρίκλεια-εκ του χάρου-που ήταν χρόνια απαγορευμένο. Χορτασμένοι με μπόλικο έρωτα μεταπολίτευσης οι κάτοικοι της χώρας άρχισαν να διηγούνται παλαιές ιστορίες με κότες και συνεταιρισμούς που είχαν ακούσει από γονιούς και παραμυθάδες. Επροτάθη μάλιστα να σφαγιαστούν οι μεσάζοντες και να ριχτούν σε λάκκο με χημικά. Ο κόσμος έτρεχε στις παρυφές της πόλεως και στις Τρείς Γέφυρες κοντά σε χωράφια για να πάρει πατάτα Νευροκοπίου και ζόχια Δομοκού. Εκφράσεις από παλαιά ποιήματα βγήκαν στην επιφάνεια και κάποιοι είπαν στ’ αρχίδια μας δε θέλουμε ηλεκτρικό, έχουμε και το σπαρματσέτο. Σταμάτησαν μάλιστα κι οι ανασκαφές αφού συμφωνήθηκε ελλείψει χρημάτων να μην ξανασχοληθούμε με το παρελθόν. Οι επεμβάσεις σιλικόνης στο στήθος μεταφέρθησαν σε πλησίστιες Βαλκανικές χώρες όπου το βάμμα ιωδίου και τα υγρά φρένων ήσαν φτηνά. Σχολεία συγχωνεύτηκαν και νέα βιβλία μαγειρικής βγήκαν στην αγορά. Ο οργανισμός Λαμπράκη μετά από πρόταση του Γιώργου Βέλτσου αποφάσισε να κάνει περιτομή στο προσωπικό του για να κλείσει πιο εύκολα δουλειές με το Ισραήλ. Η Νάντια Μπουλέ επήγε ως εθελόντρια στη Νετ προλογίζοντας το Αντρέι Ρουμπλιόφ και η Βάνα Μπάρμπα ξαναγύρισε το mediteraneo σε μια πιο πολιτική εκδοχή με γριές. Αυτή την μακρινή εποχή έγινε η ανασυγκρότησις της χώρας. Νέες λέξεις κατεχωρήθησαν στο λεξικό Μπαρμπινιώτη και επιτέλους έπεσε δραματικά το εργασιακό κόστος. Η χώρα ξαναπήρε τ’ απάνω της, βγήκε στις αγορές και στα σκλαβοπάζαρα. Οι πολίτες σήμερα καταναλώνουν φτηνή πατάτα, ζαρζαβατικά και καμπρολάχανο. Κυκλοφορούν με μάσκες τελευταίας γενιάς αφού η χώρα έγινε ένα τεράστιο εργοτάξιο παραγωγής ενέργειας. Φυσικό αέριο, πετρέλαιο, πετροχημικά. Κάθε σπιθαμή γης δίδει εις την ανθρωπότητα ενέργεια. Η χώρα που ήτο κατάπτυστη στα μάτια ευρωπαίων και μη, σήμερα τροφοδοτεί με ενέργεια ολόκληρο τον πλανήτη. Η πολυπόθητη ανάπτυξη έγινε κανών, ο δημόσιος τομέας καταργήθηκε και τα πανεπιστήμια εγίναν Χάρβαρντ και Μπέρκλει. Τους ζητιάνους και τους λαθρομετανάστες τους βρίσκεις πλέον ως κέρινα ομοιώματα στο μουσείο Βρέλλη. Οι θυσίες και οι εκκαθαρίσεις πιάσανε τόπο. Οι κυβερνώντες τού τότε και ο Νταλάρας γιορτάζονται και τιμούνται ως αντιστασιακοί. Άνθρωποι που κυνηγήθηκαν και χλευάσθησαν απ’ το πλήθος και τον όχλο αποκατεστάθησαν. Η χώρα γέμισε προτομές και μετονομάσθη σε Athens ανακηρύσσοντας την athens voice σε επίσημο και μοναδικό έντυπο της χώρας με περήφανο χορηγό την αμερικάνικη πρεσβεία. Το έντυπο που καταβαράθρωσε τον κομουνισμόν και το γερούνδιο απ’ τη λογοτεχνία. Οι συντάκτες του θεωρούνται ήρωες φεντεραλιστές και τιμούνται παντοιοτρόπως στα γιουροφερνάλια που γιορτάζονται παγκοσμίως την εικοστή πρώτη Μαρτίου μαζί με την ημέρα ποίησης, μπριζόλας, ύπνου και πεολειχίας.

Σατυρικόν

Ανακάλυψα σ’ ένα συρτάρι τις προτάσεις που είχα κάνει, παλαιόθεν, προς τον σύλλογο ευσπλαχνικών κυριών της πόλης μας. Μιαν άκρως δραστήρια οργάνωση πλουσίων κυριών, που, ενεργητικά και καθολικά ήσαν ταμένες στην ανακούφιση των αναξιοπαθούντων αυτού του κόσμου. Η πρόταση αφορούσε τα μπορντέλα. Ή καλλίτερα τα δύστυχα δίποδα αρσενικά που σπαταλούσαν το χαρτζιλίκι τους για να ξεκαυλώσουν, μιας και η τρέχουσα ηθική δεν επέτρεπε εργολαβίες μεταξύ χριστιανών εκτός γάμου. Τριχωτοί άντρες που ζούσαν για το γήπεδο, χήροι νεοπαγείς, δικαστές που έγραφαν ποιήματα, ανυπόμονοι αρραβωνιασμένοι, συμβολαιογράφοι αιχμάλωτοι της συμβατικότητας, παπάδες πυρωμένοι απ’ τις λάβρες του πόθου, άντρες που είχαν μιαν αρρωστημένη δειλία ή άντρες που τους χτύπησε μια δυσμένεια της φύσεως. Δυσμορφία, ατελής στύση, ιδιάζουσες διαστροφές. Το μπορντέλο ήταν γι’ αυτούς ένα ευαγές ίδρυμα, αναντικατάστατο και φιλανθρωπικό. Θα μπορούσαν λοιπόν οι ευσπλαχνικές πλούσιες κυρίες να παίξουν το ρόλο των δύστυχων κοριτσιών που αναγκαστήκαν να βγουν στο κουρμπέτι λόγω πενίας. Που έγιναν βορά του νταβατζή του μητροπολίτη και του χωροφύλακα. Ο σύλλογος κυριών θα μπορούσε να αναλάβει αποτελεσματικά τη σεξουαλική αποκατάσταση των αδικημένων αντρών. Θα μπορούσαν να συνεισφέρουν σφόδρα στην εκπαίδευση ιδρύοντας ερωτικά σχολεία, κάτι σαν λύκεια του οργασμού. Οι ευσπλαχνικές κυρίες θα μπορούσαν να καταργήσουν τους οίκους ανοχής φτιάχνοντας τους οίκους μη ανοχής. Αν οι ταλαιπωρημένες κοπέλες ανέχονταν, που σημαίνει πως υπόφεραν με συγκατάβαση, οι κυρίες θα πρόσφεραν αμισθί το σώμα τους και την ίδια τους την ύπαρξη για να ικανοποιήσουν τους δούλους του θεού που δεν είχαν πού την ψωλήν κλίναι. Η πρότασή μου αυτή όμως, εκλάπη και αντιγράφη σκαιώς από στελέχη οπαδούς και φίλους του πανελληνίου σοσιαλιστικού κινήματος το οποίο είδε την ουσία της οραματικά, βάζοντας στόχο να την υλοποιήσει καθ’ ολοκληρίαν. Κατάφερε να κάνει τις υπηρεσίες ζηλευτά μπουρδέλα, φυσικά με επιστημονικές ονομασίες, όπως πολεοδομία, κεπ, εφορία, ικα, τεβε και λοιπά ανοίγοντας νέους λαμπρούς δρόμους στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των ελλήνων. Φτιάχνοντας σχολές δημόσιας διοίκησης, δηλαδή σπουδαγμένες πουτάνες έτοιμες να ανασυγκροτήσουν τον ετοιμόρροπο δημόσιο τομέα. Η σημερινή όμως κρίσις ανάγκασε τους γερμανούς φιλέλληνες, παιδεραστές, κοπρολάγνους και ποδόφιλους χριστιανοσοσιαλδημοκράτες και οραματιστές του τρύπιου ράιχ και της ξανθιάς μπύρας να κλείσουν οριστικά τα μπορντέλα της χώρας, τις σχολές και τα μαυσωλεία της κομματικής ερωτικής σέχτας. Δυο μεταλλαγμένοι θαλάσσιοι ελέφαντες τέως αντιπρόεδροι που φημολογείται ότι έχουν εξαφανίσει το φυτοπλαγκτόν της μεσογείου, οπαδοί του φεντεραλισμού-δηλαδή της ΟΕΜ (ομοσπονδία ευρωπαϊκών μπουρδέλων)- μαζί με τη συνδρομή της τρόικα, ενός μυθικού ανδρογύναιου τέρατος έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την μύηση στο σοδομισμό των κατωτέρων τάξεων αλλά και μιας μεγάλης μερίδας των μεσαίων στρωμάτων. Οι εν λόγω αντιπρόεδροι βεβαίως έχουν χεσμένο το πολιτικό κόστος διότι ενυμφεύθησαν νωρίς πλούσια και καπάτσα κορίτσια. Ευυπόληπτες κυρίες, δραστήριες και ευσπλαχνικές, ιδρυτικά μέλη των συλλόγων ελεημοσύνης της χώρας. Ελέγετο μάλιστα πως όταν η ιέρεια της ελληνικής ολυμπιακής επιτροπής καλεί εις το σαλέ της στην Ελβετία τους σωτήρες του έθνους πέφτει πολύ καλαμπούρι. Γλεντζέδες άνθρωποι, ελεύθεροι, κυρίες που έχουν το μουνί τους ταμένο στη σωτηρίας της πατρίδας. Γυναίκες εφοπλιστών και βιομηχάνων, επιχειρηματίες και καναλάρχες που βγάζουν τις κυρίες τους στο κουρμπέτι των αγορών. Οι λεγόμενες γαμιόλες του πι-ες-άι. Ετελέσθη μάλιστα συμβολικά κι ένας γάμος. Ο γνωστός κύριος τραπεζίτης, ο σοφός αγκιτάτωρ ενυμφεύθη την διευθύντρια του διεθνούς νομισματικού ταμείου την επονομαζόμενη «γελαδομούνα» σε ένα ευρωπαϊκό πάρτι με τεχνογνωσία από μπούνγκα μπούνγκα. Ο θρύλος λέει πως μαζεύτηκαν στη μεγάλη αίθουσα όλες οι πουτάνες με τουαλέτες και οι κύριοι με σμόκιν. Η «γελαδομούνα» ντυμένη στ’ άσπρα μ’ ένα λεπτό τούλινο βέλο, ζήτησε απ’ την τραγουδίστρια της βραδιάς να ερμηνεύσει το Ave Maria του Schubert, κι ενώ εκείνη τραγουδούσε, όλος ο κόσμος έκλαψε.