Αγαπητέ θεέ
ευλόγησε τις μπόμπες μας
τους μητροπολίτες μας
τους μισθωτούς
ευλόγησε τις σφαγές
ευλόγησε τους διανοούμενους
και τις επιφυλλίδες τους
ευλόγησε τον τυφλοσούρτη του εκθεσά
που φτυαρίζει τέφρα
για τους κουραμπιέδες των πανελλαδικών
ευλόγησε τους κομματάρχες και τα Hondos center
τη σβάστικα και τις θεούσες
τους νομικούς και τους εργολάβους
ευλόγησε τη μεγάλη έκρηξη
και τη θεωρία των πάντων
το τσιμέντο και την αρχαιολατρία
ευλόγησε την αστυνομία και το στρατό
την τεστοστερόνη του πατριώτη
τις σημαίες των κρατών
τα σώβρακα των πρωταθλητών
ευλόγησε τ’ αρπαχτικά
τους χριστιανοφασίστες και τα ΜΑΤ
ευλόγησε τον εκσυγχρονισμό και την απασχόληση
την Αττική οδό και τη ζεύξη Ρίου Αντίρριου
ευλόγησε το έθνος μας και τα επιτόκια
την κυρία Βαρδινογιάννη και τα ιδρύματα
ευλόγησε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας
την μπάρμπι του έθνους μας
και της ελεύθερης αγοράς
ευλόγησε το χρηματιστήριο
και την ιδιωτική πρωτοβουλία
ευλόγησε τον σύντροφο απεργοσπάστη
την πουτανιά και τις αθλητικές εφημερίδες
ευλόγησε το μέγαρο μουσικής
και την αμερικάνικη πρεσβεία
τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του
ευλόγησε τους ακαδημαϊκούς και την Κική Δημουλά
Αγαπητέ θεέ
ευλόγησε το υπουργείο παιδείας
και τη γραφειοκρατία
την εργατική τάξη που παράγει
κρέας για τα κανόνια και τις οικοδομές
ευλόγησε τον οικογενειάρχη και το μαστροπό
τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και τον καρκίνο
ευλόγησε τον Ομπάμα και τον Μακέιν
τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
τα ολοκαυτώματα
τους καταυλισμούς
την ευγονική
ευλόγησε τη βουλή των εφήβων
και το στρατό κατοχής
ευλόγησε το έγλημα και τον Άρειο Πάγο
ευλόγησε τους Πατρινούς και τα μαγαζιά τους
ευλόγησε το αιώνιο καρναβάλι της ζωής ……………..
σου εσωκλείω και επιστολή Αφγανών προσφύγων
μιας και δεν είναι δικά σου παιδιά
αλλά ενός κατώτερου θεού
με τις ευλογίες σου
αδέσποτος σκύλος
Τα σπίτια μας είναι φτιαγμένα από χαρτόνι
Ίσως αυτό το κείμενο δε θα έχει καμία επιρροή στους Έλληνες, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, ίσως δεν έχει νόημα γι’αυτούς.
Γιατί είμαστε πρόσφυγες; Υποφέρουμε από 30 χρόνια πολέμων στο Αφγανιστάν. Αγανακτήσαμε απ’τον πόλεμο και τη βία. Γι’αυτό βρισκόμαστε στις πύλες της Ευρώπης αναζητώντας άσυλο.
Αν εμείς, οι οικογένειές μας, τα μικρά παιδιά μας, οι φίλοι μας δεν είχαμε υποστεί τη βία, τον πόλεμο και την τρομοκρατία (τις βόμβες και τις ρουκέτες) στη χώρα μας, δε θα είχαμε καταφύγει σαν πρόσφυγες σε καμία χώρα και δε θα ήταν αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό που βλέπουν όλοι σε εμάς, του πρόσφυγα.
Ζούμε σε παραπήγματα φτιαγμένα από χαρτόνι και πλαστικό, κάτω από τον ήλιο και την ανυπόφορη ζέστη, δεν έχουμε νερό και τροφή, ούτε ηλεκτρικό και τα βασικά αγαθά για τη ζωή. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος αλλά η αστυνομία, το λιμενικό, κάποιοι Έλληνες που ζουν γύρω απ’τον καταυλισμό μάς αντιμετωπίζουν σαν να μην είμαστε ανθρώπινα πλάσματα.
Απ’τους ήχους των όπλων και των εκρήξεων, από τα κατεστραμμένα και καμμένα σπίτια έχουμε μαύρες αναμνήσεις. Όπου κι αν πήγαμε, αντί για τη βοήθεια που αναζητούσαμε βρήκαμε τιμωρία. Ζητήσαμε από την ελληνική κυβέρνηση και την ευρωπαϊκή ένωση, μια καλή μεταχείριση σχετικά με τη ζωή. Δεν είμαστε ευτυχισμένοι με τη ζωή και τα προβλήματα που έχουμε στην Πάτρα.
Δεν είμαστε εγκληματίες, μη μας κατηγορείτε και μη μας φέρεστε σαν εγκληματίες.
Δραπετεύσαμε από το Αφγανιστάν εξαιτίας του πολέμου, της βίας, της αδικίας και της ανασφάλειας. Διασχίζουμε χιλιάδες μίλια κάτω από αμέτρητους κινδύνους για να βρούμε καλύτερη ζωή, ελευθερία και δημοκρατία αλλά δε βρήκαμε τίποτα εδώ.
Πού είναι εκείνος ο Μεσσίας που μιλούσε για δικαιοσύνη, ελευθερία; Υπάρχει κανείς που να ακούει τη φωνή μας;
Είμαστε ήδη φυλακισμένοι στον καταυλισμό μας και ακόμα κι αυτόν θέλουνε να τον καταστρέψουν. Κάθε φορά που βλέπουμε τους τραυματισμένους αδερφούς μας, με σπασμένα χέρια, σπασμένα κεφάλια, σπασμένες καρδιές τότε κι η ψυχή σπάει, σκοτεινιάζει -ψυχορραγούμε.
Σεπτέμβρης 2008
ΑΦΓΑΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΑΤΡΑΣ
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 