Να είστε ευγενικοί με τους νεκρούς
όταν τους γράφετε γράμματα
όταν τους στέλνετε ποιήματα
όταν τους κρατάτε το χέρι
όταν τους διαβάζετε τον πόνο σας.
Να ζείτε γι’ αυτούς
όπως αυτοί ζήσανε κάποτε για σας
να τους μνημονεύεται
για το οχτάωρο
για το θερμοσίφωνο
για τον έρωτά τους που άφησε πίσω εσάς
για τις εφευρέσεις τους που σας μαλακώνουν τον πόνο
για τον Ντοστογιέφσκι και τους δαιμονισμένους του.
Να είστε ευγενικοί με τους νεκρούς
όταν βρέχει και ψιθυρίζετε τ’ όνομά τους.
Να είστε ευγενικοί με τους δικούς σας νεκρούς.
Αυτούς που ανοίξαν εισαγωγικά σ’ έναν άγριο κόσμο
γράφοντας ανεξίτηλα λέξεις όπως
καύλα, ζωή, χαρά, ελευθερία,
προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε,
να χαρείτε κι εσείς τις ερωμένες του ήλιου
που έρχονται την αυγή και σας ροκανίζουν τα μυαλά
και σας ξεσηκώνουν απ’ τα ομορφότερα όνειρα της νύχτας
και σας καυλώνουν
και σας δαιμονίζουν
και σας παντρεύουν με τη ζωή.