Το πιο σύντομο ποίημα είναι
απροσδιόριστο και απροσπέλαστο.
Είναι μονόφθαλμο και χνουδωτό.
Τα λέει έξω απ’ τα δόντια σαν τα
άπειρα μικρά σοφά μερμήγκια.
Δεν παραδίδεται ολότελα όπως
οι όμορφες στο κρεβάτι αλλά
αφήνει πίσω υποψίες για τα
ντροπαλά βλέμματα της αγάπης.
Αφήνει πίσω λίγο αίμα σαν
χτυπημένο ελάφι. Και συγκινεί
ίσως κάποιους πληγωμένους
θανάσιμα που έχουν όλη τη θλίψη
της γης μεσ’ τα μάτια τους. Και το
ζεστό χτυποκάρδι της καύλας
στα υγρά τους καλούπια.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 