Λεπτή χειρονομία για τη νύχτα

Κυρά που σε τραγούδησε
ο Ρίτσος με όλη την αδιακρισία
του ρομαντισμού, οι σάτυροι
ανθολόγοι που σου βαλαν χέρι,
οι θρησκευτικοί ποιητές, η σχολή
της Φρανκφούρτης, οι δισκογραφικές
ο Καζαντζίδης. Κυρά κοστούμι και
πιτζάμα του νοικοκύρη, ύπαρξη
που δαμάζεις κάτω απ’ το ντους
το αφηνιασμένο σκοτεινό στόμα.
Κυρά που σωρεύεις χίμαιρες, δάκρυα,
αναφιλητά. Κυρά που σερβίρεις μπράντι
και κατουράς ηδύποτα, είδα τα βυζιά σου
πεταμένα σε παλιατζίδικα της Θηβών
είδα στον αφαλό σου φωτάκια και
στο χέρι σου μαστίγια για να
καυλώσεις το μακρυχέρι θεό της στέρησης
είδα να κουβαλάς κασόνια με όλμους
να μπαλώνεις κάλτσες να θρέφεις σκυλιά
γέρους πεταλούδες απ’ τις κόγχες των ματιών σου
εγώ ο άντρας σου που ήρθα στο κρεβάτι σου
και δε σε βρήκα