Λάζαρε Δεύρο Έξω

εικαστική απεικόνισις του Πρίγκηπος Prince  

στο Γιάννη Ζελιαναίο και στο Βάσο Γεώργα 

Παραδόξως διαισθάνομαι την απειλητική μαγγανεία του Πρίγκηπος. Τα βόλια απ’ την αφόρητη διαφάνεια της περιστρεφόμενης διάθεσης του που αυτομόλησε στο λυγμό και στην απαλή λάβρα.

Η παρακμή, διατυμπάνιζε ποιητικο-σπασμωδικώς, δεν είναι διόλου πιο ασταθής και διόλου πιο παράδοξη από την άνοδο.

Το μαζικό λοξοδρόμισμα στη χαρά και τη μουσική που απογειώνει τα πάθη.

Η θλίψη της φτώχειας μες στο φόντο της γενικής τύφλωσης παίρνει θέση πάνω στη σκηνή βγάζοντας απ’ τη λιχούδικη φωνή του Πρίγκηπος ζεστό χνώτο αγριάδας κι ευγνωμοσύνης.

Μόνο χορός και ρυθμός που κροταλίζει και μόνο σκυθρωπή και επίμονη σοβαρότητα για να καρναβαλίσει κάθε μουσικό σπασμό της επιληπτικής του ιδιοφυΐας.

Και μόνο συναίσθημα δρόμου και περιπλάνησης όταν καθόταν έξω από τα McDonald’s, μόνο και μόνο για να μυρίζει, επειδή δεν είχε λεφτά για να αγοράσει φαγητό.

Και μόνο αυτός, ο προβοκάτορας της καλοζωίας, γλίστρησε στο: Δεν πιστεύω στον χρόνο. Δεν μετράω. Όταν μετράς, γερνάς.

Πρίγκιπας όλων των εθισμών και χρυσόψαρο μαγκωμένο στις κοριτσίστικες λούπες χαράς και οδύνης του ψυχωτικού βυθού του θεάματος.

Ανδρόγυνος έως λειψάνου. Παράλυτο εμπόρευμα της Αμερικής. Μαύρος, φρικιό, που η γάγγραινά του άνθισε σε κομμωτήρια ρουχάδικα και φαστφούντ.

Καψομένος, καταμόναχος και για πάντα φτωχός, μες στη χλιδή που ευωδά το ματαιόδοξο πλοκάμι της στ’ αυτί του θανάτου.

Τραγούδα τώρα γκεσέμι και ρουφήχτρα που εξόκειλες στον Ιεχωβά. Τραγούδα αλειμμένε λάδι και βλαμμένε αβυσσάρχη, ο ήλιος θα σε σπείρει στην αμφίστομη κόγχη Της. Στη σχισμή της.

Λάζαρε δεύρο έξω.

You don’t have to be rich/to be my girl/You don’t have to be cool/to rule my world.