Μάης του 68 Ή ευλόγησον δέσποτα το Noor One

Συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό φίλων και γνωστών για το Μάη του 68, μα εκείνη την εποχή χρειαζόσουν τουλάχιστον ένα αεροπορικό εισιτήριο για να πας στο Παρίσι και να κάνεις εξέγερση.

Τον καιρό εκείνο οι εξεγέρσεις γινόταν απ’ τους μπουρζουάδες που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από ανία.

Διάφοροι πλιατσικολόγοι, τα κονομάνε χοντρά πενήντα χρόνια μετά, πατώντας πάνω στην αγάπη των ψευτοκουλτουριάρηδων δήθεν για την αυτονομία, την ελευθερία και τα άλλα κλασμένα μαρούλια.

Η ίδια εξουσία, ενσωμάτωσε μετά την εξέγερση τους εξεγερμένους αλλά και τις ιδέες τους, σε τέτοιο βαθμό που απορείς πραγματικά με όσους δεν βλέπουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν τον αναχρονισμό και την αντίδραση.

Ο Πουλαντζάς μιλάει ανοιχτά για τον πράκτορα Καστοριάδη που το πρωί εργάζεται στον Ο.Ο.Σ.Α και το βράδυ γράφει δοκίμια για λοβοτομημένους αναρχικούς που έγιναν αναρχικοί για να αντιδράσουν στον δεξιό μπαμπά.

Δεν μιλάμε φυσικά για τους λίγους ρομαντικούς που το σκασαν νύχτα για την Προβηγκία ή την Τεργέστη αλλά για τα πολλά και αμέτρητα κοράκια που διοικούν σήμερα την Ευρώπη.

Ολόκληρη η μεσήλικη παρέα που διοικεί σήμερα την Ευρώπη είναι σπουδαγμένη στο Μάη του 68.

Οι Έλληνες διανοούμενοι του αθηνοκεντρικού ελληνοχριστιανικού μας πολιτισμού, μεταξύ τυρού και αχλαδιού αρέσκονται να κωλοτρίβονται στα πόδια των μπουρζουάδων.

Ο Ωνάσης, ο Λάτσης και τα άλλα νεόκοπα φυντανάκια που με χουντικά δάνεια αγόρασαν όλα τα σαπιοκάραβα τού πλανήτη για να κατακτήσουν τις αγορές κάθε ηπείρου τώρα στα ιδρύματά τους χαϊδεύουν τ’ αρχιδάκια διανοούμενων και καλλιτεχνών κάνοντας εκδηλώσεις για τον Μάη ή τον Οχτώβρη, θάβοντας την εργατική τάξη στα ερείπια των κατακτήσεών της.

Σήμερα στην ψωροκώσταινα όπου οι σεβαστοί-απ’ τη συμμορία της εκκλησίας και του κράτους-πρεζέμπεροι αγοράζουν τρυφερό άγουρο κρέας απ’ την Ταϊλάνδη για να περάσουν καλά, οι φιλομάηδεςτου 68 κρύβονται πίσω απ’ το ένδοξο κωλοδάχτυλό τους.

Εκεί που πίνεις το καφεδάκι σου με το ένα ευρώ διαβάζεις στη φρι πρες και μια σπουδαία μαλακία.

Το ξέσπασμα-λέει-του Μάη άνοιξε δρόμους, πρότεινε νέες συμπεριφορές, ήταν ένας εκθειασμός της ροής και των πυκνώσεων του χρόνου, μια κολοσσιαία επιμήκυνση των δευτερολέπτων, το προοίμιο σε έναν άλλον πολιτισμό, σε μιαν άλλη αντιμετώπιση της καθημερινότητας. Ήταν τα πρώτα εκρηκτικά βήματα προς ένα άλλο σχέδιο ζωής.

Ένα σχέδιο ζωής που όπως μεγαλοφώνως αποδείχθηκε λέει: ας περνάμε εμείς καλά κι άλλοι στ’ αρχίδια μας.