Αριστερά, απ’ τη μεριά της καρδιάς Ή ωδή στα μεθύσια των μηδαμινών

Αν υπόσχεται κάτι ο έρωτας, αυτό είναι η ικανοποίηση της δίψας για περιπέτεια και περιπλάνηση στις πιο ανεξερεύνητες περιοχές.

Τα στομάχια μας ξεθεμελιώνονται και οι μήτρες μας καταβροχθίζουν με ακόρεστη βουλιμία τις ποιητικές παρορμήσεις του πνεύματος που μεταμορφώνεται σε παχύρευστο σπέρμα.

Ευνοημένο απ’ την τόλμη και την τύχη, το αενάως περιφερόμενο σαρκίο μας βρίσκει εκτός του τάφου και του θανάτου μιαν ουσία μέλλοντος και δημιουργίας. Εν μέσω παρακμής ακμάζει στους πιο υψηλούς βαθμούς ακολασίας, παραμένοντας αθώο μες στις κολπικές εκκρίσεις του συμπαντικού θήλεος.

Θα ήταν ένας επιτήδειος μεγαλομανής ο έρωτας, αν δεν ήταν η αιώνια λόξα της ύλης ενάντια στην αληθινή χάβρα παγκόσμιων και αλλοπρόσαλλων νόμων.

Θα ήταν ένας απατεώνας, αν δεν ήταν κάθε φορά ο ωραίος ζεστός ήλιος που μας ξυπνά απ’ το ληθαργικό σκοτάδι της έγνοιας του βιοπορισμού και της επιβίωσης.

Η ένωση που προπαγανδίζει ο έρωτας, σε κάνει να μην πιστεύεις πια στο θάνατό σου αλλά στην αθανασία σου. Να μη νοιώθεις αυτό το ανούσιο τίποτα που το ξεφλουδίζουν οι καταστάσεις, αλλά ο καβλωμένος βασιλιάς των ακηδεμόνευτων πραγμάτων που ούτε χαίρονται ούτε λυπούνται, αλλά υπάρχουν.

Πολλές φορές ο έρωτας σε καταστρέφει τόσο που βλέπεις μόνο το θάνατο να βγαίνει κερδισμένος.

Κουρδίζει ανάποδα τις πιο γλυκιές μελωδίες, εκτοξεύοντας τα σκατούλια της απόγνωσής του στα μούτρα μας.

Και γινόμαστε πάλι μάσκες και πετσιά ανικανοποίητα, αγάμητα, ληθαργικά εκτοξεύοντας τη δειλία μας και τη φανταρίστικη ηθική μας προς όλες τις κατευθύνσεις. Το πάθος γίνεται ο μεζές για το ούζο, αφήνοντας πίσω τις πιο βίαιες και αγριωπές σιωπές.

Η αγκαλιά γίνεται μέγγενη και η αγάπη η συνταγογραφούμενη θεραπεία του παπά και του ψυχολόγου.

Άλλοι ζητιανεύουν τον έρωτα κι άλλοι τον πετάνε στα σκουπίδια. Άλλοι τον μαγαρίζουν αντί να τον κάνουν μπουρλότο ενάντια στην ανιαρή τους ζωή κι άλλοι τον κάνουν ακαδημαϊκό μάθημα και αποστειρωμένο πνευματικό μπιμπελό.

Μα ο έρωτας δεν διαθέτει ίχνος σοβαρότητας. Διακοσμεί τις χέστρες και τα σφαγεία με τις εκκρίσεις του, σαμποτάρει την στερημένη ζωή σπάζοντας το σπυρί της ατέρμονης πλήξης, εκτοξεύοντας το πύον του εναντίον του χρόνου και της φθοράς, εναντίον της εξουσίας που μας θέλει κουτάβια της.