Λίγη βία ακόμη

lig

Να ξέρετε πως όσοι καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται δεν καταδικάζουν τη βία που προέρχεται απ’ αυτούς.

Η βία είναι ο βαρύς χειμώνας.

Η βία είναι τα βαμπίρ της εξωφρενικής φρονιμάδας.

Η ντροπαλοσύνη του Διονυσίου Σολωμού. Ο κόντε κοιμόταν στο μικρό εκκλησάκι των στεναγμών. Με όλο το επτανησιακό του φλέγμα αφομοίωσε την απειλή των τραγωδιών του Μοριά. Λίγο σαν τους αμερικανούς κρουαζιερίστες που χόρευαν φοξ τροτ μυρίζοντας τέφρα Σμυρναίικη. Και λίγο σαν απεσταλμένος του ΟΗΕ στα χασάπικα.

Η βία καταλαμβάνει χώρο και χρόνο. Κυρίως έναν αέρα μυστηρίου στο δωμάτιο της τηλεόρασης.

Τα μερμήγκια που μεταφέρουν πτώματα και τροφές.

Ο νάρκισσος έχει στο βλέμμα τη γλυκιά βία της υποταγής στους αυλικούς του. Με τα παιδικά παντελονάκια σκιάχτρου που διαβάζει κόμικς.

Ο βίαιος απαγγέλλει ποιήματα. Η φωνή του είναι βία στο στόμα της ερωμένης.

Ο σερβιτόρος είναι ο θεατρίνος που περιφρουρεί τις επιθυμίες μας. Την αδυναμία να περιποιηθούμε οι ίδιοι τον εαυτό μας.

Η βία εκπορεύεται απ’ τους στοχαστές. Κι να δε διαλέξεις τον κατάλληλο στοχαστή θα βιαιοπραγήσουν πάνω σου οι Ερινύες.

Οι τρελοί άνθρωποι πηγαίνουν στη βία από άλλο δρόμο. Ο στρεβλωμένος νους πιστεύει στον Τρωικό πόλεμο.

Το άκακο αρνάκι ή ο καλός άνθρωπος δεν υπήρξαν ποτέ. Πάντα τα λιγότερο κακά πλάσματα προκαλούσαν μέγιστη βία.

Τα άκακα πλάσματα βιαιοπραγούν προγραμματικά. Για την πίστη τους κάνουν σταυροβελονιά το πετσί των απίστων.

Ο άπιστος ο άθεος ο άθρησκος είναι στερημένος από βία. Γράφει πρωινές ώρες ποιήματα για γυμνά κορίτσια. Τα μανιφέστα έχουν δική του μυρουδιά. Δεν είναι τόσο ζηλόφθονος όσο οι γραφειοκράτες.

Η βία είναι να κάθεσαι αποκηρυγμένος απομονωμένος και ντροπαλός και να γράφεις.

Η αγοραφοβία κάποιων είναι αποτέλεσμα βίας.

Με ένα κυματισμό χαρτονομισμάτων λαδώνει ο πλούσιος τη μη βία.

Η βία του κλέφτη και του ληστή είναι τα χαρτάκια καραμέλας των δελτίων ειδήσεων.

4 σκέψεις σχετικά με το “Λίγη βία ακόμη

  1. Παράθεμα: Λίγη βία ακόμη | Ελεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση

  2. Παράθεμα: Λίγη βία ακόμη | Ώρα Κοινής Ανησυχίας

  3. Πολύ μου άρεσε. Πράγματι η βία κρύβεται στα λογής λογής simulacrum της προσποιητής της ανάσχεσης. Μέσα. Αλλά μη μας αντιτάσσεις ως λύτρο, τη μεγαλύτερη βία της ομολογιακής αθεϊας. Πρόκειται για την ασθένεια που εκδηλώνεται με την καταναγκαστική ανάπαυση στη βαρύτητα του ελάσσονος που θνήσκει και την παραίτηση απ’ την περιπάθεια του απείρου – μια ορφανιά απ’ τον καημό για πανανθρώπινους κήπους καινών ουρανών. Αυτοκτονία κατά του ολικού έρωτα που εμφιλοχωρεί στους αρχαϊκούς ιστούς των σωμάτων μας. Λόγος των εκστάσεων, φρενήρης. Άθεος είναι ο νοικοκύρης που δε χαϊδεύει και ο εργάτης ή η χήρα που αποταμιεύει γιατί δεν πιστεύει οτι μια νυχτερινή ενστάλαξη δροσοσταλίδας απ’ τους λωτούς των εφήβαιων μπορεί να διασπείρει επείγουσες πυρπολήσεις στα σιδηρόφρακτα βιοπολιτικά κελιά μας.

    υ.γ: δεν υπάρχει αθεϊα στην ποίηση. Όπως δεν απουσίαζει η εμπρηστική ιερότητα απ’ το εξεγερσιακό κέλευσμα.

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε