Τροπάριο για χείλη υγρά

Πολλά μας βγαίνουν κούφια αλλά
έχουμε το χούι εμείς να λοξοκοιτάμε
σκύλες και Χάρυβδες του βίου.
Εραστές που κρεμάστηκαν απ’ τα
κορδόνια τους μνήμες μπανάλ
κάποιων που προβλέπουν αποβραδίς
την επόμενη και στρώνονται στον
υπνάκο ήσυχοι. Κατεβάζοντας
όνειρα παλαιάς κοπής μπάζοντας
χειλάκια που δεν τους δόθηκαν
στον ξύπνο και χάδια που δε θα
πάρουν ποτέ στο δερματάκι τους
καθώς αυτό μοιχεύεται με ρίγος
θυμάται και ξεσπάει κάθε τόσο
εμπλέκοντας κομμώτριες και άλλες
περαστικές. Όσες ξεκοίλιασαν με
το χνώτο και το σεσημασμένο
βογγητό αγίους χωμένους σε
βουβώνα αχόρταγο αλφαδιά
με τον ήλιο του απογεύματος
και την αυτόνομη υγρασία κυράς
που νείρεται νυφικό και τούλια
για να στραγγίξει τ’ αχαμνά
κάποιου που εσάστισε στην εσχατιά
μπροστά των συμπληγάδων της μηρών
αιμόφυρτος σκιαγμένος
άνδρας μοι έννεπεν  μισθοφόρος
οργασμούμενος ευθυτενής
με τον πριαπισμό του κυλιόμενο
επωάζοντας λαίλαπα οργασμού
και σπιρτάδα για τις εφέστιες
ωοθήκες.

Οι όμορφες

Φράκαραν οι όμορφες σε λόγια
ποιητικά. Πυκνόμαλλους λοφίσκους
που περιγράφουν αιδοία και
τοπία έκλυτα στην αφαίρεση
του κάθε γραφομανή. Βγάζοντας
την άχνα του στο χαρτί με το
σπαρματσέτο θλίψης να φωτίζει
λίμπιντο ακατέργαστη στον
περίβολο τσούπας που εθεάθη
με λαμπάδα και λάμψη στα
μάτια περνώντας στο κινητό
τα μή ελληνικά της. Χύνοντας
χάχανο στο μήνυμα μιμητικό
στη φούρια μέσα να ρουφηχτεί
ολόκληρη από κάποιον εντάξιμο
γόη υπερήφανο. Βάκχο ρημαγμένο
σε κάποιο κατηχητικό του σκάι.
Τέκνο της δια βίου μάθησης
σφίχτη κατά το πρότυπο του
πατρός που εκούρδισε τσέχες
εκθαμβωτικές και εδίδαξε
σούβλισμα αρνιού σε συγγενείς
και φίλους ανήμερα κρίσης.