Έρως ιατροδικαστής απεφάνθη:
θα τα δείξει όλα η νεκροψία των υγρών
στο νεροχύτη που, έμπιστος της λιτάνευσης
σπέρματος οδύνης και λοιπής αλαναρίας οργασμών
θα ξεχειλίζει ασυνεχώς ρουφώντας μνήμη πνεύμα φώς.
Ύλη που δεν αξιώθηκε βάθη αιδοίου και ερεβώδη κενά μήτρας
παρά λαβύρινθο πόλεως και νεράκι καποιανού θεού.
Πρόσφορο κάποιου Άδη ουράνιου που τόλμησε γιουρούσι
σε μιανής της ωοθήκες. Νίβοντας με τα χεράκια της αυτή
σεπτό κορμί θρεφτάρι φυσητήρα.
Λιοπύρι άγριο. Πηχτό σμήνος κουνούπια
θολώνει τον ορίζοντα στις αλυκές.
Γιατί ο πόνος και γιατί ο θάνατος και τα λοιπά, γιατί;
Βρυχήθηκε γριούλα πασαλειμμένη λάσπη
μούτελη κατάσαρκα στην κάποτε παιδούλα που υπήρξε
αυτή που κράτησε στα χέρια σκοτωμένο του παλιού καιρού
τελευταίο χνώτο γονιού κι ανάμνηση νυφοπάζαρου
πρωινά που πέρασαν ξεδιαλέγοντας πετραδάκια απ’ τις φακές
λογαριασμούς νοικοκυριό τον ιερέα πάνω απ’ τους λάκκους
και το, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς, με τα νταούλια
ακόμα στ’ αυτιά λίγο πριν βγει νυφούλα στο δροσερό αεράκι.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 