Ω, καυλιάρα εσύ εξουσία!

Οι ωραίοι ρεπόρτερ της πόλεως των Αθηνών με τη θολή αγωνία και το στεντόρειο παροξυσμό, χάιδεψαν κρυφά τον υδροφόρο Αίαντα λίγο πριν ξεμπουκάρει στη λεωφόρο. Την λεωφόρο, την τραγουδισμένη από ποιητές της μικροαστικής ήττας, που πλούτισαν εκδότες και μεσάζοντες, πουλώντας εξέγερση και ποιητικές βραδιές στα μεσαία στρώματα, αυτά, που στα διαλείμματα της καλοζωίας τους έκαναν μνημόσυνα στα παραστρατημένα τέκνα και τις καλλιτεχνικές μεγαλοφυΐες που φαρμάκωσε η πρέζα.

Οι ωραίοι ρεπόρτερ των Αθηνών του δρόμου διάβασαν Γώγου και Άσιμο αλλά τώρα δουλεύουν στο μέγκα και στο σκάι. Ρουφάνε το πλουμιστό χιλιάρικο, κάνοντας την αμερόληπτη πάπια που ποιεί την νήσσαν. Χωνεμένοι μέσα στα κόλπα του μεγάλου, κατασκευάζουν για τον ιδιοκτήτη τους πιασάρικες αφηγήσεις. Στολίζουν, με φράσεις από αναγνωστικά γυμνασίου, τη δακρυγόνο μέθη νεολαίων που αφέθηκαν στο έλεος ενός θυμού που καταλήγει αναπότρεπτα στο χειρουργείο του σωφρονισμού.

Οι ωραίοι ρεπόρτερ είναι η καβάτζα του τηλεοπτικού όχλου. Του σοφού λαού. Του ένδοξου εθνικάρα. Του πατριώτη που γουστάρει τις πατριωτικές σφαλιάρες, αφού προέρχονται από πατριωτικά χέρια κι είναι για το καλό του.

Οι ωραίοι ρεπόρτερ, που αφουγκράζονται τα πάθη των δρόμων, σε αγαστή συνεργασία με τη χωροφυλακή πόλεων και αμαρτωλών οικοδομικών τετραγώνων, τετραγωνίζουν την άποψη του παντοδύναμου κοινού των ψηφοφόρων. Αυτών δηλαδή που κρατάνε τη δημοκρατία απ’ τ’ αρχίδια και ρυθμίζουν το πολίτευμα. Αυτών που βιώνουν των εκφυλισμό των αναγκών τους αποκοιμισμένοι μέσα σε παιδεραστικές εκπομπές ταλέντων και σε αμερικάνικες σειρές κοινωνικού κανιβαλισμού. Αυτών που σιχτιρίζουν τους πάντες και νομίζουν πως θα τη σκαπουλάρουν.

Οι ωραίοι ρεπόρτερ των Αθηνών με τις χίλιες κάμερες και τα χίλια μαρκούτσια, ρυθμίζουν τον ατμό στη μεγάλη χύτρα ταχύτητας των κοινωνικών παθών. Μέσα στην ανοργανωσιά των κινημάτων βγάζουν ξύγκι απ’ τη μύγα της ελεγχόμενης εξέγερσης.

Οι ωραίοι ρεπόρτερ των Αθηνών αύριο μεθαύριο ή του χρόνου θα περιγράφουν τις ίδιες βιβλικές εικόνες ολίγον διορθωμένες απ’ τον κατασταλτικό μηχανισμό μιας άλλης, αριστερής πλέον κυβέρνησης. Μιας αριστερής βέβαια κυβέρνησης μέσα σε συνθήκες σφοδρού καπιταλισμού, που σε αντιδιαστολή με τη δεξιά κυβέρνηση θα αναγκάζει τους εργοδότες να γαμάνε πιο γλυκά τους εργαζόμενους. Να βάζουν λίγο αίσθημα ή λίγο παραπανίσιο σάλιο ρε αδερφέ. Να κάνουν αυτούς τους ματατζήδες πιο ανθρώπινους, να πετάνε λιγότερα δακρυγόνα και λιγότερες κρότου λάμψης. Να κάνει λίγο τους κατακαυλωμένους αξιολογητές μας πιο ήπιους. Να κάνει τους ανθρωποφύλακες δασκάλους πιο επιδραστικούς.

Οι ωραίοι ρεπόρτερ των Αθηνών απ’ τα πασοκικά ΜΑΤ της δεκαετίας του οδόντα αισίως έφτασαν να ακολουθούν τα πιο νταβραντισμένα ΜΑΤ της ακροδεξιάς. Και πάει λέγοντας. Φτάσανε στον Αίαντα που τον προμοτάρουν στα μάτια των υποτελών, χύνοντας ξανά και ξανά όταν προφέρουν το όνομά του.

Οι ωραίοι ρεπόρτερ των Αθηνών οσονούπω δε θα συνομιλούν με δοσίλογους και χύτες αλλά με πνευματικούς καθωσπρέπει αριστερούς ανθρώπους. Οι φωνούλες πίσω απ’ το θέαμα της καταστολής την ώρα που οι τηλεοράσεις θα παίζουν ξύλο, θα έχουν χνώτο κουλτούρας, ναρκισσισμό, φλυαρία. Θα έχουν εκείνη την ατμόσφαιρα της ξεδιάντροπης συναλλαγής που λέει φέρτε και σε μας κανα βραβείο να το πάμε στη μάνα μας και τους φίλους μας και τους γνωστούς μας να το τρίψουμε στη μούρη τους, να τους δείξουμε πόσο σπουδαίοι είμαστε, εμείς και τα αριστερά μας αρχίδια. Εμείς που διαπραγματευόμαστε τον κώλο σας με τραπεζίτες, εφοπλιστές, βιομήχανους και δεν τον πουλάμε για ένα κομμάτι ψωμί. Εμείς οι πνευματικοί άνθρωποι της αριστεράς, λαέ, θα πουλήσουμε τον κώλο σου όσο αξίζει πραγματικά. Όχι σαν κάτι ψιλικατζήδες αριστερούς Τατσόπουλους Ψαριανούς και δε συμμαζεύεται.

Ω καυλιάρα εσύ εξουσία, ελέησε τους αριβίστες, τα πασοκάκια, την αριστερή Δημάρ. Ελέησε τους πνευματικούς ανθρώπους που θρηνούν για τον τόπο. Ελέησε τις μπάκες των επισκόπων, την ελεύθερη αγορά, την μέλλουσα αριστερή κυβέρνηση που σιδερώνει κουστούμια. Ελέησε τον κοσμάκη που είναι στην κοσμάρα του και περιμένει τους νέους σωτήρες και τον νέο μεσσία. Ελέησε τον καταναλωτή που έχασε την καταναλωτική του δύναμη αλλά ξανά προς τη δόξα τραβά. Ελέησε τον Έλλην αμερικανοτσολιά που περιμένει την ημέρα των Ευχαριστιών στο Κεφάλαιο. Ελέησε τα πολυκαταστήματα και τις παέ. Ελέησε τη χριστιανοσύνη και τον άνεργο. Ελέησε τους πολιτευτές μας και τα τέκνα τους. Ελέησε τις εξεγέρσεις που εκτονώνουν και τις εκτονώσεις που οδηγούν ξανά στη μισθωτή σκλαβιά.

Ω καυλιάρα εσύ εξουσία, ελέησε τους αριστερούς διαπραγματευτές που έρχονται.

Και σεις ξένοι επενδυτές, σας παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου!