Υπόμνημα Κόλπου Λακωνίας

Μπορεί εσύ να πελεκάς οστά
κορμιά της Μέσα Μάνης
μπορεί να γλείφεις συναξάρια
μπορεί το αντίδωρο βυζί σου να προσφέρεις
χείλη εντός κι εκτός και κόλλυβο των σπλάχνων

ολοσχερώς εσύ φοράδα Ταϋγέτου
ίσα εκεί στα σκιερά καθώς διαβαίνει

σπασμός Οθωμανός
γλυπτός λαιμός
σφηκοφωλιά υγρών
βοσκή από θυμάρι
κούμαρο
αγκάθι Λακωνίας

σπέρμα μαχαιροβγάλτη εραστή πάνω στη λέξη νυφικό
πάνω στη λέξη λήθη

τόσο σφαγμένη με το δάχτυλο
τόσο από αρραβώνα μούσκεμα
με χέρια γλώσσα μάτια αυτιά
όλα αγεωμέτρητα

προσμένοντας
εκείνο το Απεταξάμην του φαλλού
εκείνο το χούι του μιναρέ για διείσδυση στο χάος
το σβήσιμο της μνήμης
τη χυσιά
την πρωινή διακόρευσιν
του ευσπλαχνικού οργασμού την τουφεκιά
τη λήγουσα όλων των σπασμών
όλων των διαιρέσεων
αφήνοντας εις το πηλίκο του αφαλού
άλαλο φως
μηδέν της λύσσας

μούσκεμα όλα
λάφυρα σχισμής