Ιδού, η Νυμφία έρχεται εν τω μέσω της νυκτός

Βάζοντάς τη κάτω απ’ το μεγεθυντικό μου φακό
εμβριθώς τη μελέτησα απ’ το άλφα ως το ωμέγα.
Κι εκεί στο ωμέγα σταμάτησα, να χαρώ τη μεγαλομάτα
ρητορεία της μήτρας κάτω απ’ τ’ αχαμνά μου,
να δω το άπληστο αλφάβητο να στάζει Άνδρα
μη έννεπεν και τέτοια άλλα ψαλτικά, πάντα
αρχαιοκάπηλος αγρότης, ψάχνοντας, νομίσματα
οργασμού στο οργωμένο χώμα, στις βραγιές,
πάντα μυαλά αετών ξεχώνοντας, κόκκαλα εραστών,
σπόρια της σπλήνας κάποιου προμηθέα δεσμώτη
των βυζιών της, κάποιου αιθεροβάμονα μουνάκια που
ξεψύχησε στις πιο βαβελικές κουίντες των χειλιών της.