Η άστατη πεταλούδα

Το σώμα μας επιτρέπει να γνωρίσουμε τον κόσμο. Η ηδονή είναι εμπειρία αλλά και αντικείμενο γνώσης.

Μια φυσική επιστήμη της οποίας ο υπαρξιακός δόλος φανερώνει όλα τα ερωτικά ορνιθοσκαλίσματα που ξεθάβονται τις νύχτες στους υγρούς κήπους της αιωνιότητας που μας αναλογεί.

Η ηδονή ήταν πάντα ανατρεπτική, πλέκοντας νέους κοινωνικούς δεσμούς.

Η ηδονή ως κοινωνικό αγαθό και ως προνόμιο των μαζών. Ο κομουνισμός της ευχαρίστησης που ίδρυσε τα πιο ισχυρά σοβιέτ, ανοίγοντας την εποχή της ειρωνείας ενός βλακώδους και θρησκόληπτου κόσμου και την εποχή της κριτικής των πιο αναχρονιστικών αντιλήψεων και συμπεριφορών.

Η κοινωνικότητα, η ελευθεριότητα, η λογοτεχνία και η φιλοσοφία θεμελιώνουν τους νέους κώδικες και υποσκάπτουν την εξουσία για να τη θάψουν όσο γίνεται καλύτερα.

Η ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία της ηδονής και των δακρύων.

Αυτό το αμήχανο κάλος της ανακάλυψης του κορμιού μας που φέρνει τον Άλλο πιο κοντά, με όλα τα αργυρόηχα κουδουνάκια του οργασμού πέραν των οποίων δεν εκτείνεται παρά η άβυσσος της εξορκισμένης ασυνέχειας του ερωτικού παραληρήματος.

Η άστατη πεταλούδα κάθε ανήσυχου πνεύματος που ξέρει, πως, ο πιο άγριος πόλεμος είναι ο πόλεμος των ιδεών, αφήνει τ’ αυγά της μες στα βιβλία που καθιστούν την ασέβεια ιερή πράξη, καταγγέλλοντας με τον πιο κοφτερό τρόπο την μισαλλοδοξία και τις απαγορεύσεις.

Η ηδονή βρίσκεται πάνω απ’ τους νόμους. Γι’ αυτό υπάρχει ειδικό δικαστήριο γι’ αυτήν και ψυχιατρικό άσυλο με όλα τα κομφόρ της κακογαμίας.

Γυναίκες που πενθούν τη νιότη τους με σπασμούς και παράπονο, ακουμπώντας την κυρτωμένη τους ράχη στον εχθρικό τοίχο της πορνείας του γάμου.

Κορίτσια του κόσμου που μέσα απ’ το κλειστό τους μάτι αναρριχώνται στον τρομαχτικό τοίχο της αγρύπνιας και των ονείρων που βγάζουν αφρό απ’ τα έγκατα και σπασμούς απ’ τους χίλιους λόξυγκες του αιδοίου.

Άνθρωποι, εμείς, με σάρκα και οστά που θέλουμε να φτάσουμε στο πύρωμα, ξαναγυρίζοντας στο χάος που μας γέννησε όπου το κάθε τι δαγκώνει, γδέρνει, πορνεύεται και αιμάσσει.