19
Υπάρχουν άραγε νοητικές εικόνες; Υπάρχουν φαρμακεία στον κάτω κόσμο; Για ποιους είναι ο παράδεισος αμνέ του θεού; Γιατί υπάρχει το οχτάωρο, οι συνταξιούχοι, τα πάρκα, γιατί η πουτανιά έχει εμπορική αξία και οι κατηχητές διπλαρώνουν δροσερές ψυχούλες; Γιατί οι εργάτες με προσήλωση κατασκευάζουν οβίδες και γιατί οι νεαρές κοπελίτσες χάνουν τις αισθήσεις τους μπροστά στον ορθωμένο φαλλό; Σπουδαία ποιητικά ερωτήματα. Αισίως αναπάντητα.
20
Είμαστε ποιητές απ’ τη στιγμή που θα βγάλουμε τη ζωή απ’ το λάκκο. Που θα δείξουμε με το δάχτυλο τους κακούς. Είμαστε οι καντηλανάφτες του συναισθήματος και οι ανάφτρες κάθε σκοτεινιάς που ροδίζει ασάλευτη στο βάραθρό της. Είμαστε οι προπαγανδιστές της χαράς που φέρνει υγεία και κοψίδια λυγερού μέλλοντος.
21
Αυλές, αυλικούς και αυλάρχες τους έχουμε στο ποιητικό μας ψυγείο. Στην κατάψυξη.
22
Πιστεύω στο ρεαλισμό. Βεβαίως ρεαλισμός στην ποίηση σημαίνει διακωμώδηση του ρεαλισμού. Τα ιερά και τα όσια μας περιμένουν για να τα κατουρήσουμε. Να, πως, η διακωμώδηση της ποίησης από την ποίηση είναι ένα καταφύγιο για όσους από μας δεν έχουν πατρίδα, σημαία, εθνική νοημοσύνη και λόγια συρσίματα. Για όσους από μας δείχνουμε στους ποιητές-προγόνους μας έναν παγερό σεβασμό αλλά και έναν καρναβαλικό ενθουσιασμό για το μακρινό ουτοπιστικό πρότυπο που μας προίκισαν.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 