Το πρωί στη φύση

Ξεκάλτσωτος ακόμα. Kι ας πύκνωσαν
οι γρίπες και τα προεόρτια συνάχια.
Κυνηγώντας ρετάλια εκείνου του
ηλιάκου που ζαλίζει κι αχνίζει
τα υποχείρια χωματάκια. Λιβανίζοντας
αθώα κοπριά τ’ αχάιδευτα καπούλια
μιας πλαγγόνας που εσήκωσε ως τη
μέση τα φουστάνια της γειώνοντας
το ζεστό κάτουρο των σπλάχνων.
Όπως το πετυχαίνει η ποίηση.