Μικρή μου εσύ, που κρατάς κάποιο άρλεκιν
άλλης ηπείρου καλοκαιριού απομεσήμερο
κάνω πάσα τώρα στο συνάδερφο Ουράνη
πάσα ποιητική σ’ αυτόν που αδημονεί το σώμα του
εκεί κάτω στον Άδη για μια δευτέρα παρουσία
ίσως μ’ όλη την ένθεη πνοή του αγριεμένου
που όσο να’ ναι τον έμαθαν οι καύλες
να γονατίζει αρμονικά κι ολέθρια στο υπερπέραν.
Κι αν η γραφή πονετικά μπερδεύεται, Ουράνη
με τόσους πεθαμένους σαν κι εσένα
είναι που ακούει τη λύσσα σας
είναι που αλυχτούνε τα ποιήματα που αφήσατε
κι είναι που η εκσπερμάτωση ιριδίζει
φτηνή χυδαία φθορά όσων ασκόπως γράφουν
αιωνίως αλώσιμοι απ’ τις θηλές και την τρέλα.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 
σε βρίσκω πολύ μα πολύ ενδιαφέροντα γραφιά…
συνέχισε έτσι…
το κείμενο σου με έφτιαξε…
γράφω και γω θρησκευτική ποίηση…
σαυτό που διαφωνώ είναι τα «γαλλικά» που χρησιμοποιείς…
ίσως εγώ να είμαι πουριτανός…
δεν έχει όμως να λέει…
τράβα το δρόμο που χάραξες και ποιος ξέρει…
ίσως σε οδηγήσει στη δική σου Ιθάκη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!