Έχουν να δούν τα μάτια μας
κι άλλες λατρείες. Αιρέσεις
ακαδημίες βυζάκια που σακάτεψαν
βηματοδότες. Φτερουγίσματα
ανακοινώσεις αγωνίες σφαχτά.
Νέους που πλήττουν και μαραίνονται
με την οργή τους στο νταβά
φρέσκο ψωμάκι. Στο κάτεργο της
κινητής τηλεφωνίας ακονίζοντας
μηνύματα με λέξεις εσχάτως
κομμένες στην βαθυτάτη σκοτεινή
δεντροστοιχία του κενού για
συντομία. Αφού αγωνιούν για
το ψητό μονάχα. Το ποιητικό
επίτευγμα της άκρας αγωνίας
ξυράφια ακονίζοντας για τις
φλέβες του μέλλοντος.
Αυτό είναι ό,τι πιο δυνατό διάβασα τις τελευταίες μέρες. Γεμάτο συγκίνηση και ρίγη φόβου και γαλήνης από την αναμέτρηση με τον εαυτό μου! Ευχαριστώ Αντωνάκο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!